Δημήτρης Δανίκας

Εχω να πω δύο πράγματα. Το πρώτο, το θετικό, σχετικά με την άψογη διαδικασία, γεγονός που εγγυήθηκε η εμβληματική παρουσία του Ηλία Νικολακόπουλου. Και το δεύτερο η μεγάλη προσέλευση οπαδών, μελών και άλλων φίλων που έσπευσαν να ψηφίσουν το μονοπώλιο του Αλέξη Τσίπρα

Κάτω απ αυτές τις προυποθέσεις και χωρίς άλλο αντίπαλο, με βέβαιη εκ των προτέρων την υπερψήφιση του ενός και μοναδικού, χρειάζεται άφθονο κουράγια να μετακινηθεί κανείς από τον καναπέ του η από τις παραλίες για να ρίξει το κουκί στη κάλπη για τη βέβαιη εκλογή του αρχηγού. Οι σχεδόν διακόσιες χιλιάδες «επισκέπτες» κάτω απ αυτό το πρίσμα, είναι κάτι παραπάνω από νίκη. Να λέμε τα πράγματα όπως έχουν. Πάμε τώρα παρακάτω. Σε μερικές βασικές ενστάσεις

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας κατάφεραν να διαψεύσουν και να αναιρέσουν πλήρως τον δημοκρατικό προσανατολισμό αυτών των εσωκομματικών εκλογών. Αφού δε νοείται εκλογική αναμέτρηση και δημοκρατική επιλογή, η εκλογή και η υπερψήφιση του ενός και μοναδικού αρχηγού. Μια τέτοια λογική παραπέμπει κάπου αλλού, πάντως όχι σε κόμματα και παρατάξεις με δημοκρατικό περιεχόμενο και προσανατολισμό

Θα μου πείτε και ο Ανδρέας Παπανδρέου θεωρήθηκε και ήταν ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός. Θα σας απαντήσω με κάτι πολύ γνωστό. Μα το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ήταν σύλληψη, επινόηση και δημιούργημα δικό του. Αποκλειστικό. Όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο Γιώργος Κατσιφάρας «χωρίς τον Ανδρέα ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας θα μας ήξερε». Και πολύ σωστά

Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ, προερχόμενος από τον «Συνασπισμό» υπήρξε σύλληψη και δημιούργημα πολλών άλλων πρωτοκλασάτων στελεχών. Μη συγχέουμε πορτοκάλια με πολυθρόνες και φράουλες με καρέκλες

Η ανυπαρξία δεύτερου, τρίτου μνηστήρα για τη θέση του αρχηγού δηλώνει σιωπηρώς αλλά εκκωφαντικός δύο πράγματα:

Ο, τι αυτή η παράταξη δεν έχει στελέχη τόσο ικανά που να μπορούν να διεκδικήσουν τις ψήφους των φίλων και οπαδών του κόμματος. Δηλαδή φτώχεια. Δηλώνει επίσης την απόλυτη μονολιθική προσήλωση στον ένα και μοναδικό. Δηλώνει σιωπηλώς πως μόνο αυτός ο Αλέξης είναι χαρισματικός. Και τέλος δηλώνει ότι είτε χάσει είτε κερδίσει στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές αυτός και μόνο αυτός ο εκλεκτός

Με απλά λόγια το 3 η 4 τοις εκατό που σκαρφάλωσε στο τριάντα και βάλε τοις εκατό, είναι αποκλειστικό δημιούργημα και μοναδική επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα. Φεύγει αυτός; Τότε λακάει και ο λαός. Κάπως έτσι

Και τέλος μια παράταξη που θέλει να προσδιορίζεται ως αριστερή. Μια παράταξη που επικαλείται την τήρηση των στοιχειωδών δημοκρατικών διαδικασιών. Μια παράταξη αριστερή, χωρίς δεξαμενή ικανών στελεχών, πως μπορεί να εγγυηθεί μια πορεία κυβερνητική με πυξίδα την πολυμορφία, την πολυσυλλεκτικότητα και τον πλουραλισμό;

Το τελικό συμπέρασμα αυτών των εσωκομματικών εκλογών είναι θλιβερό. Το κόμμα είναι αρχηγικό. Και αφού είναι αρχηγικό και αφού η ιδιοκτησία του «μαγαζιού» είναι του ενός, ε τότε ποια η ουσιαστική, δομική διαφορά από τις αντίπαλες παρατάξεις και από τα υπόλοιπα κόμματα; Οι διακηρύξεις;

Το μονοπώλιο αγαπητοί σύντροφοι όχι μόνο δεν είναι επίτευγμα δημοκρατικό, αλλά όταν θα έρθει και η στιγμή της πληρωμής το «τιμολόγιο» θα είναι ακριβό φέροντας, στα ψιλά γράμματα «ρήτρα αναπροσαρμογής»!