Μπεν Άφλεκ, το μαύρο πρόβατο του Χόλιγουντ

Ο Μπεν Αφλεκ θέλει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε ότι προτιμάει να προσδιορίζεται πρώτα ως παραγωγός, μετά ως σκηνοθέτης και τέλος ως ηθοποιός, ενώ στον πάτο της λίστας με τις επιθυμητές του ιδιότητες είναι αυτή του διάσημου.



Κανονικά δεν μας είπε κάτι που δεν γνωρίζαμε ήδη. Αν κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση της καριέρας του, που ξεκίνησε στα τρυφερά 12 του ως ηθοποιός, το μακρινό 1981, θα θυμηθούμε ότι ραντεβού με τη φήμη έδωσε τελικά το 1997 πρωτίστως ως συν-σεναριογράφος της ταινίας «Ο ξεχωριστός Γουίλ Χάντιγκ» και δευτερευόντως ως συμπρωταγωνιστής του Ματ Ντέιμον, με τον οποίο μοιράστηκε και το Οσκαρ Σεναρίου σε ηλικία μόλις 25 ετών. Στα επόμενα χρόνια, το 2007 για παράδειγμα, με την ταινία «Χωρίς ίχνη», στην οποία συνυπέγραφε και πάλι το σενάριο, απέδειξε ότι έχει ταλέντο και ως σκηνοθέτης. Και ήδη από το 2001 είχε ξεκινήσει να βάζει λεφτά από την τσέπη του σε παραγωγές.








Το 2013, μάλιστα, είχε μοιραστεί το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας για το «Επιχείρηση Αργώ» με τους συμπαραγωγούς του Τζορτζ Κλούνεϊ και Γκραντ Χίσλαβ. Με λίγα λόγια, ο Αφλεκ είχε δείξει σχεδόν από την αρχή ότι δεν ενδιαφέρεται μόνο για την υποκριτική και ότι είναι εξίσου καλός -για να μην πούμε καλύτερος- στις άλλες ιδιότητές του.






Το παράδοξο στην περίπτωσή του είναι ότι, παρά την πολυπραγμοσύνη και την πολυδημιουργικότητά του, δεν χαίρει της δημοφιλίας που θα του άξιζε. Ο Τύπος τείνει να ασχολείται περισσότερο με τις αποτυχίες του -επαγγελματικές και προσωπικές- και λιγότερο με τις επιτυχίες του.



Σπανίως θα γραφτούν άρθρα για τα καλλιτεχνικά χαρίσματά του και πόσο κουλ τύπος είναι ο ίδιος - εκτός κι αν έχει παραχωρήσει σε κάποιο έντυπο συνέντευξη, οπότε ο δημοσιογράφος θα αναγκαστεί να γράψει κι έναν καλό λόγο. Αντιθέτως, οι περισσότερες μιντιακές ιστορίες που κυκλοφορούν για τον Αφλεκ τα τελευταία 28 χρόνια -δηλαδή από το 1997 και μετά- κατά κανόνα αφορούν τα επαγγελματικά του στραβοπατήματα, λες και είναι ο μοναδικός Χολιγουντιανός που έκανε λάθος επιλογές, και τα ερωτικά φιάσκο του, λες και είναι ο μοναδικός Χολιγουντιανός που είχε αποτυχημένες σχέσεις. Ομως, κάθε κοπάδι σταρ πρέπει να έχει ένα μαύρο πρόβατο - κι αυτός ο ρόλος δόθηκε στον Μπεν Αφλεκ.



«Κάποιοι θέλουν τη σαπουνόπερα. Και αυτή η σαπουνόπερα δεν έχει καμία σχέση με δική σου ταινία. Δεν τη γράφεις, δεν τη σκηνοθετείς, δεν γνωρίζεις καν ότι είσαι μέρος της, αλλά κάποιοι επιμένουν να σε βλέπουν ως χαρακτήρα αυτής της σαπουνόπερας», είναι η δική του τοποθέτηση επί του θέματος. Εξ ου και η διασημότητα τού φαντάζει σαν βαρίδι και πολύ θα ήθελε να την τινάξει από πάνω του σαν σκόνη. Ο Τύπος λατρεύει να τον παρουσιάζει ως έναν σκοτεινό τύπο που πάσχει από κατάθλιψη, πίνει ακόμα αλκοόλ αν και δεν θα 'πρεπε, κυκλοφορεί σαν λέτσος και έχει σοβαρή δυσανεξία στη χαρά.



OK, ο Αφλεκ έχει όλα τα παραπάνω και καθόλου δεν διευκολύνει τη θέση του όταν απαθανατίζεται από τους παπαράτσι μονίμως κατσούφης, με μηδενική μέριμνα στην καθημερινή του ένδυση και γένια πέντε ημερών. Λες και θα έπρεπε αφενός να έχει πρόχειρο το καλό του χαμόγελο όποτε πέφτει πάνω στις αδέσποτες κάμερες και αφετέρου να έχει έναν στυλίστα να δουλεύει για λογαριασμό του για να προσθέτει το επίρρημα «επιμελώς» μπροστά από το ατημέλητο του στυλ του. Αλλοι σταρ το κάνουν, ο Αφλεκ όχι. Απλώς δεν τον ενδιαφέρει να κερδίσει την εύνοια των fashion editors. Αλλα είναι τα πράγματα που τον απασχολούν και περιστρέφονται αποκλειστικά γύρω από την Tέχνη - και δη την 7η. Από την άλλη μεριά, ως βετεράνος στο χολιγουντιανό κουρμπέτι ο Αφλεκ θα έπρεπε να έχει κάπως συνηθίσει να ακολουθείται από τον φακό του επαγγελματία περίεργου. Και ίσως ως ένα σημείο τα είχε καταφέρει.

Εκεί όμως που βγήκε τελείως από τα τσαλακωμένα ρούχα του ήταν την περίοδο του σύντομου τελικά γάμου του με την Τζένιφερ Λόπεζ που έχει τον παπαρατσομαγνήτη. Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, ο Αφλεκ είχε χτυπήσει την κατήφεια σαν τατουάζ στο πρόσωπό του και στο 99% των περιπτώσεων οι αντιδράσεις του απέναντι στους «κυνηγούς» του ήταν από αγενείς μέχρι οριακά βίαιες. «Είναι απολύτως γελοίο και εξωφρενικό αυτό που συμβαίνει. Δεν έχει καμία αξία ως είδηση η καθημερινή ρουτίνα μου και το με ποιο πρόσωπο μίλησα ή δεν μίλησα και όλο αυτό να φωτογραφίζεται», είναι η δική του θεωρία. Και δίκιο έχει, αλλά πού να το βρει;

Τώρα που ξεκαθαρίσαμε ότι ο Αφλεκ έχει κάθε δικαίωμα στη μουντρουχιά όταν τον φωτογραφίζουν απροειδοποίητα και εφόσον η Λόπεζ βγήκε και επίσημα από τη ζωή του -για δεύτερη φορά στην ιστορία του προσωπικού τους Αρλεκιν-, είναι καλό να εστιάσουμε σε ό,τι θεωρεί ο ίδιος σημαντικό και σε ό,τι θα έπρεπε να ενδιαφέρει κι εμάς: τη δουλειά του. Ητοι, την εταιρεία παραγωγής Artists Equity που συνίδρυσε με τον παλιόφιλό του Ματ Ντέιμον, μέσω της οποίας έχει βάλει στόχο να ανανεώσει την εικόνα του Χόλιγουντ. Το σλόγκαν τους μυρίζει ισότητα: «Ολοι μοιράζονται το ρίσκο, όλοι μοιράζονται την επιβράβευση».



Ο Αφλεκ αναλύει λίγο περισσότερο το καταστατικό της εταιρείας τους: «Τα μέλη του συνεργείου, ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί θα έχουν μια ευρύτερη ελευθερία να ξοδεύουν τα χρήματα με τρόπο που πιστεύουν ότι ωφελεί στο μέγιστο την ταινία. Το μειονέκτημα είναι ότι πρέπει επίσης να αναλάβουν κάποιες ευθύνες. Αν ξεπερνούν τον προϋπολογισμό, αυτό θα μειώνει τα ποσοστά τους». Δίκαιο το λες. Πρώτο δείγμα γραφής της Artists Equity ήταν η ταινία «Air» το 2023, σε σκηνοθεσία Αφλεκ και με πρωταγωνιστές τον ίδιο, τον Ντέιμον και τον Τζέισον Μπέιτμαν. Λίγο «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει» φάση δηλαδή, αλλά ειδικά ο Αφλεκ εξελίσσεται σε εξπέρ στο άθλημα του multitasking.





Το νέο εγχείρημα της εταιρείας είναι η ταινία «Λογιστής 2», σίκουελ του «Λογιστή» του 2017, με τον 52χρονο πολυπράγμονα καλλιτέχνη στον ομώνυμο ρόλο. Λόγω της μεγάλης επιτυχίας της πρώτης ταινίας αυτή η παραγωγή είναι μάλλον κερδισμένο στοίχημα. Κατά τον Αφλεκ, ο ένας από τους λόγους που αποφάσισε να επενδύσει τα δολάριά του στο σίκουελ ήταν ότι ένιωθε την ανάγκη να δώσει μια παράταση στην ιστορία των δύο ηρώων -του λογιστή και του αδελφού του δηλαδή- που θεωρεί ασυνήθιστους τύπους. Ο άλλος λόγος ήταν ότι ήθελε να παίξει σε μια ακόμα ταινία δράσης όσο ακόμα του το επιτρέπει η φυσική του κατάσταση. «Είμαι 52 ετών και αισθάνομαι μια χαρά με την ηλικία μου. Ωστόσο οι φυσικές αντοχές μου μειώνονται. Παλιότερα ενθουσιαζόμουν όταν έπεφταν τέτοια σενάρια στα χέρια μου.



Ελεγα ότι θα κάνω ο ίδιος τις σκηνές πάλης και όλες τις επικίνδυνες σκηνές. Και τώρα έχω φτάσει στο στάδιο που λέω: “Σε ποιο σημείο της σκηνής έρχεται ο στάντμαν;”. Αφενός γιατί ο επαγγελματίας θα το κάνει καλύτερα και αφετέρου γιατί κουράζομαι πλέον πολύ εύκολα». Ε, δεν είναι και ο Τομ Κρουζ.

O Αφλεκ δεν είχε ποτέ πρόβλημα να είναι ειλικρινής. Ποτέ δεν αρνήθηκε ότι έχει τα ψυχολογικά θεματάκια του, ούτε ότι χρειάστηκε να δώσει μεγάλες μάχες με τον αλκοολισμό, ούτε ότι ενδεχομένως για τους δύο παραπάνω λόγους οι γάμοι του με τις Τζένιφερ -Γκάρνερ και Λόπεζ- απέτυχαν.

Την ευθύνη για τα διαζύγιά του την παίρνει όλη πάνω του και δεν επιτρέπει να ριχτεί ούτε κόκκος λάσπης πάνω στις πρώην του. Και παρά τα όσα έχει κατηγορηθεί από τον Τύπο όλα τα προηγούμενα χρόνια -πάνω κάτω όσα προαναφέραμε-, κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Μπεν είναι τζέντλεμαν. Με ή χωρίς σμόκιν. Και σίγουρα με μπόλικο ταλέντο 


Φωτογραφίες: afp/visualhellas.gr, getty images/ideal image