Δημήτρης Δανίκας

Οποιον συναντούσες απ αυτό το κόμμα, όλοι εναντίον της Φώφης με μια φωνή. Και για την εκδίωξη του Βενιζέλου. Και για την ανικανότητά της. Και για την επιμονή της. Και για το κόλλημα με την καρέκλα και για όλα.

Θα μου πείτε, άλλο πράγμα ο άνθρωπος, άλλο ο πολιτικός. Θα μου πείτε ακόμα «αυτό είναι το βαρύ τίμημα κάθε πολιτικού». Θα μου πείτε «τα ήθελε και εκείνη». Και θα μου πείτε «αφού τα ήξερε έπρεπε μόνη της να είχε παραιτηθεί και να είχε φύγει»

Οι απαντήσεις αυτονόητες και αυτές. Αραγε πόσοι πολιτικοί διαθέτουν τόση και τέτοια αυτογνωσία ώστε την κατάλληλη στιγμή να πάρουν το καπελάκι τους και μόνοι τους να οδηγηθούν στην έξοδο; Πόσοι είναι εκείνοι, όλων σχεδόν των κομμάτων, που διαθέτουν το κουράγιο να εγκαταλείψουν μια θέση τόσο υψηλή και τόσο ηγετική; Ενας στο εκατομμύριο; Και ούτε

Δηλαδή η Φώφη φταίει για όλα. Δηλαδή η πρόεδρος φέρει την πρώτη και μεγαλύτερη ευθύνη, σχεδόν ολόκληρο το βάρος, ενός τόσο μικρού ποσοστού για ένα κόμμα που το παρελθόν είχε κυβερνήσει για τόσα πολλά χρόνια. Μα είναι δυνατόν άνθρωποι σώφρονες και κάπως καλλιεργημένοι να υιοθετούν τέτοιες μεταφυσικές εξηγήσεις;

Το εξηγώ. Ο πρόεδρος κάθε κόμματος και κάθε παράταξης είναι η αντανάκλαση, η συνισταμένη, το αποτέλεσμα των συγκεκριμένων συνθηκών. Ο Ανδρέας προέκυψε σε μια εποχή άκρως ιδανική για ένα κόμμα όπως τότε ήταν το ΠΑΣΟΚ. Δεν ήταν μόνο οι δικές του ικανότητες και οι προσωπικές του αρετές. Είναι κυρίως η εποχή

Αν ο ίδιος Ανδρέας ήταν αρχηγός της Ενώσεως Κέντρου, της μεταπολίτευσης φυσικά, ποιο το ποσοστό που θα εισέπραττε το κόμμα του; Με απλά λόγια κάθε αρχηγός ανάλογα με το κόμμα του. Και κάθε κόμμα ανάλογα με την εποχή του. Και κάθε εποχή ανάλογα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες των «πελατών». Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε. Το ΠΑΣΟΚ ολοκλήρωσε τον κύκλο του. Το ΠΑΣΟΚ είναι παρελθόν

Γι αυτό οι χτεσινοί επικριτές εγκατέλειψαν το πηδάλιο του σκάφους στη Φώφη Γεννηματά. Ηταν βολικό. Ασε σου λέει, γιατί εγώ να παίξω τον ρόλο του νεκροθάφτη ενός ιστορικού κόμματος όπως είναι το ΠΑΣΟΚ; Ασε τη Φώφη να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά

Και η Φώφη πορευόταν μέσα σε εσωτερικές συνθήκες διαρκούς αμφισβήτησης και μόνιμης ραδιουργίας. Ο χειρότερος εχθρός είναι ο εσωτερικός. Ο Δούρειος Ιππος. Και όσο το κόμμα δεν εξέπνεε, όσο κατάφερνε να διατηρεί ένα κάποιο ποσοστό, όσο ήταν και είναι διασωληνωμένο είτε από μηχανισμό του Αλέξη Τσίπρα, είτε της κεντροδεξιάς της Νέας Δημοκρατίας, τόσο η Φώφη εξακολουθούσε ως αρχηγός

Που πάει να πει ότι η Φώφη εκπλήρωσε κάποιες από τις υποχρεώσεις της. Το πήρε, το συντήρησε, το διέσωσε από οριστικό αφανισμό και τώρα το παρέδωσε. Ένα έχω να πω. Να δούμε τώρα με τον επερχόμενο αρχηγό πόσο ψηλά θα εκτιναχθεί το ποσοστό; Να δούμε λοιπόν. Είτε με τον ένα είτε με τον άλλο αν πράγματι η Φώφη ήταν εκείνη που εμπόδισε την επάνοδο η που διευκόλυνε την αιμορραγία προς ΣΥΡΙΖΑ και προς Νέα Δημοκρατία

Και σκέψου λέει το ποσοστό να κατρακυλήσει κάτω από το σημερινό. Και σκέψου, λέει, η Φώφη να πέφτει χάμω από τα γέλια λέγοντας «τι είστε όλοι εσείς νεκροθάφτες η πολιτικοί;»