Βασίλης Στεφανακίδης

Μήπως  γίνεται πρώτη φορά σ' αυτόν τον τόπο από την εκάστοτε αντιπολίτευση;

Μήπως ξεχάσαμε το “λεφτά υπάρχουν” του Γ.Παπανδρέου που θέλαμε τότε να ακούσουμε και γι αυτό σπεύσαμε να τον επιβραβεύσουμε με την ψήφο μας;

Μήπως ξεχάσαμε τα Ζάππεια και τις μαγικές αντιμνημονιακές λύσεις του Α.Σαμαρά, τον οποίο επίσης επιβραβεύσαμε με την πρώτη ευκαιρία; 

Η μήπως ξεχάσαμε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του Α.Τσίπρα που θα μοίραζε πάνω από 10 δισ. στους λιμοκτονούντες Έλληνες, θα επέβαλλε σεισάχθεια και θα επιστρέφαμε σε χρόνο dt στις καλές εποχές της αστακομακαρονάδας!

Το τι έγινε μετά και με τους τρεις αρχηγούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης όταν με την ψήφο μας ανέλαβαν τη διακυβέρνηση, το θυμόμαστε επίσης. 

Όπως θυμόμαστε  αν πήραμε ή δεν πήραμε  δεκάρα τσακιστή από τα δισεκατομμύρια που μας έταζαν προεκλογικά ή αν μας φόρτωναν το ένα  μνημόνιο μετά το άλλο.

Καμιά έκπληξη λοιπόν και στο νέο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ με τα 5,7 δισ. Απορώ μάλιστα γιατί μόνο τόσο λίγα. Χάθηκε ο κόσμος να μας υποσχεθεί 10,20 δισ.  αφού το από που θα βρεθούν, δεν τον απασχολεί;

Και γιατί όχι ολικό κούρεμα όχι μόνο των κορωνοχρεών αλλά και όλου του ιδιωτικού χρέους με ένα νόμο κι ένα άρθρο!

Άλλωστε μήπως θα κληθεί να τα εφαρμόσει και να τα υλοποιήσει την επαύριο;

 Όχι, γιατί επί του παρόντος άλλος έχει την καυτή πατάτα στα χέρια. Άλλος πιστώνεται με τα  35 δισ. που έχει ήδη μοιράσει  στην κοινωνία και τις επιχειρήσεις μέσα σε ένα χρόνο και δεν ξέρω πόσα ακόμα θα χρειαστούν μέχρι την λήξη του συναγερμού και ο ίδιος  έχει ακόμα την ευθύνη να μας επαναφέρει στην κανονικότητα. 

Δεν βρίσκεται καν στα μισά της Συνταγματικής του θητείας και επομένως έχει αρκετό χρόνο να κλείσει με τον καλύτερο τρόπο τις πληγές που δημιούργησε η διπλή κρίση.

Και πάντως από την μέχρι τώρα πολιτεία του, δεν μπορούμε να πούμε ότι έδειξε αδιαφορία για την τύχη των επιχειρήσεων και των πληττόμενων πολιτών. Αυτά τα 35 δισ. που μοιράστηκαν μέσα σε 13 μήνες και πήρε η πλειονότητα αυτών που είχαν προβλήματα, δεν ήταν δα και από κανένα περίσσευμα της ελληνικής οικονομίας.

 Δανεικά ήταν τα περισσότερα( έστω με μικρότερο επιτόκιο), προστέθηκαν στο  ήδη δυσθεώρητο  εξωτερικό χρέος και κάποια στιγμή πρέπει να  επιστραφούν. Αντίθετα,πολλά από αυτά που πήραν επιχειρήσεις και πολίτες ή θα κουρευτούν κατά το ήμισυ  ή είναι δανεικά και αγύριστα!

Και δεν είναι ήσσονος σημασίας τα προγράμματα επανεκκίνησης της οικονομίας που ήδη έχουν ανακοινωθεί με παροχή ρευστότητας στις επιχειρήσεις εστίασης και τουρισμού αλλά και οι άλλες διευκολύνσεις με δόσεις που κυμαίνονται από 8 -48 (γιατί υπάρχουν δυστυχώς ακόμα οι θεσμοί που πρέπει να συναινούν) σε εφορία και ταμεία και που θα αρχίσουν να πληρώνονται, μετά το πέρας των έκτακτων συνθηκών λειτουργίας της οικονομίας.

Επειδή όμως η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση και όχι αντιπολίτευση κι έχει την πλήρη εικόνα της κατάστασης και “κάνει συνεχώς ταμείο”, πρέπει και οφείλει να παρεμβαίνει εφεξής στοχευμένα και να  δίνει ανάσες  εκεί που πραγματικά χρειάζονται και όχι οριζόντια και εν πολλοίς άδικα, με  μέτρα που επωφελούνται κι αυτοί που δεν τα δικαιούνται.

Γιατί ως γνωστόν τα λεφτόδενρα που βλέπουν όλες οι αντιπολιτεύσεις, αποδεικνύονται σαν τις οάσεις με φοίνικες και γάργαρα νερά που βλέπουν οι διψασμένοι στην έρημο, μόλις αναλάβουν την ευθύνη της  διακυβέρνησης!