Βικτώρια Χαλκίτη: «Στο Voice γίνομαι λίγο μαμά»

Μέσα της δεκαετίας του 1960. Ο Χάρης Χαλκίτης είναι μουσικοσυνθέτης και εργάζεται σε νυχτερινό κέντρο της Ρόδου. Η Ανίτα, μια πανέμορφη Σουηδέζα, κάνει τις διακοπές της στο όμορφο ελληνικό νησί. Είναι η πρώτη φορά που έρχεται στην Ελλάδα και μαζί με την παρέα της κάνει καθημερινά εξορμήσεις, προκειμένου να δει όλα τα αξιοθέατα της Ρόδου. Ένα βράδυ, πηγαίνουν στο κλαμπ όπου παίζει μπάσο ο Χάρης. Τότε γίνεται αυτό το περιβόητο «κλικ», ο έρωτας με την πρώτη ματιά. Ένας καλοκαιρινός έρωτας, που θα τους χαρίσει δύο παιδιά, τον Χριστόφορο (Chris) και τη Βικτώρια.

«Όταν την πρωτοείδε ο πατέρας μου, είπε σε ένα φίλο του “Αυτή την κοπέλα θα την παντρευτώ”» λέει με νάζι η Βικτώρια. Μάλιστα, ο Χάρης αποφασίζει να μετακομίσει μόνιμα στη γενέτειρα της συζύγου του. «Είχε πάει και στο παρελθόν, του άρεσε, βρήκε δουλειά και την ακολούθησε». Στη Σουηδία θα γεννηθούν ο Chris και μετά η Βικτώρια. Η Βικτώρια πέρασε όμορφα παιδικά χρόνια, αν και θυμάται έντονα πως ο πατέρας της έλειπε πολύ συχνά από το σπίτι. «Βρισκόταν διαρκώς σε περιοδείες στην Ευρώπη και στη Γαλλία με τον Ντέμη Ρούσσο. Του έγραφε τραγούδια και, εκτός από στενοί συνεργάτες, ήταν μουσικός στο γκρουπ του». Η Βικτώρια έχει ζήσει από κοντά το σπουδαίο καλλιτέχνη. «Ο Ντέμης Ρούσσος μού έλεγε να τον φωνάζω “θείο”. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια μέρα που είχε έρθει στο σπίτι μας στη Σουηδία για να φάμε. Η μητέρα μου είχε φτιάξει μακαρονάδα και την ώρα που μας σερβίρει στο τραπέζι, βλέπει ο Ντέμης το πιάτο και της λέει “Δεν έχεις μεγαλύτερο;”. Πήρε, λοιπόν, το μπολ της σαλάτας και έβαλε εκεί τα μακαρόνια! Εγώ, τότε, τσατίστηκα, γιατί νόμιζα πως θα μας φάει όλο το φαγητό» λέει, συμπληρώνοντας «Ο Ντέμης είχε αρκετά παραπανίσια κιλά, αλλά ήταν ένας γόης, με πολλές κατακτήσεις».

Η Βικτώρια μεγαλώνει σε μουσικό περιβάλλον και λατρεύει τις στιγμές που περνάει με τον Ρούσσο και τον μπαμπά της στα στούντιο. «Η μουσική ήταν η καθημερινότητά μου και μέσα μου το είχα σίγουρο πως θα ασχοληθώ με το τραγούδι. Aπό μωρό, το όνειρό μου ήταν να βρεθώ στη σκηνή της Eurovision» παραδέχεται. Μέχρι σήμερα, έχει συμμετάσχει επτά φορές στο διαγωνισμό κάνοντας φωνητικά, ενώ φέτος υπέγραψε τους στίχους στο τραγούδι «Ela» του Barrice, που ήταν υποψήφιο στον ελληνικό τελικό. «Η πρώτη χρονιά που πήγα στηEurovision ήταν το 1993 με το τραγούδι “Ελλάδα, χώρα του φωτός”, όπου έκανα φωνητικά στην Καίτη Γαρμπή. Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ, που πήγα και την επόμενη χρονιά με το τραγούδι “Το τρεχαντήρι” του Κώστα Μπίγαλη». Έκτοτε, έκανε φωνητικά στο «Shake it» του Σάκη Ρουβά, στο τραγούδι «Love me tonight» της Λευκορωσίας, αλλά και στις ελληνικές αποστολές με την Καλομοίρα και την Ελευθερία Ελευθερίου. Μου κάνει εντύπωση που δεν επιχείρησε να εκπροσωπήσει η ίδια την Ελλάδα. «Μια φορά δήλωσα συμμετοχή, αλλά ήμουν πολύ μικρή, 16 ετών. Το κομμάτι δεν είχε πέρασε στον ελληνικό τελικό. Όποτε, όμως, μου δίνεται η ευκαιρία για Eurovision, πηγαίνω με χίλια» παραδέχεται.

Η σχέση με τους coaches του The Voice
Η τηλεόραση μπαίνει στη ζωή της Βικτώριας Χαλκίτη τον Απρίλιο του 2013, όταν ο ANT1 της προτείνει τη θέση της vocal coach για το σόου Your Face Sounds Familiar. H συνεργασία της με το κανάλι είναι πολύ καλή και έτσι από πέρσι αναλαμβάνει και το vocalcoaching των συμμετεχόντων στο The Voice. «Είναι δύο τελείως διαφορετικά είδη coaching. Στο YFSF έπρεπε να εκπαιδεύσω τους συμμετέχοντες να μιμηθούν φωνές τραγουδιστών, ενώ στο The Voice μαθαίνω στα παιδιά τεχνικές που θα αναδείξουν τη φωνή τους. Στο The Voice γίνομαι και λίγο μαμά, με την έννοια ότι μου αρέσει να προσέχω τα παιδιά και να τα βοηθάω ώστε να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό». Η σχέση της με τους τέσσερις coaches είναι άριστες. «Με τον Αντώνη και με τη Δέσποινα γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και έχουμε συνεργαστεί. Μάλιστα θυμάμαι με νοσταλγία μια σεζόν στο Fix, μαζί με τον Αντώνη, την Καίτη Γαρμπή, τον Λάμπη Λιβιεράτο και τον Διονύση Σχοινά. Δουλεύαμε επτά μέρες την εβδομάδα και, ειλικρινά, δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο σε νυχτερινό μαγαζί».Όπως παραδέχεται, από το σημείο των live και μετά, οι παίκτες του Voice δεν ξεχωρίζουν μόνο για την καλή φωνή, αλλά και για τη συνολική τους εμφάνιση. «Παίζει μεγάλο ρόλο τι γκελ θα κάνει κάθε παίκτης/παίκτρια στον κόσμο που ψηφίζει από το σπίτι» λέει. Τη ρωτάω τη γνώμη της για τα παιδιά διάσημων τραγουδιστών, όπως π.χ. της Εβελίνας Νικόλιζα, που είναι κόρη της Μπέσσυς Αργυράκη, και της Ερασμίας Μάνου, που είναι η κόρη της Σοφίας Βόσσου, που δήλωσαν συμμετοχή. «Έχουμε δημοκρατία. Γιατί να μην έρθουν; Θέλουν την προβολή. Το ότι έχουν διάσημο μπαμπά ή μαμά δεν σημαίνει πως ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες. Αυτό που συμβουλεύω όλα τα παιδιά είναι να δουλεύουν σκληρά και να μην ξεχνούν ποτέ το στόχο τους, που είναι η μουσική και όχι μόνο η αναγνωρισιμότητα.

 Ο στόχος δεν είναι να σε κυνηγούν οι παπαράτσι και να την ψωνίσεις, αλλά η εξέλιξη μέσω της μουσικής και η όρεξη για τραγούδι».Έχοντας ζήσει από κοντά την Μαρία Έλενα Κυριάκου, ποια είναι η γνώμη της για τη φετινή μας εκπρόσωπο στη Eurovision; Είναι εύκολο να διακριθεί στο διαγωνισμό μια μπαλάντα; «Το “One last breath” είναι μπαλάντα και οι μπαλάντες είναι δύσκολες στη Eurovision. Από την άλλη, η Μαρία-Έλενα έχει φωνάρα και είναι πράγματι The Voice», λέει.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.