Μαίρη Λαμπαδίτη

Όλοι ξέπνοοι και  εξοντωμένοι από τα haircut στις παροχές και τα εισοδήματα, από το overdose στους φόρους και από τα σενάρια τρόμου έχουμε πάθει ανοσία. Γίνονται σκληρά πράγματα σε μια νύχτα , συνήθως άδικα αλλά μερικές φορές και δίκαια που έπρεπε να γίνουν χρόνια ολόκληρα.  

Για παράδειγμα έλεγαν χρόνια ότι οι παροχές υγείας πρέπει να αναβαθμιστούν και να εξορθολογιστούν γιατί δε μπορεί να υπάρχουν αγεφύρωτες διαφορές από ταμείο σε ταμείο. Δεν μπορεί δηλαδή για παράδειγμα για τα γυαλιά μυωπίας το Δημόσιο να μη δίνει ευρώ στον ασφαλισμένο, το ΙΚΑ να δίνει 200 ευρώ και το ταμείο της Εθνικής Τράπεζας 500... Ήρθε η 13η ώρα της Τρόικας, λοιπόν, και οι παροχές των φτωχών ταμείων όχι μόνο δεν αναβαθμίστηκαν αλλά συμπιέστηκαν και των τέως εύρωστων που θα ακολουθήσουν πια τα φτωχά ταμεία του ΟΓΑ και του ΟΑΕΕ.  

Στην …παλιά Ελλάδα - προ μνημονίου - τα σαββατοκύριακα παίρναμε μια ανάσα. Τώρα μαδάμε τη μαργαρίτα, χρεοκοπούμε - δεν χρεοκοπούμε, την παίρνουμε - δεν τη παίρνουμε  τη δόση, αρρωσταίνουμε …και μετά παθαίνουμε ανοσία. Αν είχαμε προλάβει να μη μπούμε στο ΔΝΤ… Αν την περίοδο των  Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, λίγο πριν, λίγο μετά - όπως γράφει ανάλυση μεγάλης τράπεζας- όταν είχαν διαμορφωθεί οι πιο ευνοϊκές νομισματικές συνθήκες μετά την έλευση του ευρώ για την εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών , είχαμε βάλει το κεφάλι κάτω και ξεχρεώναμε…

Υπήρχε τέτοια περίοδος;  Σύμφωνα με αυτήν την έκθεση, η  εξαιρετική συγκυρία διαμορφώθηκε από  τη διαφορά που προέκυψε από τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης 7% κατά μέσο όρο την περίοδο 2000-2008 και  το χαμηλό κόστος εξυπηρέτησης του  δανεισμού Αυτή η πρώτης τάξεως ευκαιρία όχι μόνο δεν έγινε αντικείμενο  εκμετάλλευσης για να βελτιωθεί  η δημοσιονομική θέση μας αλλά ταυτόχρονα επιδεινώθηκε και το πρωτογενές ισοζύγιο όπου από ισοσκελισμένη  θέση το 2002, εμφάνισε έλλειμμα 5,15% του  ΑΕΠ το 2008, για να καταλήξει σε έλλειμμα 10,5% του ΑΕΠ το 2009.

Από κει και πέρα μας πήρε και μας σήκωσε! Όχι, αυτό δεν το αναφέρει η έκθεση. Το υπονοεί. Και, φυσικά, παίζουν ρόλο η κατάθλιψη  και η γενική παραίτηση του  Καραμανλή, η καθυστέρηση του  Παπανδρέου και τα μαγειρέματα του  Παπακωνσταντίνου στην ΕΛΣΤΑΤ. Όμως, ήταν ήδη αργά για να γλιτώσουμε το δόγμα  του σοκ!  

Αρχίσαμε χαλαρά, με τις βαρκούλες στο Καστελόριζο  και τους υπουργάρες μας, τους λαϊκούς μας ήρωες, σε στυλ αστυνόμου Μπέκα να συνωμοτούν , προκειμένου να κοροϊδέψουν τους " κουτόφραγκους " με μια διφορούμενη φραστική διατύπωση με ένα " ισοδύναμο" μέτρο που θα μας βοηθήσει θα πέσουμε στα μαλακά. Στα μυτερά βράχια πέσαμε , στην κολασμένη κόλαση, που θα’ λεγε και ο Υπουργός Οικονομικών .  

Και θα μείνουμε εκεί μέχρι να παγώσει η κόλαση όπως λέει και μια αγαπημένη μου  βρετανική παροιμία Με απολύσεις , επιχειρησιακές συμβάσεις , με ψαλίδια σε μισθούς  και συντάξεις, με παρανοϊκούς φόρους και με ..προσεχώς ξεπουλημένα τα φιλέτα της χώρας. Ακριβώς όπως και οι υπόλοιπες χώρες που δέχτηκαν το δόγμα του σοκ . Δε γίναμε ακόμα εντελώς φτωχοί όσοι έχουμε ακόμα τις δουλειές μας.  

Ξαναγυρίσαμε εκεί που ξεκινήσαμε, πριν το τελευταίο "fiscal illusion " της ελληνικής κοινωνίας, με τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια , τα ΚΠΣ να ρέουν χωρίς να απορροφώνται και το βουλιμικό δημόσιο να " μπουκώνεται " με συμβασιούχους. Η αγοραστική δύναμή μας στους μέσους μισθούς επέστρεψε στα επίπεδα του 2003. Προς το παρόν αυτά, γιατί θα’ ρθουν και χειρότερα. Το 2003, λοιπόν, μια χαρά ήμασταν και πάνω απ’ όλα 8 χρόνια μικρότεροι .

Θα κάνετε hair cut στο χρέος , δεν κάνετε και στην ηλικία; "Και στα οικονομικά επίπεδα του 1990 επιστρέφω, με τρύπια παπούτσια, που έλεγε ένας opinion leader του κλάδου μας. Φτάνει να μου δώσετε τα χρόνια μου πίσω "…