Ανδρέας Ζούλας

Απολογισμοί και … προβλέψεις… Ομολογώ ότι διακατέχομαι από τέτοια «εορταστική διάθεση» όσο και αν τα θέματα που μας απασχολούν δεν προσφέρονται για ευθυμογραφήματα, αν και ορισμένες πτυχές τους είναι και για κλάματα, αλλά και για γέλια. Θα αναφερθώ λοιπόν στις πτυχές αυτές πιστεύοντας ότι τα ίδια σκέπτεται και ο μέσος πολίτης και, κυρίως, ελπίζοντας ότι οι τωρινές δυσχέρειες θα περάσουν και στο διάλειμμα του γιορτινού τραπεζιού θα ευχηθούμε για καλύτερες μέρες στην χρονιά που έρχεται. Ας αρχίσω…

-Το «αγροτικό» είναι αναπότρεπτα το «πρώτο θέμα» της περιόδου. Οι κινητοποιήσεις είναι γενικές και άνευ προηγουμένου. Θα πω όμως ότι έχουν σφραγισθεί και από έντονο πολιτικό χαρακτήρα, με την έννοια της πολιτικής εκμετάλλευσης, γενικότερα και από πολλές πλευρές, αλλά και της «πολιτικής καθοδήγησης» από ορισμένες άλλες. Και όσο μεν αφορά στην «πολιτική εκμετάλλευση» (με την καλή ή την κακή έννοια) το πράγμα είναι αυταπόδεικτο. Η «άλλη» καθοδήγηση όμως είχε ορισμένα πολύ ανησυχητικά «δείγματα».

-Λυπάμαι ειλικρινά τα παιδιά που φορώντας την στρατιωτική τους στολή έκαναν φτηνή … αντι-νατοϊκή και αντιιμπεριαλιστική προπαγάνδα με «φόντο» τα τρακτέρ. «Ταξιδιώτες του Χρόνου», όπως χλευαστικά χαρακτήρισε ο … «σύντροφος πρωθυπουργός» Μεντβέντεφ την τότε κυβερνητική, του Σύριζα, αντιπροσωπεία… Και καλά τα νέα παιδιά (!). Αυτοί που τους έστειλαν - για να κάνουν την δική τους κομματική «νόρμα» - τι νοοτροπία και τι μυαλά «τρέφουν» για την σημερινή ελληνική κοινωνία, «εφορμώντας» να την «ξαναχτίσουν» με αφετηρία το… 1917 (η «κομματική νόρμα» είναι ο «στόχος» που τίθεται προς επίτευξη, κάτι ως ο «ρούμπος» των παλιών παιδικών παιχνιδιών ή ο «κόμπος» στο μαντήλι των «λυκόπουλων» για κάθε «καλή πράξη»…Μόνο που η «νόρμα» έχει άλλες… κοινωνικές προεκτάσεις και παρενέργειες…).

-Άλλοι «καθοδηγούμενοι» - από πού και ποιους, ας το πουν οι ίδιοι - είναι οι «αγρότες-ταραξίες» των πρώτων μπλόκων της Κρήτης… Όπως και οι άλλοι, οι «ποδοσφαιριστές» στην κατειλημμένη πίστα του αεροδρομίου. Έπραξαν άριστα οι πραγματικοί αγρότες της Κρήτης, που εμπράκτως τους αποδοκίμασαν και πρώτοι αυτοί οργάνωσαν αντιπροσωπεία για σοβαρό διάλογο με την Κυβέρνηση. Αυτά για να ξεχωρίσουμε τους πραγματικούς αγρότες από τους άλλους…

-Στα μπλόκα πήγαν οι πάντες. Δεν μπορώ όμως να εντοπίσω από πού ακριβώς ορμώμενοι προσέτρεξαν για συμπαράσταση οι «εκπρόσωποι» των «Γραφείων τελετών» με τις νεκροφόρες τους Ο πόνος των αγροτών είναι σοβαρή υπόθεση για να την γελοιοποιούν έτσι ορισμένοι … ευαίξαπτοι «εκπρόσωποι», αν εκπροσωπούσαν το «κλάδο». Ο οποίος όμως, αν δεν κάνω λάθος, δεν κατήγγειλε επισήμως αυτή την γελοιότητα… Μόνο που δεν μάς είπαν ότι «ο Μητσοτάκης» δεν φτάνει που έχει εξαθλιώσει τους Έλληνες, αλλά και …δεν τους αφήνει να πεθάνουν…

-Δεν μπορώ να παραλείψω πάντως το πρώτο «θύμα» των αγροτικών μπλόκων: Αλέξης Τσίπρας. Οι μεγαλόστοχες ανησυχίες του για το μέλλον της χώρας και την αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας εξαφανίσθηκαν τελείως, όπως, και η «Ιθάκη» του. Το βιβλίο διέγραψε ακριβώς την πορεία του Σύριζα. Στο ζενίθ με την έκδοση και στο ναδίρ μέσα σε μια εβδομάδα. Από την «ανυπαρξία» στην κορυφή και, τούμπαλιν, στην αφάνεια (χρησιμοποιώ το αρχαίο επίρρημα ως αναδρομή στην «πηγή» της σύγχρονης «κωλοτούμπας»).
-Όμως το «Αγροτικό» είναι μείζον θέμα, για να μιλήσουμε σοβαρά. Πολύ πριν γίνει κοινωνικό είναι, στην βάση του, οικονομικό-οργανωτικό ζήτημα. Ο πρωτογενής τομέας - αγρότες, κτηνοτρόφοι, αλιείς - έχει «πάρει» τεράστια κονδύλια από τα κοινοτικά ταμεία. Τα οποία στην συντριπτική πλειονότητά τους δεν πήγαν εκεί που έπρεπε, δεν πήγαν για τον σκοπό για τον οποίο δόθηκαν. Δεν πήγαν στην αναδιάρθρωση καλλιεργειών και στον εκσυγχρονισμό της γενικής οργάνωσης της παραγωγής. Αν θέλουμε να λέμε αλήθειες και να μη «καλοπιάνουμε».

Όσοι παραγωγοί του πρωτογενούς τομέα εκσυγχρονίσθηκαν πραγματικά, βρίσκονται σήμερα σε άλλο επίπεδο από συναδέλφους τους που αλλού διοχέτευσαν τα κοινοτικά κονδύλια. Που πολλές φορές, από την πρώτη και εξόχως αμαρτωλή περίοδο της δεκαετίας του 1980, αλλά και της «ξέφρενης απόλαυσης» της δεκαετίας του 1990, «αλλού πήγαν». Στην πρώτη, επί Ανδρέα Παπανδρέου, στελέχη που μέχρι πρότινος κραύγαζαν «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ… το ίδιο συνδικάτο», βρέθηκαν σε κρατικές θέσεις να διαχειρίζονται κοινοτικά κονδύλια, ως «στραβά λεφτά»… Εις δε την δεκαετία του ’90, επί Σημίτη, και χρηματιστηριακής απάτης και καταλήστευσης της λαϊκής αποταμίευσης, σε επαρχιακά «σκυλάδικα» άναβαν τα πούρα με πεντοχίλιαρα και δεκαχίλιαρα… Δεν τα γράφω μόνο για τον κ. Ανδρουλάκη αυτά… Γιατί ΟΛΑ τα κόμματα, ανεξαιρέτως εναλλασσόμενα στην Κυβέρνηση και την Αντιπολίτευση, την μια «κανάκευαν» την αγροτική τάξη και την άλλη στιγμάτιζαν τον ανάλγητο αντίπαλο για την εγκατάλειψή της. Και οι ρόλοι εναλλάσσονταν, με …αυστηρό κριτή το ΚΚΕ…

-Η μεγάλη πρόκληση των κομμάτων, ιδίως εκείνων που έχουν ασκήσει την εξουσία, είναι τώρα να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με ειλικρίνεια και τόλμη. Βεβαίως και πρέπει να δοθούν τα χρήματα στους «δικαιούχους» αγρότες. Και οι παρανόμως εισπράξαντες να επιστρέψουν ό,τι πήραν…Αλλά πρέπει και να συμφωνηθεί από όλα τα κόμματα ότι από τώρα και στο εξής θα καθιερωθεί ένα σύστημα πλήρους, αντικειμενικού και αποτελεσματικού ελέγχου για το πού πηγαίνουν τα κοινοτικά κονδύλια. Έχουν τελικό στόχο την αναδιοργάνωση του πρωτογενούς τομέα της παραγωγής και μέσα από αυτήν την διαχρονική και σταθερή βελτίωση της θέσης του αγροτικού κόσμου ή όχι;… Γιατί εκτός από τον ευαίσθητο κόσμο των «αγροτών – κτηνοτρόφων – αλιέων» ο περίφημος «κοινωνικός ιστός» συντίθεται και από άλλες, πολυπληθέστερες, κατηγορίες εργαζομένων, επαγγελματιών, πολιτών.

Κυρίως στις κατηγορίες αυτές των πολιτών - παράλληλα βέβαια και προς τους τίμιους αγρότες - πρέπει να γίνει ένας τελικός απολογισμός για το πού πήγαν τα κοινοτικά χρήματα μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ. Η διερεύνηση όμως του θέματος αυτού δεν μπορεί να γίνει μέσω της Εξεταστικής Επιτροπής. Τον περασμένο Μάιο στο τότε σημείωμά μου είχα γράψει ότι η Κυβέρνηση θα έπρεπε να πάρει την πρωτοβουλία να συγκροτηθεί διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή για να κρίνει το πόρισμα εις βάθος ελέγχου που θα έπρεπε να κάνει ΕΙΞΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΣ ΟΙΚΟΣ στην όλη λειτουργία του ΟΠΕΚΕΠΕ (1999 ίδρυση και 2001 λειτουργία). Η Κυβέρνηση ακολούθησε την «κοινοβουλευτική» διαδικασία. Σήμερα η «Εξεταστική», επειδή ακριβώς οι συνεδριάσεις της μεταδίδονται απ’ ευθείας, αλλά και αναπαράγονται στο διαδίκτυο από τους «πρωταγωνιστές» δεν κάνει διερεύνηση. Δίδει μαθήματα «χυδαίας επιθετικότητας» με καταπάτηση κάθε ιδέας σεβασμού της προσωπικότητας, αλλά και του «τεκμηρίου αθωότητας». Μάρτυρες, όχι «κατηγορούμενοι» - ασχέτως αν μπορεί να βρεθούν στην θέση αυτή - κατεξευτελίζονται από βουλευτές, στους οποίους οι «εξεταζόμενοι» απαντούν πολλές φορές σε απαράδεκτο ύφος, «ανταποδίδοντας τα ίσα» σε αξιωματούχους, οι οποίοι εκπροσωπούν κατά το Σύνταγμα το Έθνος (προφανώς όχι με την συμπεριφορά που επιδεικνύουν στην Εξεταστική)…

-Το «αγροτικό», στην παρούσα φάση και περίπτωση, μπαίνει στην διαδικασία του διαλόγου και της εξομάλυνσης. Αν και παραμένουν τα μεγάλα ζητήματα προς συζήτηση. Και χωρίς να θέλω να επεκταθώ και άλλο στο ζήτημα αυτό, ας δούμε και το τεράστιο ζήτηση της «έλλειψης εργατικών χεριών». Έλλειψη που για να καλυφθεί μπορεί να απαιτήσει την εισαγωγή 200.000 εργατών γης, από τρίτες χώρες…

Η περίπτωση Πιερρακάκη

Δεν μπορώ να κλείσω το σημείωμα αυτό χωρίς να αναφερθώ στην ομόφωνη εκλογή του κ. Κυριάκου Πιερρακάκη στην προεδρία του “Eurogroup”. Τι μάς λέει - και λέει και στην διεθνή κοινότητα - ηγεσίες, επενδυτές, κοινωνίες - αυτή η εκλογή; Λέει ότι όλοι αυτοί αναγνωρίζουν ότι η Ελλάδα, ο ελληνικός λαός μετά τις θυσίες που έκανε, προχωρεί σε συστηματική αναγέννηση υπό την διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η Ελλάδα από παράδειγμα προς αποφυγή αναγνωρίζεται πια ως παράδειγμα προς μίμηση. Κάθε άλλο παρά είναι η χώρα και η κοινωνία την οποία η Ελληνική Αντιπολίτευση συνεχώς προβάλλει ως υπό κατάρρευση. Και αν εκεί υπάρχει η «αντιπολιτευτική υπερβολή» πώς να εξηγήσει κανείς την χαοτική διαφορά που υπάρχει στο πώς αντιλαμβάνονται την Ελλάδα όλοι οι κοινοτικοί μας εταίροι, αλλά και πέραν της Ευρώπης, και πώς την περιγράφουν πολιτικοί άνδρες που έχουν χειριστεί την διακυβέρνηση της χώρας, όπως ο Κώστας Καραμανλής, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Τι σχέση έχει η Ελλάδα που μάς προβάλλουν με τις κατά καιρούς παρεμβάσεις τους, με την Ελλάδα που βλέπουν και αναγνωρίζουν «οι ξένοι»; Είναι χώρα απομονωμένη, με δικαιοσύνη που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, με θεσμούς έτοιμους να καταρρεύσουν, χώρα μη διακυβερνήσιμη; Ή, όπως την βλέπουν «οι ξένοι», είναι χώρα και κοινωνία που έγινε παράδειγμα προς μίμηση, με την διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη;…