Δημήτρης Δανίκας

Κορυφώνονται οι απειλές του ψευτοσουλτάνου εναντίον της χώρας. Η κλεψύδρα αδειάζει. Κοντά σ αυτό πρέπει να προστεθεί και η συμφωνία Τουρκίας με το καθεστώς του αλ Σαράζ στη Λιβύη

Οι προσφυγο-μεταναστευτικές ροές πολλαπλασιάζονται. Η μικροεγκληματικότητα σε πλείστες Αθηναικές γειτονιές παραμένει ακλόνητη και ασύδοτη. Η « βαριά βιομηχανία» του τουρισμού θα υποστεί μεγάλα πλήγματα κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Και ο κορωνοιός όπου να ναι θα μας επισκεφθεί και τότε πανικός προ των πυλών

Αν σε όλα αυτά προστεθεί το φάντασμα μιας γενικευμένης οικονομικής κρίσης. Αν αυτή η κρίση, με την βοήθεια του κορωνοιού, απλωθεί εν Ελλάδι. Αν δηλαδή, πριν το καλοκαίρι, όλοι οι δημόσιοι χώροι αδειάσουν. Αν θέατρα, εστιατόρια, μπαρ, κινηματογραφικές αίθουσες κοπανάνε μύγες. Αν τα έσοδα γκρεμιστούν. Αν τουριστικές ματαιώσεις και ακυρώσεις πολλαπλασιαστούν, τότε φοβάμαι πως ο τόπος θα επιστρέψει στην εποχή των εξάμηνων ατελέσφορων διαπραγματεύσεων του Γιάννη Μπαρουφάκη. Ισως ακόμα χειρότερα. Τότε ο σώζων εαυτόν σωθήτω!

Τι πρέπει να γίνει; Μερικές πρόχειρες σκέψεις. Φυσικά η εσωτερική θωράκιση για την αντιμετώπιση της επιδημίας. Φυσικά η καλύτερη και αποτελεσματική οργάνωση του μηχανισμού. Πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω. Και φυσικά η εξασφάλιση πόρων για την αντιμετώπιση της κρίσης

Όμως όλα αυτά φαντάζουν ελάχιστα, μπροστά στα μεγάλα και τα σημαντικά. Που σημαίνει επίσπευση των διαδικασιών για την διαχείριση της σχέσης μας με την Τουρκία. Χωρίς εθνικιστικές κορώνες. Προκειμένου να περιοριστούν οι ροές ανθρώπινων ερειπίων. Εκτός όλων των άλλων. Υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο;

Όχι δεν υπάρχουν. Το εσωτερικό μέτωπο διαιρεμένο. Όλα σχεδόν τα κόμματα της αντιπολίτευσης σπεκουλάρουν και ροκανίζουν με στόχο τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας. Και κοντά σε όλα αυτά, η πασιφανής ανικανότητα υπουργών και άλλων αξιωματούχων. Ακόμα και το τόπι του ποδοσφαίρου έχει πυροδοτήσει αντιδράσεις. Απίστευτο. Αρκετοί συμπολίτες μας, με κρανίο και περιεχόμενο (κρανίου) ποδοσφαιρική μπάλα, νοιάζονται και σκοτώνονται περισσότερο για την ομάδα τους παρά για τον τόπο τους

Η μεγάλη ανατριχίλα. Και η μεγάλη μοναξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Να τραμπαλίζεται στο χείλος του γκρεμού. Να τον σπρώχνουν οι δικοί του προς το καζάνι της κολάσεως. Είτε λόγω περιορισμένου I.Q είτε επειδή εποφθαλμιούν και καραδοκούν

Οι πολιτικοί του αντίπαλοι να εύχονται την καταστροφή του. Οι πολίτες να περιμένουν και να αδημονούν πότε, επιτέλους θα έρθουν εκείνες οι καλύτερες μέρες που τους υποσχέθηκε. Και κοντά σε όλα αυτά το ένα πρόβλημα να πολλαπλασιάζει την επέλαση του άλλου. Χειρότερα δεν γίνεται

Ένα έχω να πω. Στις φουρτούνες κρίνεται η ικανότητα κάθε καπετάνιου. Αν δηλαδή ο Κυριάκος καταφέρει, με μικρές απώλειες, να κολυμπήσει και να διασωθεί απ αυτό το τσουνάμι. Αν επί της πρωθυπουργικής του θητείας καταφέρει να επιλύσει κορυφαία προβλήματα. Τότε θα κερδίσω το στοίχημα που έχω βάλει. Πως ο Κυριάκος είναι μεγάλος μεταρρυθμιστής και καθόλου διαχειριστής

Όμως για να συμβεί κάτι τέτοιο δύο εσωτερικά εμπόδια πρέπει να υπερπηδήσει. Το πρώτο, με ανασχηματισμό, ώστε όλοι οι μετεξεταστέοι να πάνε στο σπίτια τους. Αμέσως. Και το δεύτερο, τολμηρές, ριζικές αποφάσεις. Που σημαίνει θάνατο στη γραφειοκρατία εδώ και τώρα. Κυριάκο μπορείς; Απόδειξη!