Γιώργος Δ. Ανδρέου

Κατηγορούν ευθέως και ανενδοίαστα, κάποιοι, τους επιχειρηματίες Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) ότι βάζουν φωτιές και καίνε δάση για να μπορέσουν να εγκαταστήσουν ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά. Κατηγορούν το κράτος, την κυβέρνηση, ότι υποθάλπει τους επιχειρηματίες - εμπρηστές και τους διευκολύνει να καίνε τα δάση για τους άνομους σκοπούς τους. Παλαιότερα ήταν οι «οικοπεδοφάγοι», τώρα οι ανεμογεννήτριες.

Νομικά βέβαια αλλά και ουσιαστικά αυτό είναι αυταπόδεικτο ψέμα. Οι σπεκουλαδόροι όμως, γνήσια πνευματικά τέκνα του Γκαίμπελς και του Μπέρια, γνωρίζουν καλά πως, το δίδασκαν οι δάσκαλοι της προπαγάνδας, «πες - πες κάτι θα μείνει». Γνωρίζουν ακόμα πως ο μέσος Έλληνας, είναι ευεπίφορος στη συνωμοσιολογία, κατάλοιπο της αριστερής μετεμφυλιακής κουλτούρας, αρέσκεται στο μύθο του κακού λύκου, του ιδιωτικού τομέα, των επιχειρηματιών των «συμφερόντων», που βρίσκονται πίσω από όλα.

Χωνεύει εύκολα ο μέσος Έλληνας το παράδοξο και δύσκολα την πραγματική αλήθεια. Αρνούνται να δεχθούν ειδικά για τις φωτιές , ότι μπορεί να φταίει ο καύσωνας, η κλιματική αλλαγή, οι σαρωτικοί άνεμοι, ανισόρροποι πυρομανείς, διάφορα τοπικά μικροσυμφέροντα, το δίκτυο της «δημόσιας» ΔΕΗ, διάφορες θεσμικές δυσλειτουργίες. Αρνούνται οτιδήποτε δεν επιτρέπει την απόδοση ευθύνης στον κακό λύκο της αριστερής προκατάληψης.

Με λίγα μόνο νομικά καταρρέει η επιχειρηματολογία των σπεκουλαδόρων:
-Η νομοθεσία που ισχύει επιτρέπει μεταξύ άλλων την εγκατάσταση Α.Π.Ε. εντός δασών και δασικών εκτάσεων, την θεωρεί εθνική προτεραιότητα (άρθρα 45-57 του νόμου 998/1979) και σημαντικό όπλο προστασίας των δασών από την κλιματική αλλαγή. Όπως επιτρέπει και άλλες δραστηριότητες (στρατιωτικά έργα, δημόσιους δρόμους, αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου, υδροηλεκτρικά έργα, μεταλλεία, λατομεία, τουριστικές εγκαταστάσεις, χιονοδρομικά κέντρα κλπ.). Κατά συνέπεια δεν υπάρχει κανένας λόγος ή κίνητρο να καεί μια δασική έκταση για να γίνει εγκατάσταση ΑΠΕ, αφού επιτρέπεται ούτως ή άλλως.

-Η καταστροφή δάσους ή δασικής έκτασης, όχι μόνο δεν διευκολύνει, αντίθετα δυσχεραίνει και επιβαρύνει, την αδειοδότηση και την εγκατάσταση αιολικού πάρκου στην καμένη περιοχή, γιατί οδηγεί στην άμεση κήρυξή της ως αναδασωτέας, που συνεπάγεται καθυστερήσεις και αυξημένες προϋποθέσεις και όρους για την εγκατάσταση (επιπλέον ειδικές μελέτες, και έργα γύρω από τις Α/Γ, υποχρέωση αναδάσωσης της καμένης δασικής βλάστησης ). Από τεχνική άποψη δηλαδή, η φωτιά δυσχεραίνει την κατασκευή του Αιολικού Πάρκου. Επιπλέον στις καμένες εκτάσεις καταστρέφεται το ριζικό σύστημα των δέντρων και θάμνων που συγκρατεί τα εδάφη τα κάνει πιο συνεκτικά και βοηθά στην απορροή υδάτων σε βροχοπτώσεις, με συνέπεια να απαιτούνται επιπλέον έργα απορροής υδάτων και συγκράτησης πρανών, με ιδιαίτερα αυξημένο κόστος

-Οι επιχειρήσεις αιολικών πάρκων και κάθε άλλης εγκατάστασης σε δασική έκταση υποχρεούνται και εκτελούν έργα αποκατάστασης στον ευρύτερο χώρο εγκατάστασης αλλά και πρόσθετα έργα αναδάσωσης σε άλλους χώρους που υποδεικνύουν οι δασικές αρχές, που εγκρίνουν τις σχετικές μελέτες, επιβλέπουν την εκτέλεσή τους, τις παραλαμβάνουν (παρ. 8 του άρ. 45 του ν. 998/1979 όπως ισχύει). Πολλές δεκάδες χιλιάδες στρέμματα έχουν αναδασωθεί με τον τρόπο αυτό μέχρι σήμερα.

-Για τη μεταφορά των ανεμογεννητριών βελτιώνονται και διαπλατύνονται υφιστάμενοι ή διανοίγονται και συντηρούνται διαρκώς νέοι δρόμοι που ουσιαστικά αποτελούν αντιπυρικές ζώνες και διευκολύνουν την πρόσβαση σε δύσβατες περιοχές.

Για όλα αυτά δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρός νομικός ή ουσιαστικός αντίλογος. Το ζητούμενο είναι:
(α) ποιοι είναι αυτοί που δημιουργούν και διακινούν τις αθλιότητες, τη σπέκουλα, τα fake news και παρασύρουν πολλούς καλόπιστους, πλην αφελείς, πολίτες να τους υποστηρίζουν και

(β) γιατί επιλέγουν την τακτική αυτή σε βάρος της χώρας τους.

Δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να βρεθούν οι πηγές. Αρκεί να διαβάσει κανένας τις επίσημες τοποθετήσεις, άμεσες ή έμμεσες, για το θέμα αυτό, των κομμάτων της αριστεράς και της ακροδεξιάς, πνευματικών τέκνων οι μεν του Μπέρια, οι δε του Γκαίμπελς. Των πλέον συντηρητικών και οπισθοδρομικών τμημάτων της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας.

Το « γιατί επιλέγουν την τακτική αυτή σε βάρος της χώρας τους», κρίνεται εξ ίσου εύκολα εκ τους αποτελέσματος της προσπάθειας αυτής. Αυτοί που δεν θέλουν την επαύξηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα από ΑΠΕ, από εγχώρια δηλαδή «καθαρή» πηγή, είναι αυτοί που θέλουν την εξάρτησή της από το λιγνίτη, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, από τις πιο ακριβές και ρυπογόνες μορφές ενέργειας που επιβαρύνουν τη χώρα, την κλιματική αλλαγή και τις συνθήκες καταστροφής των δασών παγκοσμίως. Αυτοί που, το «παίζουν» μεγάλοι πατριώτες και θέλουν, κατ’ επέκταση να συνεχισθεί η εξάρτηση της χώρας από τους παραγωγούς των παραπάνω μορφών ενέργειας, που με εξαίρεση το λιγνίτη, είναι ξένες χώρες, των οποίων τα συμφέροντα υποστηρίζουν εμμέσως πλην σαφώς. Εύκολη η προσέγγιση αν προσεχθούν οι τοποθετήσεις των διαφόρων παρατάξεων για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία κι ακόμα ευκολότερη αν ερευνηθούν, πρέπει να γίνει άμεσα, κάποιες διαδρομές χρήματος.

Είναι, κυρίως αυτοί που δεν θέλουν να ανθεί οποιαδήποτε ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα στη χώρα, γιατί τους χαλάει το σενάριο του κρατισμού και του καταδικασμένου από την ιστορία κρατικού μονοπωλίου. Που αρνούνται την ανάπτυξη και την ευημερία. Αυτοί που έχουν μείνει στο 1949, προσδοκώντας και αποβλέποντες στην κατάρρευση της χώρας τους για να επικρατήσει η ανελεύθερη λογική τους.




*Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος