Γιάννης Αντύπας

Προσοχή: μιλώντας για συμμαχία δεν εννοώ το τέλος της ιστορίας. Το παρελθόν, οι διαφορές και οι διαφωνίες θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Δεν μιλώ για μονομερή αφοπλισμό. Άλλωστε, δεν θεωρώ του εξοπλισμούς πεταμένα λεφτά, αλλά αυτό το θέμα μπορούμε να το δούμε σε ένα άλλο άρθρο.

Όμως, πιστεύω ότι η συνεργασία και ένα σύμφωνο μη επίθεσης και ειρηνικής επίλυσης των διαφορών θα ήταν ένα ισχυρό μήνυμα στη διεθνή κοινότητα. Ότι Ελλάδα και Τουρκία είναι δυο σοβαρές σύγχρονες χώρες. Ένα ισχυρό μήνυμα του ενός λαού προς τον άλλο.

Στη γειτονική χώρα πλησιάζουν εκλογές. Η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να πολιτευθεί με τρόπο που δε θα ενισχύσει εξ αντανακλάσεως τις ακραίες φωνές. Στην Τουρκία δεν υπάρχουν μόνο οι ισλαμιστές του Ερντογάν και οι Γκρίζοι Λύκοι του Μπαχτσελί. Υπάρχουν και οι Κούρδοι, υπάρχουν και οι Τούρκοι της Μικράς Ασίας και της Κωνσταντινούπολης.

Τούρκοι που θέλουν να ζήσουν τη ζωής τους και να μην είναι στρατιωτάκια στα όνειρα κανενός σουλτάνου. Τούρκοι που δεν έχουν κάτι να μοιράσουν με τους Έλληνες. Γιατί, είναι άλλο πράγμα η προπαγάνδα ενός καθεστώτος, που δημιουργεί εξωτερικούς εχθρούς για να ασκεί ασφυκτικό έλεγχο στο εξωτερικό και άλλο η πραγματικότητα, την οποία γνωρίζει ένα μεγάλο μέρος της τουρκικής κοινωνίας.

Στην Τουρκία η Ελλάδα πρέπει να κάνει επίθεση φιλίας. Να ξέρουν οι γείτονες ότι δεν τους απειλούμε. Είναι αδιανόητο να επιτρέπουμε στον Ερντογάν και στις εφημερίδες του καθεστώτος να μας «ζωγραφίζουν» σαν τέρατα.

Είναι αδιανόητο στον 21ο αιώνα με τις χωρίς όρια δυνατότητες επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης να επιτρέπουμε σε ανθρώπους όπως ο Ερντογάν να επιδιώκουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο των χωρών τους.

Ταυτίζοντας τη διακυβέρνηση με την εξουσία και δημιουργώντας στο τέλος αυταρχικά καθεστώτα. Στο όνομα του λαού, βεβαίως, βεβαίως.