Κώστας Κετσετζόγλου

Μακάρι και ο Δεκέμβριος να είναι όπως η τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου. Νίκη με τον Άρη, θρίαμβος μέσα στη Φλωρεντια και αυτή η νίκη χθες μέσα στη Λεωφόρο και με τον τρόπο που ήρθε. Τι άλλο να ζητήσεις από μία ομάδα; Κι όμως παραλίγο να έρθει μια ισοπαλία σαν ήττα με ένα πραγματικά διεστραμμένο σενάριο. Μια κεφαλιά παντελώς ακίνδυνη έγινε γκολ επειδή ο Στρακόσια γλίστρισε την ώρα που η μπάλα πήγαινε στα χέρια του. Ο διαιτητής νόμιζε πως ο Μαρίν πάτησε τον Τζούρισιτς και του έδωσε την δεύτερη κίτρινη. Δύο επισημάνσεις εδώ.

Να διορθώσω το λάθος που έκανα μιλώντας στο ραδιόφωνο μετά το ματς. Ηταν οπτική απάτη το πάτημα που νόμιζα πως φάνηκε σε ένα ριπλέι. Υπάρχει πλάνο που ξεκαθαρίζει πλήρως την κατάσταση. Δεν υπάρχει κάρτα. Η δεύτερη επισήμανση είναι πως παρά την δικαιολογημένη οργή για την ανύπαρκτη αποβολή που θα μπορούσε να αλλοιώσει το αποτέλεσμα του αγώνα είναι πως όπως είδα το παιχνίδι δεν είδα πρόθεση του διαιτητή να αδικήσει την ΑΕΚ. Πιστεύω πως έκανε ένα ανθρώπινο λάθος. Πιθανόν όπως το έκανα κι εγώ στην ίδια φάση αρχικά. Είδε το πέναλτι πάνω στον Γιόβιτς που σε φυσική ροή φάνηκε σαν να έχει κόψει ο Τουμπά πρώτα την μπάλα όμως είναι πεντακάθαρη ανατροπή που φαίνεται άμεσα στο πρώτο και σε όλα τα ριπλέι όμως αυτός το είδε και το έδωσε αμέσως σε φυσική ροή. Δεν ήταν διαιτητής για τόσο σοβαρό ματς, όταν σε ματς του Άρη π.χ έχουν έρθει πολύ υψηλότερου επιπέδου διαιτητές, όμως δεν νομίζω πως είχε πρόθεση να διαμορφώσει αποτέλεσμα. Και δεν το διαμόρφωσε. Ο Λανουά όμως οφείλει σεβασμό σε δύο τόσο μεγάλες ομάδες και πρέπει να ψάχνει πολύ περισσότερο για υψηλότερου επιπέδου διαιτητή σε τέτοιο ντέρμπι. Άποψη μου…

Η ΑΕΚ πήρε μια τεράστια νίκη όμως και εκεί πρέπει να σταθούμε περισσότερο. Μια νίκη που την άξιζε 1000% και πήγε να την χάσει μέσα από τα χέρια της. Ήταν άτυχη αφού εκτός από τον Στρακόσια γλίστρισε και ο Πινέδα στο 2-2 και έτσι βρήκε τον κρίσιμο χώρο για να εκτελέσει ο Τζούρσιτς που πάντα βρίσκει τρόπο να γίνεται σημαντικός στα παιχνίδια με την ΑΕΚ. Δεν μπόρεσε όμως μετά την αποβολή του Ντουμπά να βρει τον τρόπο να διαχειριστεί το ματς και να το πάει στο 0-3 ώστε να τελειώσουν όλα. Δεν μπόρεσε να βγάλει 2-3 καλές αντεπιθέσεις και μέσα από εκεί να βρει ένα γκολ. Δεν εκμεταλλεύτηκε το αριθμητικό πλεονέκτημα και την τραγική ψυχολογία του Παναθηναϊκού μετά την αποβολή όμως και πάλι αν δεν γλιστρούσε ο Στρακόσια που έκανε την μεγάλη επέμβαση στο πέναλτι και σε αυτόν οφείλεται στο μεγαλύτερο βαθμό το ότι κατάφερε να πάει στα αποδυτήρια στο ημίχρονο με 0-2, το παιχνίδι θα τελείωνε εύκολα με την ΑΕΚ νικήτρια. Το 1-2 άλλαξε τα πάντα. Άνθρωποι είναι οι ποδοσφαιριστές, δεν είναι μηχανές. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού απενοχοποιημένοι καθώς είχαν εμπεδώσει πως θα χάσουν το ματς όμως ξαφνικά είδαν μια ελπίδα και όρμησαν σε αυτή. Από την άλλη πλευρά δεν είναι καθόλου εύκολο να διαχειριστεί μια ομάδα που θεωρεί πως έχει ήδη νικήσει το να βρίσκεται ξαφνικά σε πρόβλημα. Κι όταν ήρθε και η άδικη αποβολή τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα. Ειλικρινά πιστεύω πως μετά το 2-2 αν δεν γινόταν αυτόματα το λάθος και η μαγκιά του Κοϊτά η ΑΕΚ θα μπορούσε να χάσει κιόλας. Έτσι ήταν η ψυχολογία του παιχνιδιού εκείνη την ώρα. Κι αν η ισοπαλία θα ήταν σαν ήττα έτσι όπως πήγε, φανταστείτε πως θα ήταν η κανονική ήττα.

Ήρθε όμως η νίκη με έναν τρόπο ηδονικό που τελικά την έκανε καλύτερη κι από 0-3. Η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο κυριάρχησε τακτικά στο παιχνίδι και παρότι δεν δημιούργησε πολλές ευκαιρίες ήταν πρώτη φορά τόσο αποτελεσματική. Είναι εκπληκτικό για την φετινή ΑΕΚ που έχει 5-6 γκολ λιγότερα από τα Χ goals που έχει δημιουργήσει το ότι έχασε την πρώτη της πολύ μεγάλη ευκαιρία μετά το 3-2! Έβαλε 3 γκολ χωρίς να χάσει πριν ή ενδιάμεσα ούτε μία ευκαιρία! Κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό και έγινε την πιο κατάλληλη. Σε ένα ντέρμπι με τεράστιο βαθμολογικό ενδιαφέρον ιδίως μετά τις νίκες των άλλων. Έτσι έσπασε και η κατάρα των ντέρμπι παρεμπιπτόντως. Καιρός ήταν.

Επίσης κάποια στιγμή ο Λουκά Γιόβιτς θα υπενθύμιζε σε ασεβείς και μην πως είναι ο Λουκά Γιόβιτς. Πίστευα και πιστεύω γιατί ο Λουκά δείχνει να έχει ξεπεράσει το βασικό πρόβλημα που πίστευα πως θα είχε όταν αποκτήθηκε από την ΑΕΚ. Μπορεί να μην έχει φτάσει στο επίπεδο που μπορεί όμως από την πρώτη μέρα φάνηκε πως ήρθε στην ΑΕΚ συνειδητοποιημένος και με διάθεση να κάνει ένα μεγάλο come back και όχι μίζερος σκεπτόμενος πως από την Ρεάλ Μαδρίτης και την Μίλαν βρέθηκε στα 27 του στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Αφού αυτό δεν φάνηκε να τον απασχολεί και να τον κρατάει πίσω, όλα τα άλλα θα έρθουν. Είναι ο Λουκά Γιόβιτς. Και κάνει ακόμη και τα πέναλτι… γκολάρες. Πάνω όμως κι από την αποτελεσματικότητα κι από την δήλωση του Λουκά Γιόβιτς έπαιξε ρόλο η τακτική επιβολή της ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο.

Το build up της ΑΕΚ όπως παραδέχτηκε κι ο Ράφα Μπενίτεθ δεν επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να πιέσει ψηλά και να κλέψει μπάλες όπως έκανε με τον ΠΑΟΚ και έτσι το βασικό χαρακτηριστικό που έχει βάλει στο παιχνίδι του ο νέος προπονητής απενεργοποιήθηκε πλήρως. Όλα τα πλεονεκτήματα της έδρας αλλά και της λιγότερο κουραστικής εβδομάδας έσβησαν από αυτό που έκανε η ΑΕΚ. Δεν έβγαλε πολλές φάσεις γιατί υστέρησε στην σωστή εκτέλεση επιθέσεων στο τελευταίο τρίτο όμως έφτανε με μεγάλη άνεση εκεί. Και έτσι ήρθαν τα γκολ. Σημαντικότατο βέβαια να επαναλάβω και το ότι δεν πλήρωσε τα δύο λάθη τόσο το Ζοάο όσο και του Πηλίου, χάρη στην απόκρουση του Στρακόσια στο πέναλτι του Σβιντέρσκι.

Εν κατακλείδι βλέπουμε μια ΑΕΚ σε σταθερά ανοδική πορεία παρά τις μεγάλες απουσίες. Ζίνι, Ελίασον, Κουτέσα και βέβαια Πιερό έλειπαν χθες. Οι τρεις πρώτοι θα μπορούσαν να κάνουν όργια στο κομμάτι του παιχνιδιού που έλειψαν οι σωστές αντεπιθέσεις για το τρίτο γκολ μετά την αποβολή. Η ΑΕΚ όμως όλα τα ξεπέρασε. Και είναι ΕΔΩ. Να περάσει η Τετάρτη να την ξαναδούμε.