Δημήτρης Δανίκας

Οι γιορτές πέρασαν. Ο,τι αγοράσαμε αγοράσαμε. Η απορία είναι κι αυτή απλή. Πόσοι θα έσπευδαν, τώρα μετά τις γιορτές, να προμηθευτούν ένα βιβλίο; Πόσοι θα δρασκέλιζαν το κατώφλι ενός βιβλιοπωλείου; Εννοείται  ημερησίως. Ενας; Δύο; Τρεις; Ούτε! Τότε ποια η λογική του λουκέτου;  Αδιανόητο. Κάνω τον  σταυρό μου!

Το δεύτερο. Σχετικά με το άνοιγμα των Σχολείων. Κυρίως των Δημοτικών σχολείων. Πόσες μανάδες και γιαγιάδες και πόσοι πατεράδες και παππούδες θα πηγαινοέρχονται από το πρωί μέχρι το μεσημέρι συνοδεύοντας μικρά παιδιά; Μισό εκατομμύριο; Ισως και περισσότεροι. Και πόσα οχήματα θα διασχίζουν πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά; Προφανώς άφθονα

Το τρίτο. Και τι θα γίνει με δασκάλους και καθηγητές; Θα κάνουν τεστ; Και πως θα τα κάνουν; Στην εξώπορτα; Και πόσα συνεργεία θα λειτουργούν; Και ποιος θα πληρώνει αυτά τα τεστ; Και τι θα γίνει με τα παιδιά; Το ένα κολλάει το άλλο και στη συνέχεια η μετάδοση καταλήγει στους γονείς και στους παππούδες και τις γιαγιάδες

Απίστευτη αυστηρότητα με τα βιβλιοπωλεία. Και απίστευτος εφησυχασμός με τα σχολεία. Και το χειρότερο; Μετά από τις πρώτες ημέρες και με τα πρώτα κακά μαντάτα πάλι λουκέτο στα σχολεία. Αδιανόητο. Κάνω τον σταυρό μου

Το τέταρτο. Σχετικά με το εμβόλιο. Μερικές σκέψεις που κυκλοφορούν σε όλες και σε όλους. Καταλαβαίνω τα πρωτόκολλα που αναγκαστικά προκύπτουν από την σύνδεση και την εξάρτησή μας με την Ευρωπαική Ενωση. Αντιλαμβάνονται τα εμπόδια που ορθώνονται από την γραφειοκρατία. Όλα αυτά τα καταλαβαίνω

Όμως από τη στιγμή που αυτός ο υπόγειος, ο ύπουλος πόλεμος μαίνεται και φουντώνει. Από τη στιγμή που οι δόσεις με το εμβόλιο της Pfizer καταφθάνουν με το σταγονόμετρο. Και από τη στιγμή που ο επιστημονικός κόσμος πιστεύει, ακραδάντως, πως με τον εμβολιασμό του πληθυσμού η πανδημία θα υποχωρήσει και αισιοδοξία θα χαράξει παντού, τότε  γιατί κι εμείς δεν τρέξαμε να εξασφαλίσουμε περισσότερες ποσότητες;  Φυσικά με δικούς μας πόρους

Γιατί την Ευρωπαική Ενωση δεν παρακάμψαμε; Σκεφτείτε το ως εξής. Αν η Ευρώπη έπασχε από υδροδότηση. Αν οι ποσότητες νερού ήταν ελάχιστες. Και αν οι Βρυξέλες και το Βερολίνο μας ανάγκαζαν να ξεροσταλιάζουμε περιμένοντας στην ουρά, εμείς τι θα κάναμε; Ούτε νερό, με δικούς μας πόρους, δεν θα αγοράζαμε; Αδιανόητο. Κάνω τον σταυρό μου

Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου; Είναι! Πιστεύουμε πως κάθε ανθρώπινη ζωή είναι αναντικατάσατη; Το πιστεύουμε! Επομένως ποια η λογική και με ποιο κριτήριο κλείνουμε τα άδεια, από πελατεία, βιβλιοπωλεία και ανοίγουμε τα Σχολεία;

Και ποιο είναι το υπέρτατο και αδιαπραγμάτευτο αγαθό; Η τήρηση των ευρωπαικών πρωτοκόλλων και η στάση προσοχής σε οτιδήποτε διατάσσουν τα ευρωπαικά κέντρα η οι ανθρώπινες ζωές;

Ναι είμαστε ευρωπαίοι. Ναι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να υιοθετήσουμε και να αφομοιώσουμε τα ευρωπαικά κεκτημένα. Όμως πάνω απ όλα και πριν απ όλα είμαστε άνθρωποι και Ελληνες

Να το πω διαφορετικά. Θα κατεβάσουμε τα όπλα, θα κρυφτούμε από τον εχθρό περιμένοντας πότε οι σύμμαχοί μας θα μας στείλουν βοήθεια και οπλισμό; Ποτέ των ποτών!