Δημήτρης Δανίκας

Τι Γιάννης, τι Γιαννάκης. Αφού όλοι το λέγαμε, το λέμε και θα το λέμε ΠΑΣΟΚ. Πλην των επισήμων, των ταμπελών, των μαρκίζων και των πάσης φύσεως τηλεοπτικών «επισκεπτών», αντιπαραθέσεων και κομματικών «διαξιφισμών». Ολοι, σε κάθε γωνιά αυτής της έρμης χώρας πάντα ΠΑΣΟΚ

Γιατί ΚΙΝΑΛ; Για να υπογραμμιστεί μια διεύρυνση κάπως μικρή. Προς το κέντρο. Κάπως έτσι. Για να υπογραμμιστεί το εύρος μιας παράταξης που τα τελευταία δέκα χρόνια τραμπαλίζεται μεταξύ του πέντε, άντε του οκτώ τοις εκατό. Και που τώρα, μετά την τραγική απουσία της Φώφης Γεννηματά και την ανάληψη της ηγεσίας από τον Νίκο Ανδρουλάκη, ίσως υπερβεί το δέκα τοις εκατό. Και βάλε. Μακάρι

Αυτοί οι μετασχηματισμοί της ονομασίας παραπέμπουν σε αντίστοιχες ποδοσφαιρικών ομάδων. Οπου το παρελθόν είναι επιβαρυμένο με χρέη και με δανεικά αγύριστα. Και όπου το μέλλον με διαφορετική ονομασία ένα τέχνασμα ώστε με νέο κωδικό φορολογικό. Ώστε ο Μανωλιός ν αλλάξει φορώντας τα ρούχα του αλλιώς. Κάπως έτσι. Πάμε τώρα σε μια λεπτομέρεια

Προσπερνάω το ιδεολογικό στίγμα της «σοσιαλιστικής δημοκρατίας». Δηλαδή προσπερνάω το γεγονός πως είτε «σοσιαλιστικό», είτε «αριστερό», είτε «κέντρο» είτε «λαική δεξιά», ο δρόμος, επί της ουσίας είναι ο ίδιος και ελάχιστα διαφορετικός. Εννοώ στις σημερινές συνθήκες, μετά το γκρέμισμα του τείχους και του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Δηλαδή στη Γερμανία ποια η διαφορά ανάμεσα στην πολιτική της Μέρκελ και της Χριστανοδημοκρατίας με την άλλη του σοσιαλδημοκράτη Σουλτς; Καμία

Η «λεπτομέρεια» λοιπόν έχει να κάνει με την «δημοκρατική παράταξη», τους «δημοκράτες» που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και το εν γένει μονοπωλιακό και ιδιοκτησιακό ιδεολόγημα που περίπου «λέει» ότι μόνο το ΠΑΣΟΚ είναι δημοκρατικό και μόνο όσοι το ψηφίζουν είναι δημοκράτες

Δηλαδή τι είναι όλοι οι άλλοι; Υπέρ δικτατορίας; Δηλαδή τι είναι ο Κυριάκος; Υπέρ βασιλείας; Γελοιότητες. Ολοι αυτοί οι αυτοματικοί προσδιορισμοί που έρπουν υποστηρίζοντας με χάρτινα θεμέλια την αποκλειστική σχέση αυτής της παράταξης με την δημοκρατία, γίνονται εκ του πονηρού

Αυτά τα φαντάσματα του παρελθόντος. Αυτή η κληρονομιά του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε που το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» ήταν άκρως ελκυστικό όσο και υπόγεια παραπλανητικό

Αυτό το δέλεαρ προς όλους εκείνους που πάσχουν από πολιτικό και ιδεολογικό «αναλφαβητισμό». Και που εξακολουθούν από τη μια να νοσταλγούν το παρελθόν και από την άλλη να βαυκαλίζονται υπαρξιακά με την βολική αυταπάτη πως εκείνοι ούτε με τον δεξιό Κυριάκο αλλά ούτε με τον ταχαριστερό Αλέξη που επιχειρεί να αφομοιώσει αυτή την παράταξη την μοναδική με σταθερό και αναλλοίωτο πρόσημα δημοκρατικό!

Μια τέτοια αντίληψη και ένας τέτοιος ιδιοκτησιακός προσδιορισμός καταντάει και εφάπτεται με ρατσισμό. Συντρόφισσες και σύντροφοι σας παρακαλώ το μονοπώλιο είναι άκρως αντιδημοκρατικό και η επίκλησή του εκ του πονηρού. Είσαι δημοκράτης; Απόδειξη; Πως; Μα φυσικά με την υπεράσπιση του διαλόγου και με ειλικρινή διάθεση συνεργασίας. Δεν μπορείς; Τότε μία από τα ίδια. Δηλαδή το μαγαζάκι «μου», το μαγαζάκι «του», τα μαγαζάκια «τους». Όλα τ άλλα αέρας κοπανιστός!