Φιλ Τζάκσον: Τhe Lord of the Rings

Τα δαχτυλίδια του Πρωταθλητή στο ΝΒΑ δεν είναι σαν όλα τα άλλα. Ακριβά υπάρχουν πολλά, αλλά όχι τέτοιου μεγέθους. Και σε όγκο, και σε συμβολισμό. Ενδεχομένως για αυτό να είχε πει κάποτε, το 2010 για την ακρίβεια, μεταξύ σοβαρού κι αστείου πως “είναι άβολα”. Στη δική του περίπτωση δεν περισσεύουν και τα δάχτυλα να τα βάλει όλα…

Το Eurohoops θυμάται τους λόγους που καθιστούν τον εορτάζοντα (17/9/1945) Φιλ Τζάκσον ΤΟΝ άρχοντα των δαχτυλιδιών:

Φαινόμενο. Κανείς άλλος στο ΝΒΑ δεν έχει καταφέρει όσα ο ίδιος. Τα 11 Πρωταθλήματα, 6 με τους Μπουλς (1991, 1992, 1993, 1996, 1997, 1998) και 5 με τους Λέικερς (2000, 2001, 2002, 2009, 2010), τον έχουν στην πρώτη θέση των προπονητών με τους περισσότερους τίτλους, μπροστά από τον αείμνηστο Ρεντ Άουερμπαχ των 9 με τους Σέλτικς (1957, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966). Μαζί με τα 2 ως παίκτης των Νικς το 1970 και το 1973, όλως τυχαίως τα μοναδικά στην ιστορία της ομάδας, έχει και τα περισσότερα σε σύνολο. Ο Μπιλ Ράσελ έχει 11 (1957, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1969), όλα ως παίκτης των Σέλτικ.

Ιστορία. Είναι 13ος σε παιχνίδια σε 20 χρονιές ως προπονητής (Μπουλς 1989-1998, Λέικερς 1999-2004, 2005-11), 7ος σε νίκες με 1.155 και 1ος σε ποσοστό επιτυχίας με 70,4%. Η επίδοσή του στα playoffs είναι στις 229-104 νίκες-ήττες (68,8%) και με 11 κερδισμένους Τελικούς σε 13 συμμετοχές (με τους Λέικερς οι μοναδικές του ήττες το 2004 και 2008). Είναι ο μοναδικός με θετικό πρόσημο σε καθεμία από τις χρονιές του στους πάγκους.

Λος Άντζελες Λέικερς. Οι Καλιφορνέζοι διαδέχθηκαν τους Μπουλς στην προπονητική του καριέρα με τις επιτυχίες να τον ακολουθούν από την “Πόλη των Ανέμων” στην “Πόλη των Αγγέλων”. Στις θητείες του στους Λέικερς (1999-2004, 2005-11) πανηγύρισε ακόμη ένα three-peat (2000, 2001, 2002) κι ένα back to back (2009, 2010).

Τριγωνική επίθεση. Η ιδέα δεν άνηκε ποτέ στον ίδιο, σε αντίθεση με την τελειοποίησή της από τα πρώτα του χρόνια στους Μπουλς. Είναι κι ο λόγος που παραμένει ο πολυνίκης προπονητής μακράν του δεύτερου εν ενεργεία (5 ο Γκρεγκ Πόποβιτς με τους Σπερς το 1999, 2003, 2005, 2007 και 2014).

Ζen Master. Εκτός από Πρωταθλήματα, ενδεχομένως να είναι κι ο άνθρωπος με τα περισσότερα παρατσούκλια. “Bones” στα εφηβικά του χρόνια για το χαμηλό του βάρος, “The Mop” στο κολέγιο για τις βουτιές του στο παρκέ, “Coat Hanger” και “Head and Shoulders” στα πρώτα του χρόνια στο ΝΒΑ για τη σωματοδομή του, αλλά πάνω από όλα “Zen Master” τόσο για την εξερεύνηση της Ζεν σχολής του Βουδισμού όσο και για όλα όσα της στοιχεία μετέφερε στα χρόνια του στα παρκέ και στους πάγκους με πρώτο και καλύτερο τον διαλογισμό, από όπου προέρχεται κι η λέξη “Ζεν”.

Αιωνιότητα. Το 1996, παρότι μόλις στην όγδοή του χρονιά στους πάγκους, είχε την τιμή να ψηφιστεί ως ένας από τους 10 κορυφαίους προπονητές στα χρονικά. Η ύψιστη τιμή ήρθε λίγα χρόνια μετά με την εισαγωγή του στο “Naismith Memorial Basketball Hall of Fame” με την “Τάξη του 2007”.

Καρκίνος του προστάτη. Δεν είναι μόνο νικητής των παρκέ, αλλά και νικητής της ζωής. Παρότι το είχε αποκαλύψει στους παίκτες του στους Λέικερς τον Μάιο του 2011, έστω ένα δίμηνο μετά από τη διάγνωση, η είδηση πως είχε δώσει μάχη με τον καρκίνο του προστάτη έγινε γνωστή σε όλους το 2013 μέσα από την κυκλοφορία του βιβλίο του “Eleven Rings: The Soul of Success”. Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης είναι πως είχε καθυστερήσει τη χειρουργική επέμβαση μέχρι το τέλος των υποχρεώσεων της ομάδας στα playoffs. Ήταν κι η τελευταία του χρονιά στους πάγκους.

Σικάγο Μπουλς. Δεν ήταν η πρώτη του ομάδα στο ΝΒΑ (βοηθός προπονητής στους Νετς από το 1978 μέχρι το 1981), ούτε τους οδήγησε αμέσως στην κορυφή (βοηθός προπονητής στους Μπουλς από το 1987 μέχρι το 1989). Αλλά μόλις αντικατέστησε τον Νταγκ Κόλινς (Ιούλιος 1989), ο δρόμος προς αυτή ήταν… μονόδρομος (1991, 1992, 1993 και 1996, 1997, 1998). Συμπεριλαμβανομένου και του three-peat με τους Λέικερς, είναι ο μοναδικός με three-peats με περισσότερες από μία ομάδα, έστω κι αν δεν κατάφερε ποτέ να κάνει ανάλογο σερί του Ρεντ Άουερμπαχ (1957, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966). Ίσως αν ο Μάικλ Τζόρνταν δεν είχε σταματήσει το μπάσκετ την πρώτη φορά (1993-95)…

Ολ Σταρ. Έχοντας κυριαρχήσει σε Ανατολή και Δύση, είναι τέταρτος σε συμμετοχές σε All-Star Game (1992, 1996, 2000, 2009) κι ένας από τους λίγους που έχει καθίσει στους πάγκους αμφότερων των περιφερειών (Ανατολή 1992, 1996 και Δύση 2000, 2009).

Νιου Γιορκ Νικς. Δεν έχει γεννηθεί στο “Μεγάλο Μήλο” (Ντίερ Λοντζ, Μοντάνα), αλλά οι δεσμοί με την πόλη είναι ισχυροί. Επιλογή των Νικς στο #17 (δεύτερος γύρος τότε από το #12 μέχρι το #20) το 1967, 11 χρόνια με τη φανέλα τους (1967-1978), 2 Πρωταθλήματα (1970, 1973) και 3 χρόνια στον προεδρικό τους θώκο (2014-17).

Πηγή: www.eurohoops.net