Παναγιώτης Σαββίδης

Δηλαδή όσοι δεν ενστερνίζονται την μεταμοντέρνα ρεπούσια εκδοχή της ιστορίας, της οποίας είναι προφανώς fun o υπουργός Παιδείας, είναι «εθνικιστές».

Ασφαλώς και ο κ.Φίλης έχει κάθε δικαίωμα να έχει την άποψή του. Σαν ισόβιο στέλεχος της αριστεράς και σαν υπάλληλος κομματικών εκδοτικών οργάνων. Ωστόσο, όταν με το αξίωμα του, εκπροσωπεί -εμμέσως- τη χώρα, τότε θα πρέπει να σέβεται απόλυτα τις ομόφωνες αποφάσεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου και τους σχετικούς νόμους, αλλά και τις ευαισθησίες της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων. Θα μπορούσε πχ ο υπουργός Παιδείας του Ισραήλ να αμφισβητήσει πως το Ολοκαύτωμα ήταν γενοκτονία; Όχι βέβαια. Αφήστε που, εάν είχε προηγουμένως διατυπώσει τέτοια (προσωπική) άποψη, δεν υπήρχε περίπτωση να αναλάβει χαρτοφυλάκιο.

Αφού λοιπόν κ. Φίλης -ο οποίος επικαλείται αόριστα «επιστημονικές» απόψεις- δεν λαμβάνει υπόψη του αποφάσεις ξένων κοινοβουλίων και πολιτειών των ΗΠΑ και της Αυστραλίας, που προφανώς έχουν νομικές υπηρεσίες που μπορούν να αποφανθούν τι εστί γενοκτονία, αλλά και της πλέον έγκυρης Διεθνούς Ένωσης Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) θα ήθελα να του πω μια μικρή ιστορία, όπως την άκουσα πολλές φορές από τον μακαρίτη παππού μου Ιωσήφ, με καταγωγή από την Πάφρα του Δυτικού Πόντου, που μικρό παιδί έζησε στο πετσί του τις διώξεις των Τούρκων και την προσφυγιά.

Η μητέρα του, η Κατίνα, κ. Φίλη, άφησε την τελευταία της πνοή στα τέλη του 1917 στον εκτοπισμό και την εξορία των χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου, στα βάθη της Μικράς Ασίας. Δύο μέρες πριν ξεψυχήσει, περνώντας μέσα από ένα τουρκικό χωριό, άφησε τις δύο μικρές της κόρες, μωρά τότε, Δέσποινα και Βαρβάρα έξω, από τις πόρτες κάποιων σπιτιών που από τις καμινάδες τους έβγαινε καπνός. Η ταλαιπωρημένη Κατίνα δεν άντεξε από τις κακουχίες και τα βάσανα... Αν έζησαν τα χαμένα μωρά, Δέσποινα και Βαρβάρα, ποτέ δεν μάθαμε. Ο παππούς μου, Ιωσήφ, βούρκωνε κάθε φορά που μιλούσε για τη μάνα του και τις δύο χαμένες του αδελφές. Γι' αυτό και ο ίδιος έβαλε τα ονόματα Δέσποινα και Βαρβάρα σε δύο από τις κόρες του (θείες μου), για να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη. Ποιος ξέρει εάν επέζησαν οι μικρές… Ίσως να τα κατάφεραν και να έφτασαν έως τις μέρες μας μη γνωρίζοντας πως έχουν μια οικογένεια στην Ελλάδα. Κανείς δεν θα μάθει.

Όπως πολλοί της ηλικίας μου με καταγωγή από τον Πόντο και την Μικρά Ασία, μεγαλώσαμε με τέτοιες αφηγήσεις από τους παππούδες μας. Αφηγήσεις που πλέον είναι παρακαταθήκες για όλους εμάς, κ. υπουργέ, όσο και εάν δεν το καταλαβαίνεις ή δεν θέλεις να το καταλάβεις.
Έτσι έχω κάθε δικαίωμα -όπως και κάθε Πόντιος- να κακίσκουμαι (=αγανακτώ) με τους προσβλητικούς ισχυρισμούς σου και να σου λέω ευθέως: τσούρα το (=κλείσ' το) και πήγαινε σπίτι σου.

Υ.Γ. : Η μεγαλειώδης συγκέντρωση της Πέμπτης στην πλατεία Συντάγματος, παρά τα επεισόδια ακροδεξιών που αμαύρωσαν το παμποντιακό αίτημα για παραίτηση του υπουργού Παιδείας, είναι μόνο η αρχή. Οι Πόντιοι είναι παλαλοί (=τρελοί) και το έχουν αποδείξει περίτρανα στο μακραίωνο διάβα της ιστορίας τους.