Φοίβη Παρασκευά

`Ισως να είναι μία νέα ευκαιρία να κάνουμε ακόμη έναν απολογισμό και ξεκαθάρισμα μέσα μας. Ποιους αγαπάμε , ποιοι μας αγαπούν, πόσο μπορούμε να βελτιώσουμε κάποια πράγματα για την ζωή μας; προσθαφαιρέσεις και νοήματα για τους σκεπτόμενους.

Η χρονιά αλλάζει. Κοιτάμε μπροστά, υποχρεωτικά. Το πρόσταγμα της νέας χρονιάς, το επιτάσσει αμείλικτα. Μεγαλώνουμε άλλον έναν χρόνο, θέλοντας και μη…Ο `Αγιος Βασίλης ήδη έφερε τα δώρα του. Στο τραπέζι μας περιμένει η βασιλόπιττα με το φλουρί και τα γούρια για την επόμενη χρονιά. Το κέρδος της ωριμότητας είναι η μόνη επιβράβευση που μπορούμε να αναλογιστούμε. αφού δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο. Ο χρόνος πάει μπροστά, μαζί κι εμείς. Τι χάσαμε, τι κερδίσαμε στην πορεία. Πως βλέπουμε τη ζωή και τα πράγματα γύρω μας.

Τα προβλήματα ατελείωτα σε παγκόσμια κλίμακα. Κλιματική αλλαγή, πόλεμος στην Ουκρανία και στην λωρίδα της Γάζας, φαίνεται ότι ο άνθρωπος δεν έμαθε από τα λάθη του παρελθόντος πως στον πόλεμο είναι και οι δύο πλευρές νικημένες εκ των πραγμάτων, και χαμένες επίσης.

Εδώ στην Ελλάδα, ας ευχηθούμε λιγότερες απώλειες, περισσότερη ειρήνη και αλληλεγγύη, λιγότερα αυτοκινητιστικά προβλήματα και κρούσματα κορωνοιού – αφού υπάρχει ακόμη έξαρση, περισσότερη περισυλλογή, λιγότερα λάθη στις σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω μας..

Και γιατί όχι? Περισσότερη φαντασία και δημιουργική διάθεση, λιγότερη μνησικακία, περισσότερα ταξίδια, δώρα και αγαθά, λιγότερη επιπολαιότητα, περισσότερη αγάπη, σοφία και φροντίδα.

Ο χρόνος γυρίζει. Μαζί κι εμείς. Με περισσότερη γνώση και ίσως εμπειρία στα λεπτά θέματα που μας αφορούν όλους και περισσότερη ανθρωπιά, αν έχει απομείνει λίγη ακόμη από αυτήν.

Οικονομικά τα πράγματα πάνε καλύτερα. Η σχέση πολίτη – κυβέρνησης έχει αποκτήσει περισσότερη σημασία και έχει ανακτήσει την χαμένη της εμπιστοσύνη. Με σεβασμό στον πολίτη έχουν παρθεί μέτρα για το καλύτερο. Με αυτήν την ευχή, ας κοιτάξουμε το πριν και το μετά, ας κάνουμε συγκρίσεις και ας αποκτήσουμε ποιότητα ζωής με μέτρο και σύνεση. Την νέα χρονιά, ας καλλιεργηθούμε περισσότερο, ας διαβάσουμε περισσότερο, ας κρίνουμε λιγότερο, ας αγαπάμε περισσότερο, ας χαρούμε ότι έχουμε κερδίσει στην πορεία, με τους κόπους μας. `Εννοιες όπως προσφορά, ειρήνη, αλληλεγγύη, αγάπη προς το πλησίον, καλοσύνη, ας μην ξεχαστούν. `Ολοι να είμαστε καλά. Και να κοιτάμε μπροστά, προς το καλύτερο.

« Ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο », θα πει το κάθε παιδί. Κι εμείς ως ενήλικες με κρίση και συμπόνια θα το ακούσουμε προσεκτικά και ανάλογα θα πράξουμε. Τέλος οι πόλεμοι, τέλος οι άδικες συγκρούσεις παγκοσμίως. Ας μάθουμε επιτέλους τι είναι καλό, τι κακό, τι σωστό, τι λάθος. Με το γύρισμα του χρόνου, ας γυρίσουμε κι εμείς σελίδα.

Είμαστε η κοινωνία και τα προβλήματα δεν αφορούν άλλους. Με την στάση μας, τις πράξεις μας, την συμπεριφορά μας και την αίσθηση δικαιοσύνης μπορούμε να καταφέρουμε πολλά μαζί.

Ο ενήλικας μπορεί να αλλάξει τα πράγματα γύρω του μόνο αν ακούσει το παιδί μέσα του και με αυτήν την φωνή συνεισφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Ευτυχώς η εμπειρία έχει αποδείξει πως μόνο αν αναλογιστούμε τα λάθη του παρελθόντος μπορούμε και να τα διορθώσουμε. Ο πόλεμος είναι λοιπόν σίγουρα μόνο κάτι κακό, με παράπλευρες απώλειες που διακατέχονται από μίσος και εκδίκηση και δυστυχώς αφορούν τους πάντες στον πλανήτη.

Με την νέα χρονιά, ας μην παραδειγματιζόμαστε από το κακό αλλά ας αφήσουμε την θετική σκέψη και ενέργεια και την αγάπη να πρωταγωνιστήσουν στην ζωή και την καθημερινότητά μας.

Τα πράγματα στην Ελλάδα, πάνε προς το καλύτερο κι εμείς πάμε μαζί με αυτά προς έναν καλύτερο κόσμο όπου η αδικία και το κακό καταρρίπτονται.

Πότε όμως θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος? Πως μπορούμε να χαρούμε και να είμαστε καλά όταν η τηλεόραση δείχνει αποτρόπαιες πράξεις σε χώρες γεωγραφικά κοντά και δίπλα μας?

Ο πόλεμος δεν αφορά μόνο δύο χώρες που έχουν διαφορές μεταξύ τους, αλλά ολόκληρο τον πλανήτη. Και είναι στο χέρι των ειδικών δυνάμεων και των κέντρων εξουσίας να τον σταματήσουν. Συμμετέχουμε όλοι. Αναπνέουμε και πονάμε σε ‘ρυθμούς πολέμου’. Γινόμαστε έναν με αυτόν, ενώ δημοσιογράφοι καθημερινά αναλώνονται σε εικόνες ντροπής για την ανθρωπότητα.

Το μεγαλύτερο λάθος είναι να μην μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Η Ιστορία το έχει αποδείξει. Εμείς θα μπορέσουμε ποτέ να τα καταλάβουμε?

Πόλεμος?

Ως πότε?