Μαριάννα Τζάννε

 Είτε με τις πολιτικές των προηγούμενων δεξιο-σοσιαλιστικών κυβερνήσεων που η περιβαλλοντική οργάνωση έχει χαρακτηρίσει απερίφραστα καταστροφικές είτε με τις πολιτικές της παρούσας αριστερής κυβέρνησης που παραδοσιακά συντάσσεται με την προστασία του φυσικού χώρου και με μία δαιμονοποίηση της επενδυτικής δραστηριότητας.

 Είναι ίσως η πρώτη φορά, μετά την επιλογή της Τίνας Μπιρμπίλη που ένα υπουργείο όπως αυτό της Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και του Περιβάλλοντος συνεπικουρείται από ένα υπουργό που προέρχεται από τα σπάργανα του οικολογικού κινήματος. Θα περίμενε κανείς επομένως το περιβάλλον να είναι στην πρώτη γραμμή ή τουλάχιστον τα δείγματα γραφής να αξιολογούνται ως οι βάσεις ενός οργανωμένου πλαισίου. Το συμπέρασμα όμως από την ανάγνωση της πολυσέλιδης ετήσιας έκθεσης είναι “η πολιτική εξαφάνιση” του Υπουργείου Περιβάλλοντος.

Η έκθεση καταγράφει σημαντικές οπισθοχωρήσεις σε ζητήματα περιβαλλοντικής διακυβέρνησης και πολιτική απραξία, ακόμη και κόντρα στις μνημονιακές επιταγές. Οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η εξωφρενική αδράνεια για την πορεία του εθνικού κτηματολογίου αλλά και οι τεράστιες καθυστερήσεις στην κύρωση των δασικών χαρτών και στην ολοκλήρωση του χωροταξικού σχεδιασμού. Αντιθέτως, η WWF επισημαίνει την έμφαση στα ορυκτά καύσιμα που παρά τη γενικότερη πολιτική απραξία για το περιβάλλον προχώρησαν ταχύτατα οι άδειες για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και η προώθηση της νέας λιγνιτικής μονάδας «Πτολεμαΐδα V». Ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του απολογιστικού σημειώματος είναι ότι οι κατά παραγγελία (φωτογραφικές) διατάξεις και οι συνεχείς αλλαγές του θεσμικού πλαισίου αποθαρρύνουν τους επενδυτές.

Με την επισήμανση ότι σε πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ, χώρες με πολύ πιο αυστηρή από την Ελλάδα περιβαλλοντική νομοθεσία αποτελούν ασφαλές έδαφος για την ανάπτυξη επενδυτικής πρωτοβουλίας. Στις ρεαλιστικές επισημάνσεις που κάνει η διεθνής οργάνωση για την βελτίωση του περιβαλλοντικού κλίματος στην χώρα μας είναι η δημιουργία ανεξάρτητης αρχής επιθεώρησης περιβάλλοντος, η μεγαλύτερη διαφάνεια στους πόρους του πράσινου ταμείου και η δημιουργία ενός σταθερού θεσμικού πλαισίου.