Γρ. Νικολόπουλος

 Υπάρχουν και άλλες αποδείξεις γι’՚αυτό, όπως το γεγονός ότι οι απεργίες δεν αποφασίζονται από την πλειοψηφία των εργαζομένων, αλλά επιβάλλονται από τη μειοψηφία των πολιτικώς καθοδηγούμενων συνδικαλιστών ή το ότι με το προκάλυμμα του πανεπιστημιακού ασύλου κάποιες πολύ μικρές ακραίες μειοψηφίες καταλαμβάνουν τα πανεπιστήμια και διακόπτουν τη λειτουργία τους εις βάρος των πολλών φοιτητών που προσπαθούν να σπουδάσουν.

 Υπάρχουν και πολλά άλλα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η άποψη της πολιτικά καθοδηγούμενης μειοψηφίας επιβάλλεται στην πλειοψηφία εις βάρος των συμφερόντων της και πολλές φορές εις βάρος και των εθνικών συμφερόντων.

 Για παράδειγμα, στο ζήτημα των ερευνών για υδρογονάνθρακες που διενεργούν τα ΕΛ.ΠΕ. εμφανίζονται οργανωμένες αντιδράσεις από μη κυβερνητικές οργανώσεις και από πολιτικές ομάδες οι οποίες εμποδίζουν τις έρευνες χωρίς να υπάρχει κανένα απολύτως βάσιμο στοιχείο περί περιβαλλοντικής βλάβης. Και ενώ τα ΕΛ.ΠΕ. έχουν τη δεδηλωμένη βούληση της πλειοψηφίας των κατοίκων μιας περιοχής για να πραγματοποιήσουν τις έρευνές τους, τελικά οι δημοτικές αρχές απαγορεύουν τις έρευνες, πιεζόμενες ασφυκτικά, στην ουσία τρομοκρατούμενες, από τις έντονες αντιδράσεις μιας μειοψηφίας η οποία κατασκηνώνει στο δημαρχείο.

Στην πρόσφατη ημερίδα που διοργάνωσε ο Κύκλος Ιδεών του Ευάγγελου Βενιζέλου για τις ενεργειακές δυνατότητες της Ελλάδας, έγινε σαφές από πολλούς παρευρισκομένους, και μάλιστα από διαφορετικές περιοχές της χώρας, ότι μικρές ομάδες κατοίκων σε συνεργασία με περιβαλλοντικές οργανώσεις εμποδίζουν τις έρευνες, τις οποίες όμως έχει ήδη εγκρίνει η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε ότι σε μια περιοχή, ενώ υπάρχουν 10.000 υπογραφές κατοίκων που παραχωρούν τα οικόπεδά τους για έρευνα, υπάρχει μια μικρή ομάδα διαμαρτυρομένων, με αποτέλεσμα ο δήμαρχος πιεζόμενος ασφυκτικά, ενώ έχει εγκρίνει και παραχωρήσει την άδειά του, τελικά να αναγκάζεται να αλλάξει γνώμη και να απαγορεύει τις έρευνες. Ετσι, οι έρευνες σταματάνε και η ενεργειακή πολιτική της χώρας δεν προχωρά, με αποτέλεσμα την εξάρτησή μας από εισαγώμενα καύσιμα και τον λιγνίτη που βλάπτει πολύ το περιβάλλον.

 Για να επανέλθω όμως στην περίπτωση του κλεισίματος του κέντρου της Αθήνας, το οποίο προκαλεί από τη μία μεγάλη οικονομική ζημιά σε επιχειρήσεις της περιοχής και στους εργαζομένους σε αυτές και από την άλλη αφόρητη ταλαιπωρία σε χιλιάδες πολίτες που αποκλείονται επί ώρες, είναι προφανές ότι μια πάρα πολύ μικρή αλλά υπερβολικά θορυβώδης μειοψηφία ταλαιπωρεί αφάνταστα και βασανιστικά τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών χωρίς κανέναν απολύτως λόγο.

Εκατό ή 200 -πολλές φορές και πολύ λιγότεροι- οργανωμένοι και καθοδηγούμενοι διαδηλωτές κλείνουν κάθετα την Πανεπιστημίου προκαλώντας κυκλοφοριακή συμφόρηση σε όλο το κέντρο της Αθήνας μόνο και μόνο για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Ανεξαρτήτως του ποιο είναι το αίτημά τους και αν αυτό είναι δίκαιο ή όχι, η βάναυση συμπεριφορά εναντίον όλων των υπολοίπων είναι απαράδεκτη και φυσικά καθόλου δημοκρατική.
Χιλιάδες πολίτες που αποτελούν τη σιωπηλή πλειοψηφία περιμένουν εγκλωβισμένοι στα αυτοκίνητά τους να περάσει η αραιή διαδήλωση των 100 διαδηλωτών με τις ντουντούκες που σέρνονται αργά στη μέση της Πανεπιστημίου. Σταδίου, Ακαδημίας, Σύνταγμα, Ομόνοια, Στύλοι του Ολυμπίου Διός, η κατάληξη της Συγγρού, η Καλλιρρόης, η Βασιλίσσης Σοφίας γεμίζουν από χιλιάδες αυτοκίνητα επί ώρες, η ζωή όλων αναστατώνεται, τα νεύρα σπάνε, δουλειές χάνονται, άνθρωποι υποφέρουν, επειδή η βροντώδης πολύ μικρή μειοψηφία θέλει να κάνει επίδειξη ισχύος.

Το φαινόμενο αυτό είναι απαράδεκτο για οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα, είναι μια συμπεριφορά φασιστική και καταδικαστέα και είναι εντυπωσιακό ότι η Πολιτεία την ανέχεται. Αντί να προστατεύσει τους χιλιάδες πολίτες που βασανίζονται, δίνει άδειες για να γίνει η κάθε πορεία και να κλείσει το κέντρο της Αθήνας. Η αγανάκτηση των εγκλωβισμένων στα αυτοκίνητά τους πολιτών φυσικά ξεχειλίζει, αλλά το δίκιο τους δεν θα το βρουν πουθενά.

Αυτά τα παραδείγματα, το κλείσιμο του κέντρου της πόλης, η εμπόδιση των ερευνών υδρογονανθράκων σε τοπικές κοινωνίες, οι καταλήψεις των πανεπιστημίων, το κλείσιμο των επιβατικών λιμανιών το καλοκαίρι και πάρα πολλά άλλα που όλοι βιώνουμε είναι αποδείξεις ότι η ελληνική δημοκρατία δεν λειτουργεί σωστά. Διότι δεν μπορεί να προστατεύσει τη σιωπηλή μεγάλη πλειοψηφία από την οργανωμένη, πολιτικά υποκινούμενη και υπερβολικά επιθετική και θορυβώδη μειοψηφία.

Και όταν η μειοψηφία επιβάλλεται στην πλειοψηφία, δημοκρατία δεν υπάρχει.