Κυβέρνηση-ΣΥΡΙΖΑ έμπλεξαν τις γραμμές για τους αντιεξουσιαστές

Σε πρόβλημα, που προκαλεί συχνά πολιτικές και εσωκομματικές κρίσεις τείνει να εξελιχθεί η στάση της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε ακτιβιστικές ενέργειες αντιεξουσιαστών και την ολοένα και πιο έντονη δράση των ομάδων αυτού του χώρου.

Για την ακρίβεια, υπάρχουν πλέον ανοιχτά δύο αλληλοσυγκρουόμενες γραμμές στο κυβερνητικό στρατόπεδο, με την να εκπορεύεται κυρίως από το Μαξίμου και να ζητά πιο αυστηρή αντιμετώπιση των ακραίων φαινομένων και την άλλη να πηγάζει από την Κουμουνδούρου και να τάσσεται υπέρ μίας στάσης ανοχής και κατανόησης αυτών των κινητοποιήσεων. Στην πρώτη ανήκουν κυρίως υπουργοί, μεταξύ των οποίων και οι έχοντες ευθέως την ευθύνη για τον χειρισμό των προβλημάτων (π.χ. ο Νίκος Τόσκας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, αλλά και συνεργάτες του πρωθυπουργού που εκτιμούν την γενικότερη εικόνα και τις ευρύτερες επιπτώσεις) και στη δεύτερη μία σειρά κομματικών στελεχών, αλλά και υπουργοί με ιδεολογική καταγωγή από την αριστερά των κινημάτων, που θεωρούν ασυνεπές να κοπεί ο ομφάλιος λώρος του ΣΥΡΙΖΑ με τον συγκεκριμένο πολιτικό και ιδεολογικό χώρο.

Η τελευταία υπόθεση με την εισβολή σε εκκλησία της Θεσσαλονίκης αποτέλεσε ένα δυνατό τεστ για τις ισορροπίες εντός της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά επικράτησε η πρώτη γραμμή και μάλιστα με εκκωφαντικό τρόπο, αφού μετά από ένα τριήμερο σιωπής και υπό την πίεση και την αγανάκτηση της εκκλησιαστικής ηγεσίας αναγκάστηκαν δύο κορυφαίοι υπουργοί να κάνουν κοινή δήλωση αποδοκιμασίας της εισβολής. Μετά από υπόδειξη του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο φοβήθηκε ρήξη στις σχέσεις με την εκκλησία, οι υπουργοί Παιδείας Νίκος Φίλης και Δικαιοσύνης

Νίκος Παρασκευόπουλος, ανέφεραν χαρακτηριστικά: «Η θρησκευτική ελευθερία προστατεύεται από το Σύνταγμα. Η θρησκευτική ειρήνη και γαλήνη και η απρόσκοπτη άσκηση λατρείας της επικρατούσας στην Ελλάδα Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, αλλά και των άλλων θρησκειών, αποτελούν βασικές εγγυημένες αξίες στη χώρα μας. Η αποδοκιμασία πράξεων που διαταράσσουν αυτή την ειρήνη είναι αυτονόητη, πολύ περισσότερο όταν έχουν κινητοποιηθεί αρμόδιες υπηρεσίες δίωξης ασκώντας τα καθήκοντά τους. Ενώπιον των αυτονοήτων, νομίζουμε οι διευκρινήσεις είναι περιττές, ίσως και ανεπίτρεπτες στις παραμονές μιας δίκης».

Είχε προηγηθεί της δήλωσης αυτής ένα κάποιο πανδαιμόνιο και πάντως μία σύγκρουση απόψεων στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Από την μία πλευρά ακόμη και η «Αυγή» είχε διατυπώσει την εύλογη απορία γιατί η κυβέρνηση δεν είχε καταδικάσει έγκαιρα και καθαρά την εισβολή των αντιεξουσιαστών - έστω κι αν αυτοί αθωώθηκαν εν μέρει στο νομικό μέρος της υπόθεσης - παρά μόνον περιορίστηκε σε ένα λιτό σχόλιο κυβερνητικών πηγών ώρες αργότερα από τα επεισόδια.

Από την άλλη, όχι μόνο οι υπουργοί έδειχναν απρόθυμοι να καταδικάσουν, αλλά ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αφήσει οποιαδήποτε νύξη σε βάρος των αντιεξουσιαστών σε σχετική του ανακοίνωση. Μάλιστα την ίδια ώρα που γίνονταν όλα αυτά η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου δήλωνε ότι προτιμά τις… καταλήψεις από αυτά που γίνονται στη Γαλλία, δίνοντας έτσι έμμεσα πράσινο φως για ακτιβιστικές ενέργειες πάσης φύσης.

Ωστόσο η κυβέρνηση βρέθηκε, αλλά και βρίσκεται σε δύσκολη θέση και στο μέτωπο με τις δραστηριότητες της γνωστής ομάδας Ρουβίκωνας. Η διαρροή το πρωί της Τρίτης απόρρητου κειμένου του υπουργείου Εξωτερικών για τα όσα έγιναν από μέλη της ομάδας στην τουρκική πρεσβεία, προκάλεσε αναταραχή και στο Μαξίμου, που διαπίστωσε ότι η κατάσταση αρχίζει να… ξεφεύγει. Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ καλούνται να οριοθετήσουν τις σχέσεις τους και με τέτοιου είδους ομάδες, ειδικά αυτή, καθώς δέχονται επικρίσεις ότι έχουν και με νομοθετικές επιλογές των τελευταίων μηνών εκθρέψει τα φαινόμενα ακραίων, αν όχι και επικίνδυνων ενίοτε, δράσεων των λεγόμενων αντιεξουσιαστών. Ο κίνδυνος να ταυτιστεί το κυβερνών κόμμα με ακροαριστερές οργανώσεις ή και να κατηγορηθεί ότι τις χρησιμοποιεί για πολιτικά και επικοινωνιακά παιχνίδια αποπροσανατολισμού είναι ορατός, κάτι που εκπέμπει ένα μήνυμα εντελώς διαφορετικό από αυτό που θέλει ο Αλέξης Τσίπρας στοπ πλαίσιο της προσπάθειας του για σταθερό και ήρεμο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον με στόχο την προσέλκυση επενδύσεων και την επιστροφή στην ανάπτυξη.