Δημήτρης Δανίκας

Μερικά δεδομένα, ορατά και κρυφά, είναι αρκετά προς τεκμηρίωση αυτού του απέραντου θαυμασμου που τρέφω γι αυτή την ταινιάρα

Οπως, για παράδειγμα, η παραγωγή του «Joker» εντελώς αμερικανική και εντελώς από τα ταμεία της θηριώδους Warner Bros αλλά και της Village Roadshow

Οπως η ραχοκοκκαλιά του σεναρίου που αφορά στη μαζική εξέγερση καταπιεσμένων, περιφρονημένων, απελπισμένων και διαταραγμένων υπό την ιαχή «σκουπίδια όλου του κόσμου ενωθείτε»

Οπως, η εμβληματική εξέγερση με πανό που πάνω του είναι γραμμένη η προτροπή «Θάνατος στους πλούσιους»

Οπως επίσης από το σενάριο, η προφητική προειδοποίηση πως η επερχόμενη εξέγερση δεν θα είναι κομμουνιστική και αριστερή, αλλά εντελώς τυφλή, άναρχη, ασύμμετρη και κααστροφική

Οπως η μόνιμη επωδός του Αρθουρ Φλεκ, του Joker δηλαδή πως δεν ασχολείται με την πολιτική, δεν τον ενδιαφέρουν όλα αυτά και πως δεν είναι καθόλου μα καθόλου πολιτικοποιημένο άτομο. Δηλαδή οι εξεγερμένοι θα εφορμήσουν εναντίον όλων, χωρίς να διαθέτουν η να πιστεύουν σε κάποια ιδεολογία

Οπως η επαγωγική σχέση ανάμεσα στον Αρθουρ Φλεκ και τις μάζες των εξεγερμένων. Με απλά λόγια ο Τοντ Φίλιπς ακολουθώντας τη μέθοδο της διαλεκτικής αρχίζει από το άτομο και ολοκληρώνει το έργο του με το σύνολο. Δηλαδή ο Joker είναι ένας απ αυτούς. Ταύτιση απόλυτη και τρομερή

Οπως η μάσκα του κλόουν που υποδηλώνει πολλούς συμβολισμούς. Ο κλόουν που γελάει και ταυτόχρονα κλαίει. Ο κλόουν χωρίς πρόσωπο. Ο κλόουν χωρίς πρόσωπο επειδή η μάζα, το πλήθος, είναι «απρόσωπο»

Οπως το ακατάσχετο και αθεράπευτο γέλιο που επίσης λειτουργεί με διπλό συμβολισμό. Το γέλιο ως άμυνα. Το γέλιο ως αυτοσαρκασμός. Το γέλιο ως αντίδραση ενός ατόμου που ούτε στιγμή αισθάνθηκε χαρά σ αυτή τη ζωή

Οπως το απόφθεγμα «θα πάρεις αυτό που σου αξίζει» που παραπέμπει στο «μάχαιραν έδωκες μάχαιραν θα λάβεις». Αφού καθημερινά με «σκοτώνεις» ε τότε κι εγώ θα σε σκοτώσω

Οπως το διαρκές τρεχαλητό του Joker που υποδηλώνει τάση φυγής από ένα κόσμο χωρίς έλεος για κανένα από τα «παιδιά ενός κατώτερου θεού»

Οπως η διαφορά ανάμεσα στον Joker και τον Batman. Ο πρώτος είναι «ήρωας» υπαρκτός. Ενας από τους απελπισμένους αυτού του κόσμου. Ενώ ο Batman είναι χάρτινος, ψεύτικος και βολικός για τα χαιβάνια

Οπως η μοναδική ερμηνεία του Χοακίν Φίνιξ. Πλήρως ταυτισμένος με τον ρόλο του. Πλήρως κατηλειμμένος και κατοικημένος απ όλα τα χαρακτηριστικά, από την ψυχοσύνθεση, όλο το «είναι» του Αρθουρ Φλεκ. Ερμηνεία-σταθμός στα κινηματογραφικά χρονικά. Σα να λέμε πως η κινηματογραφική υποκριτική χωρίζεται στο Πριν και το Μετά τον Χοακίν Φίνιξ στο ρόλο του Joker

Οπως η σύλληψη, ο σχεδιασμός, η σεναριακή γραφή, οι φωτισμοί, η φωτογραφία, η μουσική μόνο με τους ήχους ενός τσέλου, οι ρυθμοί και η διαρκής κλιμάκωση όλα μα όλα συμπλέκονται, ¨χορεύουν¨, «συνουσιάζονται» με τον ίδιο οργασμό, με την ίδια αισθητική ομοιογένεια και την ίδια περιεκτικότητα

Κοντολογής ο Joker εκτινάσσει το σινεμά στο ρετιρέ των επιλογών μας. Και επειδή ανεβάζει τον πήχη τόσο ψηλά, όλες οι άλλες ταινίες μοιάζουν με απλές οδοντόκρεμες!