Γρ. Νικολόπουλος

Καταρχήν αποκαλύπτεται το τεράστιο λάθος που έκανε η Ευρώπη αξιολογώντας ως αξιόπιστο συνεργάτη την Τουρκία. Η Ευρώπη γνωρίζει καλά ότι οι μεταναστευτικές ορδές από την Ασία δεν θα είναι μια προσωρινή κατάσταση αλλά μόνιμη.
Εκατομμύρια άνθρωποι από την Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική θέλουν να έρθουν στην Ευρώπη για να βρουν καταφύγιο από τη φτώχεια, τη βία και τους πολέμους. Όλοι αυτοί κινούνται προς την Τουρκία και από εκεί προσπαθούν να περάσουν τα ελληνικά και Βουλγαρικά σύνορα και να συνεχίσουν για την κεντρική και βόρεια Ευρώπη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αντί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αποφάσισε να εθελοτυφλήσει και να αναθέσει τη διαχείριση του στον Ερντογάν, έναν αναξιόπιστο συνέταιρο. Του έταξε χρήματα για να τηρήσει μια συμφωνία την οποία πλέον δεν τηρεί.
Η συμφωνία ήταν να κρατήσει η Τουρκία στα εδάφη της τις μεταναστευτικές ορδές και η Ευρώπη να “διαλέγει” πόσους και ποιους θα παίρνει σταδιακά. Ο Ερντογάν αποφάσισε να διακόψει τη συμφωνία και να στείλει τους πρόσφυγες στα ελληνικά και στα βουλγαρικά σύνορα σε μια προσπάθεια να πιέσει την Ευρώπη να του δώσει περισσότερα χρήματα και να στηρίξει τις γεωπολιτικές του φαντασιώσεις στη Λιβύη όπου συγκρούστηκε με τους όψιμους συμμάχους του Ρώσους.
Η Ευρώπη το αντιλαμβάνεται αυτό ακριβώς όπως είναι, αδυνατεί όμως να βρει άλλη εναλλακτική λύση.
Είναι γελοία η δήλωση του εκπροσώπου της Καγκελαρίου Μέρκελ ότι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που δεν ταιριάζει με τη συμφωνία, αλλά δεν έχουμε καταγγελία της συμφωνίας με τον Ερντογάν. Η δήλωση αυτή δείχνει ότι η Γερμανία στρουθοκαμηλίζει επειδή δεν ξέρει τι να κάνει και φοβάται να χαλάσει τη σχέση της με την Τουρκία. Ίσως επειδή τη θεωρεί σύμμαχο χώρα, ίσως επειδή έχει περίπου πέντε εκατομμύρια τούρκους μετανάστες στο έδαφος της, ίσως επειδή είναι μεγάλη καταναλώτρια των προϊόντων της. Επιμένει λοιπόν στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής, δηλαδή να πληρώνει η Ευρώπη την Τουρκία να κρατάει εκεί τους μετανάστες. Όμως αργά ή γρήγορα θα αντιληφθεί ότι αυτό δεν αρκεί και ότι, για να γλυτώσει από τους εκβιασμούς των Τούρκων, η Ευρώπη θα πρέπει να μπορεί και μόνη της να απωθεί τους μετανάστες από τα εδάφη της. Υπάρχει βέβαια και ένα ακόμη στοιχείο που επιτρέπει στη Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ να “κοιμάται ήσυχη”. Ότι στη μέση της διαδρομής όσων μεταναστών καταφέρουν και ξεφύγουν από τα ελληνικά σύνορα, υπάρχουν χώρες που έχουν κλείσει τα σύνορα τους, όπως η Αυστρία και η Ουγγαρία. Έτσι δεν μπορούν να φτάσουν ποτέ στην κεντρική Ευρώπη οι μετανάστες. Και είναι αδιάφορο στη Γερμανία αν εγκατασταθούν στα Βαλκάνια.
Για αυτούς τους λόγους προς το παρόν η λανθασμένη πολιτική της Ευρώπης συνεχίζεται.

Η δεύτερη πλάνη είναι η εγχώρια. Ή μάλλον εδώ υπάρχουν περισσότερες από μια πλάνες.

Καταρχήν δεν είναι ξεκάθαρη στους πολίτες η διαφορά προσφύγων, μεταναστών και λαθρομεταναστών. Πολλοί μπερδεύουν τους πρόσφυγες (τους οποίους όλοι συμπονούν) με τους νόμιμους μετανάστες (τους οποίους οι περισσότεροι αποδέχονται) και τους λαθρομετανάστες (τους οποίους κανένα κράτος δεν μπορεί να αποδεχτεί).
Εδώ λοιπόν αντιμετωπίζεται αυτό το πλήθος ως πρόσφυγες και σε αυτό παίζει μεγάλο ρόλο η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος για δικούς του λόγους (ας πούμε “άγνωστους”) θέλει να υποδεχθεί με ανοικτές αγκάλες. Όχι μόνο τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αλλά και τους λαθρομετανάστες.

Η πολιτική που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι πρόσφατα ήταν να περνάει το μήνυμα ότι τα ελληνικά σύνορα είναι ανοικτά για όλους. Και αυτό θέλει και σήμερα να περάσει όταν η νεολαία του καλεί τον κόσμο να δεχτεί τις ορδές που βρίσκονται στα σύνορα του Έβρου και στα τουρκικά παράλια.

Αντίθετα η κυβέρνηση σήμερα περνάει με τα μέτρα που ανακοίνωσε το μήνυμα προς όλους ότι τα ελληνικά σύνορα δεν είναι πλέον ανοικτά και ότι όσοι περάσουν χωρίς τις νόμιμες διαδικασίες που ακολουθούνται για πρόσφυγες και μετανάστες θα συλληφθούν και θα επιστρέψουν εκεί από όπου ξεκίνησαν.

Το μήνυμα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό διότι οι περισσότεροι από αυτούς δηλώνουν πως οι Τούρκοι τους έλεγαν ότι η Ελλάδα άνοιξε τα σύνορα της. Η ενημέρωση λοιπόν που έχουν τώρα είναι ότι αυτό είναι ψέμα και ότι τα σύνορα δεν άνοιξαν. Πολύ σημαντική είναι η απόφαση ότι για ένα μήνα η Ελλάδα δεν θα χορηγεί άσυλο και είναι αυτονόητο ότι ο μήνας θα παραταθεί και θα παρατείνεται επ΄αόριστον. Εξίσου σημαντική είναι η απόφαση της διενέργειας ασκήσεων από το στρατό και από το ναυτικό στα σύνορα του Έβρου και του Αιγαίου για την αποτροπή της προσπάθειας παράνομης εισόδου.

Η δεύτερη πλάνη που υπάρχει εδώ είναι ότι το μεταναστευτικό μπορεί να αντιμετωπισθεί με χαλαρό τρόπο. Ότι μπορούμε να δεχτούμε όλους όσους έρθουν και να τους αφήσουμε να “λιάζονται” μέχρις ότου αφομοιωθούν στην ελληνική κοινωνία.
Η Ελλάδα μετά από δέκα χρόνια διαρκούς μείωσης του ΑΕΠ, χωρίς παραγωγή, χωρίς χρηματοδότηση από το τραπεζικό σύστημα, με μεγάλες ελλείψεις σε όλες τις υποδομές μετά βίας προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες των Ελλήνων πολιτών και να περιορίσει την ανεργία που βρίσκεται σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα.
Μπορεί να καλύψει τις ανάγκες κάποιου αριθμού νομίμων μεταναστών και ενδεχομένως χρειάζεται να ενισχυθεί με νέους εργαζόμενους μετανάστες, αλλά εφόσον αυτοί ενταχθούν στο σύστημα και συνεισφέρουν για τις παροχές που θα απολαμβάνουν. Και φυσικά θα στέρξει πάντα στους πρόσφυγες και θα τους αποδεχθεί όπως κάνει ιστορικά. Όμως δεν μπορεί να δεχτεί και να καλύψει τις ανάγκες όλων των λαθρομεταναστών, ούτε να αποδεχθεί τη μετατροπή της σε ξέφραγο αμπέλι όπου έρχεται χωρίς να ρωτήσει ο καθένας. Ούτε φυσικά μπορεί και θέλει να δέχεται στο έδαφος της και να εντάσσει στην κοινωνία της τον οποιονδήποτε χωρίς έλεγχο. Συνεπώς πρέπει να διαθέτει ισχύ απώθησης και δυνατότητα ελέγχου και αυτό ακριβώς κάνει σήμερα η κυβέρνηση και ορθώς το κάνει.

Δυστυχώς το μεταναστευτικό θα είναι πλέον ένα πρόβλημα διαρκές λόγω των διαφορών των επιπέδων διαβίωσης μεταξύ των ηπείρων και φυσικά δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί από την Ελλάδα μόνο. Η Ευρώπη οφείλει να συνδράμει, όχι μόνο οικονομικά αλλά και στρατιωτικά στην προστασία των ελληνικών συνόρων τα οποία είναι και Ευρωπαϊκά. Η Γαλλία φαίνεται ότι το έχει αντιληφθεί αυτό, το ίδιο και άλλες χώρες, η Γερμανία αντιδρά ακόμη κολλημένη όπως πάντα στη στενόμυαλη και στενά ωφελιμιστική νοοτροπία της.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η Ελλάδα αυτή τη στιγμή προσπαθεί και καταφέρνει να περάσει το μήνυμα απευθείας στους ανθρώπους που έστειλε ο Ερνοτγάν στα τουρκικά παράλια ότι τα σύνορα δεν είναι ανοικτά και ότι κινδυνεύουν αν προσπαθήσουν να τα περάσουν. Είναι ένα πρώτο βήμα ενημέρωσης για το τι θα αντιμετωπίσουν το οποίο έπρεπε να έχει γίνει πριν από πολλά χρόνια. Και θα πρέπει αυτή η προσπάθεια να διατηρηθεί έως ότου κινητοποιηθούν οι ευρωπαϊκές χώρες για να αντιμετωπίσουν πιο συντεταγμένα και χωρίς ψευδαισθήσεις το πρόβλημα.