Δημήτρης Δανίκας

Εχουμε και λέμε. Ετσι ανάκατα. Ένα λοιπόν. Η αποζημίωση των δύο χιλιάδων ευρώ. Τι θα έκανα εγώ; Ανελέητος διαρκής βομβαρδισμός όπου θα προέτρεπα κάθε ταλαιπωρημένο και εγκλωβισμένο να ταράξει με αγωγές και με θηριώδεις αποζημιώσεις τους ιθύνοντες της Αττικής οδού. Αυτό θα έκανα. Και παραλλήλως θα καλούσα, εδώ και τώρα τον Εισαγγελέα να επιληφθεί για τα δέοντα.

Είναι πρωτοφανές οι εισαγγελείς με κάθε καταγγελία και υποψία βιασμού να εφορμούν στη στιγμή, αλλά όταν πρόκειται για ένα τέτοιο, επικών διαστάσεων μαζικό «βιασμό» χιλιάδων πολιτών να παραμένουν απαθείς. Και να είστε βέβαιοι ότι αν το ίδιο συνέβαινε σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Δυτικής Ευρώπης τα αφεντικά της όποιας επιλήψιμης, «αδιάφορης» εταιρείας θα είχαν καταλήξει στο αυτόφωρο χωρίς δεύτερη κουβέντα

Και τέλος, σχετικά με την Αττική οδό, θα απαιτούσα ως κράτος αποζημίωση για κάθε λεπτό λειτουργίας εκχιονιστικών μηχανημάτων, κάθε τύπου οχημάτων, όλων των φαντάρων και γενικώς για κάθε ίχνος συμμετοχής από κάθε τομέα της κρατικής μηχανής. Ακόμα και για υπερωρίες. Ακόμα και για τις φιάλες νερού. Για όλα. Πληρέστατη κοστολόγηση για όλα

Δύο λοιπόν. Για τον αναχρονιστικό κανονισμό λειτουργείας της Πολιτικής προστασίας. Το ερώτημα απλό: τώρα το κατάλαβαν; Τώρα τον μελέτησαν; Κι αν είναι έτσι, τότε γιατί όλους αυτούς τους μήνες δεν φρόντισαν να τον αλλάξουν; Και γιατί ο ο αρμόδιος υπουργός δεν φρόντισε από την πρώτη στιγμή να απαιτήσει την αλλαγή ενός τόσο αναχρονιστικού κανονισμού; Τι είναι αυτό; Αναβλητικότητα; Οκνηρία; Ωχαδερφισμός; Να μη σπάσουμε αβγά; Να τα έχουμε καλά με όλους; Τι;

Τρία λοιπόν. Οι κατά τόπους δημοτικές αρχές. Η απουσία. Περιοχές που ακόμα μέχρι χθες θύμιζαν σκηνές από έργο γυρισμένο στη Σιβηρία. Τι έκαναν όλοι αυτοί οι τοπικοί άρχοντες; Χουχούλιαζαν; Εκσφενδόνιζαν χιονόμπαλες παίζοντας με τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους; Ετσι είσαι; Τώρα θα δεις τι πρόκειται να συμβεί στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές. Μαυρίστε τους!

Σημασία δεν έχει ποιο κόμμα ποιον στηρίζει. Σημασία έχει η αποτελεσματικότητα. Το έργο. Η πράξη. Η συμμετοχή. Δεν έκανες τη δουλειά σου; Ούτε «καλημέρα». Περιφρονήστε τους. Και που σαι, κρατάω ονόματα ώστε την ημέρα των αποτελεσμάτων να δω ποιοι εξ όλων αυτών θα επανεκλεγούν. Και τότε όχι μόνο ο τάδε κοπρίτης Δήμαρχος, αλλά κι εσύ που τον ξαναψηφίζεις φέρεις ευθύνη προσωπική. Εμετρήθης, εζυγίσθης και ευρέθης ελλιπής!

Τέσσερα λοιπόν. Και κάτι ακόμα. Να τα λέμε όλα. Ποιος ο πρώτος, ο μεγάλος υπεύθυνος; Ο αρμόδιος υπουργός. Μα, σου λέει, δεν ανταποκρίθηκαν όλο στον συντονισμό. Κι εσείς αγαπητέ τι κάνατε; Πάμε παρακάτω. Ποιος άλλος; Ολοι εκείνοι οι τοπικοί «άρχοντες» που σφύριζαν κλέφτικα. Ποιος άλλος; Τα αφεντικά της Αττικής οδού. Που έχουν αποταμιεύσει ένα σκασμό ευρώπουλα. Που έχουν κερδίσει πάνω από τρεις φορές τα κεφάλαια των επενδύσεων τους. Που ζητούσαν, από πάνω, αύξηση στη τιμή των διοδίων. Και που στη δύσκολη στιγμή «κοιτούσαν τις χιονοκαταιγίδες να περνούν»

Αλλά εκτός όλων αυτών των κορυφαίων πρωταγωνιστών του έργου «χιόνι, τσόντα και κοπάνα» υπάρχει και η μικρή αλλά συγκεκριμένη προσωπική ευθύνη. Μα είναι δυνατόν να κυκλοφορείς χωρίς αλυσίδες; Ε όχι λοιπόν. Φταις και εσύ. Πράγμα που σημαίνει, εν κατακλείδι, ότι τέτοιο κράτος, τέτοιοι δήμαρχοι, τέτοιοι περιφερειάρχες, τέτοια «κρατική μηχανή», τέτοιοι πολίτες όλοι μαζί. Κοινωνία ο καθρέφτης σου είμαι. Κι εσύ εμετρήθης, εζυγίσθης και ευρέθης ελλιπής!