Δημ. Μαρκόπουλος

Αντί να μιλάμε για το πέρασμα από το 2018 στο 2019, αντί να συζητούμε για την ψηφιακή επανάσταση, θα είχε την εντύπωση πως ζούμε τη μετάβαση από το 1948 στο 1949. Ένας έξαλλος σε ύφος πρωθυπουργός, μιλούσε από τη Θεσσαλονίκη διαρκώς για "Γκοτζαμάνηδες", για τον ΕΑΜ ΕΛΑΣ, για τον Ρίτσο, για την αριστερά, περιγράφοντας όσους διαφωνούν για το Μακεδονικό περίπου ως χουντο-βασιλόφρονες, ακροδεξιούς, ακόλουθους της επταετίας.

Θυμήθηκε πως την Κύπρο την πρόδωσαν οι συνταγματάρχες, αφήνοντας υπονοούμενα πως περίπου η ΝΔ μοιάζει με τον Ιωαννίδη.

Ο πρωθυπουργός του "ή εμείς ή αυτοί", του περίφημου "ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν", ο άνθρωπος του ΟΧΙ κατά του ΝΑΙ που δίχασε τη χώρα το καλοκαίρι του 2015, συνέχισε τη δουλειά από εκεί που την είχε αφήσει. Δεν τον ενδιαφέρει - εξάλλου ποτέ δεν συνέβη αυτό- να αποτελέσει τον πρωθυπουργό όλων των Ελλήνων. Επιδιώκει να εκφράσει τους "δικούς του". Να στραφεί κατά των "άλλων".

Στο κάδρο λοιπόν αυτού του διχασμού και στους "άλλους", τοποθέτησε τα ΜΜΕ. Με συνεχείς επιθέσεις, με αποκλεισμούς, ως νέος Όρμπαν καλλιέργησε ένα πρωτοφανές κοινωνικό μίσος κατά των δημοσιογράφων. Λες και τα media έφταιξαν για τη χρεοκοπία. Λες και οι δημοσιογράφοι (που ειρήσθω εν παρόδω τον αποθέωναν όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στο 4%, προβάλλοντας τον δυσανάλογα με τα άλλα μεγαλύτερα κόμματα) κυβερνούσαν.

Ο Αλέξης Τσίπρας βρήκε ένα βολικό εχθρό. Ο ίδιος έδωσε την άδεια για να αποκλείονται δημοσιογράφοι από την κυβερνητική ενημέρωση. Αυτός απέκλειε από τις συνεντεύξεις της ΔΕΘ Μέσα που δεν του έκαναν βολικές ερωτήσεις. Αυτός άρχισε το πανηγύρι με τα δήθεν fake news.

Αυτό το μίσος όμως είναι που όπλισε τα χέρια των νέων τρομοκρατών. Των παιδιών για τα οποία στελέχη του κόμματος του έχουν επιδείξει ιδιαίτερη ελαστικότητα, άλλοι είτε αποφεύγοντας την καταδίκη τους, άλλοι πάλι μιλώντας έως και στοργικά. Ποιος δεν θυμάται τις δηλώσεις βουλευτών για τον Ρουβίκωνα; Ποιος λησμονά την στοργή στον Σάββα Ξηρό ή την υποστήριξη στα αιτήματα παροχής αδειών στον Κουφοντίνα;

Το εμπάργκο στον ΣΚΑΙ ώθησε κάποιους στα άκρα. Ηη ακραία ρητορική κατά του Πρώτου Θέματος έφερε κάποιους στην πόρτα μας θέλοντας να εισβάλλουν με βαριοπούλες. Οι διαρκείς επιθέσεις κατά των ΜΜΕ οδήγησαν σε ξυλοδαρμούς δημοσιογράφων όπως ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος ή ο Τάσος Τέλογλου. Τώρα βέβαια ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης αναφέρεται σε προσπάθεια "εργαλειοποίησης του τρομοκρατικού χτυπήματος κατά του ΣΚΑΙ". Προφανώς όμως ξεχνά τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται το κόμμα κι ο αρχηγός του.

Όπως και να έχει πάντως, τα πρόσφατα κρούσματα κατά συναδέλφων ανοίγουν μια γόνιμη και σημαντική συζήτηση. Αυτήν για την ηθική αυτουργία των επιθέσεων κατά δημοσιογράφων. Τη συζήτηση για το μέχρι που μπορεί να φθάσει η κριτική, η παρέμβαση, η επίθεση των εκάστοτε κυβερνήσεων κατά της ελευθεροτυπίας.