Γρηγόρης Τζιοβάρας

Αυτές τις μέρες ένας άλλος διοχέτευσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα κατασκευασμένο «έγγραφο» που έλεγε ότι ένας από τους υπουργούς της κυβέρνησης απέσπασε στο γραφείο του υπάλληλο που ειδικευόταν στην… αντιμετώπιση της «αφρικανικής σκόνης».

Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, τα κατασκευασμένα «γεγονότα» κυκλοφόρησαν σε χρόνο ρεκόρ, καθώς έγιναν πιστευτά όχι μόνον από τους αρχικούς αποδέκτες της γκάφας που κάποιοι έστησαν, είτε χάριν παιδιάς είτε από κακόβουλη προαίρεση, αλλά από πολύ περισσότερους,αν όχι και όλους όσοι διάβασαν τις συγκεκριμένες αναρτήσεις.

Πέρα από την ασυγχώρητη ελαφρότητα όσων επαγγελματιών αβασάνιστα υιοθέτησαν τις φάρσες χωρίς να μπουν στον κόπο να διασταυρώσουν φήμες που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο και να ελέγξουν τις πηγές από τις οποίες προέρχονται τα αποκαλούμενα fakenews, το φαινόμενο έχει και μια άλλη ακόμη πιο σοβαρή όψη που είναι η χαρακτηριστική ευκολία με την οποία τα υποδέχτηκαν οι αναγνώστες των μέσων ενημέρωσης που τα φιλοξένησαν.

Όπως προκύπτει από την τεράστια εντύπωση που προκάλεσαν τόσο το «επίδομα σφραγίδας» όσο και η απονομή σε ημέτερο «ειδίκευσης στην αφρικανική σκόνη», η κοινή γνώμη είναι έτοιμη να πιστέψει ο,τιδήποτε τερατώδες επειδή κάθε μέρα έρχεται αντιμέτωπη με τερατώδεις αποφάσεις που λαμβάνονται από τους κυβερνώντες ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Από τα μείζονα εθνικά θέματατα οποία αφορούν την κατεύθυνση της χώρας και τις διεθνείς της σχέσεις έως τα μικροζητήματατης καθημερινότητας μας, οι άνθρωποι που μας κυβερνούν αποδεικνύουν καθημερινά ότι είναι ικανοί για όλα.Ικανοί να πουν και να κάνουν τα πάντα. Αλλά και τα ακριβώς αντίθετά τους. Και, παρόλα αυτά,καταφέρνουν τις περισσότερες φορές να πέφτουν έξω!

Δεν χρειάζεται να ανατρέψει κανείς το παρελθόν με τα ξεδιάντροπα ψέματα, τις προφανείς ψευδαισθήσεις, τις ανελέητες αυταπάτες και τις ατελεύτητες κωλοτούμπες για να περιγράψει το μόνιμο διαζύγιο που έχει πάρει η συγκεκριμένη πολιτική «κάστα» από την αλήθεια και την πραγματικότητα. Το μεγαλύτερο δυστύχημα είναι ότι όλα αυτά συνεχίζονται στο διηνεκές, καθώςδεν δείχνουν να τους πτοούνούτε οι επανειλημμένες αστοχίες ούτε οι συνεχείς διαψεύσεις.

Τα παραδείγματα του χωρίς προηγούμενο πολιτικού αμοραλισμού που μπορεί να παραθέσει κάποιος είναι πάμπολλα και, με αφορμή την τρέχουσα επικαιρότητα, ο καθένας μπορεί, εντελώς ενδεικτικά, να αναρωτηθεί για τα εξής:

*Σε ποιά άλλη χώρα θα παρέμεναν γαντζωμένοι στην εξουσία δύο κυβερνητικοί εταίροι που διαφωνούν τόσο απόλυτα στο «Μακεδονικό» ή που διατυπώνουν τόσο αντικρουόμενες θέσεις για τον χαρακτήρα –«ομηρία» ή «σύνηθες μεθοριακό επεισόδιο»;- που έχει η κράτηση των δύο στρατιωτικών που εδώ και ένα μήνα παραμένουν στις τουρκικές φυλακές υψίστης ασφαλείας;
*Πού αλλού στον πολιτισμένο δυτικό κόσμο θα έβγαινε στην τηλεόραση μέλος του Κοινοβουλίου για να δηλώσει, έστω και ως ακραία πιθανότητα, ότι μπορεί να ανταλλαγούν και να παραδοθούν στην Τουρκία πρόσωπα τα οποία η ελληνική Δικαιοσύνη έχει αποφανθεί ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να εκδοθούν;

*Ποιός μπορούσε να φανταστεί πως σε (υποτιθέμενη) αριστερή κυβέρνηση θα συμμετείχε (τάχατες) οικολόγος υπουργός που χωρίς αιδώ θα επιχειρηματολογούσε υποστηρίζοντας ότι, όπως πληρώνουμε τέλη κυκλοφορίας για τα οχήματά μας, θα πρέπει να πληρώνουμε χαράτσι και για τα κατοικίδια ζώα συντροφιάς;

*Ποιός θα περίμενε ότι αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί» θα έστηναν κατηγορίες σε βάρος των πολιτικών τους αντιπάλωνεπιστρατεύοντας προστατευόμενους μάρτυρες και δεν θα έδιναν στους εγκαλούμενους ούτε καν το δικαίωμα της απολογίας και της κατ΄ αντιπαράσταση εξέτασης για να τους μείνει η ρετσινιά ότι «τα έπιασαν»;

*Πότε άλλοτε στο παρελθόν έχουν υποστεί τέτοιο διασυρμό θεσμοί όπως η Δικαιοσύνη ή το ΑΣΕΠ για να βολευτεί ο κομματικός στρατός που μεθοδικά οργανώνουν οι κυβερνώντες, την ίδια ακριβώς ώρα που με απροσμέτρητο θράσος μιλούν για δήθεν «αποκομματικοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης»;

*Πόσο μπορεί κανείς να υποτιμάει τη νοημοσύνη των υπηκόων του επιμένοντας στο παραμύθι της «καθαρής εξόδου» από τα Μνημόνια όταν επίκειται η προσυμφωνημένη λήψη ακραίων μνημονιακών μέτρων όπως η νέα περικοπή των συντάξεων και η περαιτέρω μείωση του αφορολογήτου;

Ο κατάλογος με ερωτήματα αυτού του είδους θα μπορούσε να είναι πολύ μακρύς, αλλά ίσως δεν έχει νόημα. Διότι είναι προφανές πλέον ότι σχεδόν οι πάντες -ακόμη και πολλοί από τους ευνοημένους του καθεστώτος- έχουν συνειδητοποιήσει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη χώρα και έχουν αντιληφθεί το ποιόν των ανθρώπων που μας κυβερνούν.

Τους θεωρούν ικανούς για όλα και τους περιμένουν στην κάλπη που αργά ή γρήγορα θα υποχρεωθούν να στήσουν.Και τότε θα πιούν το πικρό ποτήρι που με τόσα ψέματα προσπαθούν να αποφύγουν.