Ο Παναγιώτης Γιαννάκης στο protothema.gr: Τα Final-4 της ζωής του και η πρόβλεψη για το Άμπου Ντάμπι

Το έχει κατακτήσει ως αθλητής, το έχει αγγίξει ως προπονητής και κυρίως το έχει ζήσει από κοντά όσο λίγοι. Αυτός και οι συμπαίκτες του στον τεράστιο Άρη εκείνης της εποχής ήταν το… πλήρωμα που ταξίδευε μια ολόκληρη χώρα στον μαγικό κόσμο του μπάσκετ με τους αγώνες του Κυπέλλου πρωταθλητριών (πριν μετεξελιχθεί σε Euroleague).

Αν λοιπόν υπάρχει μια μικρή ομάδα ανθρώπων που μπορεί να μιλήσει με κάθε λεπτομέρεια για το χθες και το σήμερα της διοργάνωσης, και δη για τα Final-4 που αναδεικνύουν την πρωταθλήτρια Ευρώπης, τότε σίγουρα ηγετικό ρόλο σ’ αυτήν έχει ο Παναγιώτης Γιαννάκης.

Ο «δράκος» του ελληνικού μπάσκετ μίλησε στο www.protothema.gr για τα Final-4 της ζωής του, αποκάλυψε την ομάδα που στα δικά του μάτια είναι η κορυφαία που έχει δει να αγωνίζεται στη διοργάνωση, αλλά και για το πρώτο παιχνίδι που παρακολούθησε ως (νεαρός) θεατής και, φυσικά, μίλησε για τις μεγάλες μάχες που θα δώσουν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός στο Άμπου Ντάμπι.

Ένα ταξίδι αναμνήσεων κι ένας… οδικός χάρτης γι’ αυτά που αναμένεται να ζήσουμε το επόμενο τριήμερο στο Fina-4 2025.

Αναλυτικά ο Παναγιώτης Γιαννάκης μίλησε για:

Την πρώτη του ανάμνηση από ευρωπαϊκό αγώνα μπάσκετ: «Το πρώτο ευρωπαϊκό ματς που είδα ήταν το Παναθηναϊκός-Μακάμπι στον Τάφο του Ινδού και μου είχε κάνει εντύπωση ο Ταλ Μπρόντι της Μακάμπι. Τότε δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να αγωνίζεται, αλλά πάντα το είχα ως καημό το αν θα μπορέσουμε σαν ελληνικό μπάσκετ να βρεθούμε στις μεγάλες διοργανώσεις».

Τον μεγάλο Άρη με τα τρία Final-4 και τις χαμένες ευκαιρίες: «Παρότι υπερβαίναμε πολλές φορές τη λογική και τα προγνωστικά θέλαμε, αγωνιστικά, κάτι ακόμη. Ο Άρης όμως κατέκτησε κάτι πιο σημαντικό από ένα πρωτάθλημα Ευρώπης: Την αναγνώριση, την αγάπη και τη γλυκιά ανάμνηση που είχε ο κόσμος γι’ αυτήν την ομάδα. Υπάρχουν ομάδες που το κατέκτησαν αλλά δεν υπήρχε αυτή η αποδοχή απέναντι τους… Το μπάσκετ δεν ήταν ποτέ αυτό που έγινε μετά και από τον Άρη κι εγώ προσωπικά αυτό δεν το ανταλλάσσω με τίποτα. Το βλέπω ακόμη και σήμερα που περπατάω στο δρόμο όπου με χαιρετούν άνθρωποι που απλά έβλεπαν τον Άρη».

Την πορεία του προπονητή Ζέλικο Ομπράντοβιτς τον οποίο αντιμετώπισε και ως παίκτη: «Είναι διαφορετικό να έχεις ως βάση από πίσω σου μια μπασκετική βιομηχανία κι είναι διαφορετικό να έχεις μια οποιαδήποτε άλλη παραγωγική διαδικασία. Οι Γιουγκοσλάβοι μαζέψανε τους κορυφαίους προπονητές τους στείλανε στις ΗΠΑ για να συλλέξουν πληροφορίες και δημιουργήσαμε ένα τρόπο ανάπτυξης του αθλήματος όπου πρωταγωνιστής είναι ο προπονητής με τα παιδιά να ακολουθούν τις οδηγίες., Αυτό γινόταν κάθετα και όποιος άντεχε, έμενε. Όποιος δεν το ακολουθούσε έβγαινε εκτός.
Πραγματικά, ο Ζέλικο έφερε τη δική του πρόταση στο μπάσκετ και ειλικρινά του αξίζουν συγχαρητήρια Είναι δύσκολο να γίνει κάτι ανάλογο σήμερα γιατί είναι διαφορετικές οι εποχές, Τώρα υπάρχει καλύτερη πληροφόρηση, αλλά και πολύ πιο έντονος ανταγωνισμός»

Την πρώτη του κούπα με τον Παναθηναϊκό το 1996: «Η ΤΣΣΚΑ ήταν το φαβορί αλλά με μπροστάρη τον Ντομινίκ, που έκανε την κορυφαία του εμφάνιση με τη φανέλα του Παναθηναϊκού την κερδίσαμε στον ημιτελικό. Στον τελικό με την Μπαρτσελόνα για 38 λεπτά κυριαρχήσαμε αλλά στο τέλος κάναμε πολλά λάθη και κινδυνεύσαμε. Νομίζω όμως ότι ο ΠΑΟ άξιζε να το πάρει και ήταν καλύτερη ομάδα, ενώ είχε στο ρόστερ του πολλούς Έλληνες παίκτες (Σταυρακόπουλος, Μυριούνης, Αλβέρτης, Οικονόμου, Βουρτζούμης) οι οποίοι είχαν σημαντικό ρόλο και συνεισφορά.

Για μένα ήταν ίσως το καλύτερο δώρο που πήρα μέσα από τη διαδρομή μου. Προς τη δύση της καριέρας σου να πετυχαίνεις κάτι που όταν ήσουν πιτσιρίκι δεν το φανταζόσουν γιατί οι εικόνες που είχες δεν ήταν τέτοιες, Δεν το φανταζόμουν ότι θα έπαιρνα το Κύπελλο πρωταθλητριών με μια ελληνική ομάδα, αλλά κάθε ήττα με έκανε πιο δυνατό»

Τα δύο Final-4 ως προπονητής του Ολυμπιακού: «Βρήκαμε μια ομάδα πληγωμένη και σιγά, σιγά φτάσαμε να κάνουμε ένα σύνολο που έκανε πρωταθλητισμό. Δεν συνιστά αποτυχία το να φτάσεις εκεί και να μην πάρεις τον τίτλο. Επιτυχία είναι να είσαι συνέχεια εκεί και να ψάχνεις τις λεπτομέρειες που θα σε οδηγήσουν στην κορυφή. Οι άλλες ομάδες που έχουν φτάσει εκεί έχουν τον ίδιο στόχο και οι λεπτομέρειες κρίνουν τον νικητή. Λεπτομέρειες μικρές που δεν γυρίζουν πίσω τον χρόνο, αλλά σου χτίζουν χαρακτήρα και σε βοηθούν για τις επόμενες φορές».

Τη συνύπαρξη του στο Μαρούσι με τους Σπανούλη, Μπαρτζώκα και την προπονητική τους εξέλιξη: «Είναι κλισέ ότι οι μεγάλοι παίκτες δεν μπορούν να γίνουν προπονητές. Υπάρχουν παιδιά που απλά παίζουν μπάσκετ και υπάρχουν παιδιά που μελετάνε το παιχνίδι. Ο Βασίλης το είχε αυτό, μαζί με το πάθος και την ενέργεια που τον έφερε στις μικρές εθνικές ομάδες.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε πολύ το μπάσκετ και είδαμε ότι είχε τις δυνατότητες, αλλά δεν του είχε δοθεί η ευκαιρία. Ήταν προπονητής σε ομάδες τοπικών κατηγοριών, του ζητήσαμε να βοηθήσει με τον τρόπο του και αποδείχθηκε ότι άξιζε τον κόπο. Έχει κάνει φοβερή καριέρα, εξελίσσεται και φαίνεται η δουλειά του στην ομάδα του».

Η εκτίμηση του για τον ημιτελικό Ολυμπιακός – Μονακό: «Έχει προβάδισμα ο Ολυμπιακός γιατί είναι πιο οργανωμένος, πιο έμπειρος. Έχει αντιμετωπίσει καταστάσεις και στη διάρκεια ενός αγώνα, αλλά και μέσα στη σεζόν. Είναι πιο έμπειρη ομάδα στις ειδικές καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν σε ένα ματς. Απλά είναι και το φαβορί και όσο περνάει ο χρόνος αυτό θα πρέπει να το κοντρολάρει.
Από κει και πέρα ο Βασίλης με τη Μονακό έχει κάνει μια επιτυχία με την πρόκριση, διαθέτει γκαρντ οι οποίοι μπορούν να αλλάξουν τις ισορροπίες, αλλά ο Ολυμπιακός έχει ένα μικρό προβάδισμα».

Αυτά είναι παιχνίδια που παίρνουν οι ομάδες ή ένας παίκτης που θα βρεθεί σε μια μεγάλη μέρα; «Οι ομάδες έχουν μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας γιατί αν ένας παίκτης παίζει καλά και οι υπόλοιπο όχι, στη διάρκεια του αγώνα η ομάδα θα ελέγξει αρχικά μερικές στιγμές και μετά όλον τον ρυθμό. Όταν μια ομάδα παίζει καλά είναι δύσκολο να την κερδίσει ένας παίκτης».

Για το ζευγάρι Παναθηναϊκός-Φενερμπαχτσέ: «Η Φενέρ ήταν η ομάδα που είχε για μένα τη μεγαλύτερη πρόοδο μέσα στη χρονιά και η καλύτερη απ’ όλες στα Play off. Ότι κατάσταση κι αν αντιμετώπισε, δεν πανικοβλήθηκε και συνέχισε να παίζει. Η Φενέρ είναι πολύ καλύτερη ομάδα από πέρσι.
Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που αν βρεθεί στη μέρα της είναι ασταμάτητη. Οι γκαρντ που διαθέτει έχουν τρομερή ευχέρεια στο να αλλάζουν το παιχνίδι. Στα play off δεν έπαιξε σύμφωνα με τις δυνατότητες του και το ότι τα κατάφερε έχοντας μέτριο τον Ναν, που ήταν καταπληκτικός σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, δείχνει και τη δύναμη που έχει ως ομάδα. Είναι σίγουρα ένα ανοικτό ματς».

Τα πέντε φάιναλ φορ του Σάρας που δεν έχει κατακτήσει τον τίτλο: «Υπάρχουν πολλοί πετυχημένοι προπονητές που δεν έχουν κατακτήσει τον τίτλο. Το σημαντικό είναι να είσαι εκεί».

Την πιθανότητα να δούμε ελληνικό τελικό στο Άμπου Ντάμπι: «Είμαι αισιόδοξος ότι μπορεί να συμβεί… Γιατί κυριαρχεί το συναίσθημα από τη λογική. Νομίζω ότι θα ήταν πολύ ωραίο αρκεί να μείνουμε στο μπάσκετ».

Για τη συμμετοχή του Λεσόρ στους αγώνες: «Το θεωρώ δύσκολο. Είναι ευλογία για κάποιον να συνεργάζεται με τον Ματίας. Είναι φοβερό παιδί, έχει απίστευτη ενέργεια και δεν σταματάει να μάχεται. Ειλικρινά επειδή αγαπώ το μπάσκετ, θα ήθελα να χαρώ τον Λεσόρ στα επόμενα φάιναλ φορ. Ας τον χαρούμε υγιή για να μας δείξει αυτό που μπορεί να κάνει καλά. Αυτή είναι η δική μου άποψη. Η παρουσία του εκεί σίγουρα θα βοηθήσει ψυχολογικά τους υπόλοιπους».

Για την προσπάθεια του NΒΑ να μπει στην Ευρώπη: «Εγώ αγαπώ το μπάσκετ και το θέλω ενωμένο. Να υπάρχει παραγωγή αθλητών και οι Εθνικές ομάδες να είναι η προμετωπίδα. Η δική μας κουλτούρα (στην Ευρώπη) είναι να αγαπάμε τις Εθνικές ομάδες και μέσα από τις Εθνικές να αγαπάμε και το μπάσκετ. Αυτό πρέπει να είναι πρωτεύων σε οτιδήποτε προκύψει. Το ότι ενδιαφέρεται το ΝΒΑ το έχει δείξει με τους παίκτες που παίρνει τα τελευταία χρόνια από την Ευρώπη. Το ότι ενδιαφέρεται σημαίνει επίσης ότι βλέπει κάτι που εμείς δεν το έχουμε δει μέσω της Euroleague. Βλέπει κάτι που δεν το κάνουμε καλά και θα πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι πρώτα έρχεται το μπάσκετ, αφήνοντας στην άκρη τα μικροσωματειακά συμφέροντα».

Τι μετράει για να φτάσει μια ομάδα στην κατάκτηση του τίτλου σ’ ένα Final-4: Το σημαντικότερο είναι η διαχείριση των συναισθημάτων μέσα στο παιχνίδι. Σ ένα ματς υπάρχουν τα πάνω κάτω… Αυτό που προσπαθούσα να περάσω στους παίκτες είναι ότι δεν χρειάζεται να βλέπουν σκορ και χρόνο, αλλά υπάρχουν οι προπονητές που τους καθοδηγούν για να φτάσουν στη νίκη. Αυτές οι λεπτομέρειες, οι στιγμές θα παίξουν ρόλο όπως φυσικά και η σωστή προετοιμασία».

Ποια είναι η κορυφαία ομάδα που έχει δει στη Euroleague: «Η ομάδα που έχει μείνει στο μυαλό μου ως πρότυπο ήταν η Γιουγκοπλάστικα. Ο τρόπος που έπαιζε και η διαδικασία δημιουργίας της είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για το Ευρωπαϊκό μπάσκετ, με τους αθλητές της να διαπρέπουν στις κορυφαίες ομάδες αλλά και στο ΝΒΑ, σε εποχές που δεν κοιτούσαν ιδιαίτερα οι ομάδες από εκεί τους Ευρωπαίους παίκτες».