Κώστας Κετσετζόγλου

Τελειώνει όμορφα αυτό το καλοκαίρι. Κι ήταν ότι χρειαζόταν αυτή η ομάδα, αυτός ο κόσμος, ο Ηλιόπουλος, ο προπονητής, ο Ριμπάλτα, οι παίκτες, όλος ο οργανισμός. Ήταν μια μεγάλη Ευρωπαϊκή βραδιά επιτέλους. Η ΑΕΚ πέταξε έξω με το δικό της στιλ, με απόλυτη κυριαρχία την Άντερλεχτ που αν είχε μπει στη League Phase θα είχε τον πέμπτο μεγαλύτερο συντελεστή από τις 36 ομάδες!

Το πέμπτο φαβορί δηλαδή της διοργάνωσης. Και συνολικά για να φτάσει επιτέλους στην πηγή η ΑΕΚ έβγαλε έξω τρεις ομάδες ανώτερες εώς πολύ ανώτερες από αρκετές από αυτές που θα μπουν σήμερα το μεσημέρι μαζί της στην κλήρωση. Κι όλα αυτά ερχόμενη από μια σεζόν που καταρράκωσε τους πάντες ψυχολογικά, έκανε το ευρωπαϊκό της έργο πραγματικό βουνό και βέβαια σκόρπισε αμφιβολίες για το μέλλον. Όλα αυτά τελείωσαν αργά το βράδυ της Πέμπτης στην Αγία Σοφία που ήταν έτσι όπως την γνωρίσαμε. Η έδρα που όπως είχε γράψει πριν αιώνες ο Δάντης, όχι ο… Χρήστος, ήταν η “κόλαση” που αφήνετε κάθε ελπίδα, εσείς που μπαίνετε… Lasciate ogne speranza voi ch' intrate, στο αυθεντικό κείμενο. Αυτή η σύνδεση του κόσμου με την ομάδα ήταν, είναι και θα είναι πάντα το μεγαλύτερο όπλο αυτής της ομάδας. Και χθες την ζήσαμε όπως λίγες βραδιές στο ΝΑΟ μας, που δεν τον χορταίνουμε ποτέ, και σίγουρα για πρώτη φορά έτσι όχι μόνο με τον Νίκολιτς αλλά στην εποχή Ηλιοπουλου. Μια βραδιά που γέννησε συναισθήματα και άλλαξε επιτέλους την ψυχολογία που εδώ και 15 μήνες ήταν λες και κάποιος μας καταράστηκε εκείνο το απόγευμα που μαζεύτηκε 40000 κόσμος και αποθέωσε ένα αερόστατο που δεν πέταξε ποτέ…

Το μέλλον έσκασε ένα πλατύ χαμόγελο στην ΑΕΚ και έτσι ίσως θυμηθούμε όλοι μαζί πως στην πραγματικότητα εδώ και καιρό ζούμε κάποια από τα καλύτερα χρόνια στην ιστορία της μεγάλης αυτής ομάδας. Όμως όσο κι αν έχει ανέβει το επίπεδο και η δυναμική του συλλόγου στο τέλος της μέρας πάντα αυτό που παραμένει το σημαντικότερο είναι να μπαίνει η μπάλα στα δίχτυα. Των άλλων! Χθες μπήκε δυο φορές με δυο γκολάρες, για ένα πόντο χάθηκε το πέναλτι που θα ήταν το κερασάκι στην τούρτα κι η σκαστή κεφαλιά του Ρέλβας ήταν λίγο πιο δυνατή από όσο έπρεπε για να βάλει στα δίχτυα τον Βέλγο όπως είχε βάλει τον γκολκίπερ την Χάποελ εκείνη την βραδιά που άρχισαν όλα. Αλλά και τα δύο καλά ήταν και υπεραρκετά. Κι όπως είπε κι ο Νίκολιτς και πράγματι είχε δίκιο, ήταν η βραδιά που ήμασταν πιο ήρεμοι από ότι σε όλα τα άλλα πέντε ματς. Η ΑΕΚ έφτασε βήμα βήμα σε ένα στόχο που ποτέ δεν είχε πετύχει με τρεις προκρίσεις και βέβαια σε αυτή την διοργάνωση. Με πίστη, ψυχή, μυαλό, σταδιακή πρόοδο και χθες το βράδυ, την πιο κατάλληλη στιγμή, με ένα ποδοσφαιρικό αριστούργημα που εμπνεύστηκε ο Μάρκο Νίκολιτς και εκτέλεσαν ως μηχανές τα παιδιά του. Τα παιδιά μας. Το αριστούργημα που εξαφάνισε την Άντερλεχτ που είχαμε δει στις Βρυξέλλες. Εκεί στις κρίσιμες στιγμές κράτησε την ομάδα όρθια ο Στρακόσια. Και χθες οι συμπαίκτες του τον αντάμειψαν με την πιο ήσυχη και όμορφη βραδιά του στην ΑΕΚ. Ο κύκλος της Αρμενίας έκλεισε. Κι αν έχω δυο προτιμήσεις στην κλήρωση είναι αυτή η Νόα και η ομάδα από το Μόσταρ. Μέσα είναι κι οι δύο…

Ο Ρασβάν ήταν σίγουρα ο κορυφαίος όμως όλοι έδωσαν τα πάντα, εκτέλεσαν κατά γράμμα τις εντολές, μηδενίσαν το κοντέρ των λαθών και ο καθένας όταν έπρεπε ήταν εκεί που έπρεπε κι έκανε αυτό που έπρεπε με εξαίρεση 1-2 κακά τελειώματα του Πιερό. ΟΛΟΙ. Αυτοί που ξεκίνησαν κι αυτοί που ήρθαν από τον πάγκο και ήταν μόνο 4 γιατί δεν υπήρχαν κι άλλοι. Έλειπαν πέντε συν τις δύο μεταγραφές. Στον πρώτο αγώνα της League Phase μπορεί να ξεκινήσουν λιγότεροι από τους μίσους που ξεκίνησαν χθες, όμως η ΑΕΚ τα κατάφερε. Επέστρεψε ξανά. Θα συμπληρώσει το παζλ με τον άνθρωπο που είναι πάντα έτοιμος και πάμε παρακάτω. Κλήρωση, μεταγραφές και οπωσδήποτε νίκη την Κυριακή με τον Αστέρα γιατί πάντα ο μεγαλύτερος αγώνας είναι ο επόμενος…