Ένσταση αντισυνταγματικότητας κατέθεσε ο Βενιζέλος για το ν/σ των ΜΜΕ

Με ένσταση για την συνταγματικότητα της «ραχοκοκαλιάς» του νομοσχεδίου που επιχειρεί να αναδιατάξει το ραδιοτηλεοπτικό από την αντιπολίτευση και καταγγελίες για εξυπηρέτηση των «νέων τζακιών της διαπλοκής» εκ μέρους της κυβέρνησης τοπίο ξεκίνησε η συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος υποστήριξε ότι μια σειρά άρθρων και διατάξεων του νομοσχέδιου προσκρούουν στο Σύνταγμα ενώ παράλληλα επισήμανε ότι οι προωθούμενες διατάξεις αντί να αντιμετωπίσουν την διαπλοκή, επιχειρούν να εκθρέψουν «την νεοδιαπλοκή». «Το νομοσχέδιο είναι ψευδεπίγραφο και ενώ εκπέμπει την ιαχή «μπροστά να φάμε την διαπλοκή», στην ουσία διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για να δημιουργηθούν νέα τζάκια στον χώρο της ενημέρωσης που στηρίζονται σε άγνωστα επιχειρηματικά συμφέροντα και συναλλάσσονται με την κυβέρνηση χωρίς δυνατότητα ελέγχου» είπε ο κ. Βενιζέλος για να αναφέρει σε άλλο σημείο: «Θα περίμενε κανείς - μετά τα όσα προανήγγειλε ο πρωθυπουργός - να εισαχθεί ένα δρακόντειο νομοσχέδιο που εφαρμόζει το Σύνταγμα με άτεγκτο τρόπο και θεσπίζει κανόνες διαφάνειας, διασφαλίζει στην πράξη την απαγόρευση συγκέντρωσης για να χτυπηθεί η διαπλοκή. Ενώ όμως αναμέναμε ένα νομοσχέδιο που θα κάνει πάταγο, μας παρουσιάστηκε ένα «όχημα» διευκόλυνσης της αδιαφάνειας και της διαπλοκής».

«Αρχή άνδρα δείκνυσι» συνέχισε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και να επισημάνει προς τους παριστάμενους υπουργούς «ο υπουργός, ο πρωθυπουργός και συνολικά η κυβέρνηση, βρίσκονται τώρα αντιμέτωποι με τα ερωτήματα που έθεταν οι ίδιοι τα προηγούμενα χρόνια. Οι παλιοί, οι κακοί έχουν υποχωρήσει. Τώρα όμως είναι η νέα κυβέρνηση που φέρνει νομοσχέδιο που ενθαρρύνει τα συμφέροντα». Επί των συνταγματικών ζητημάτων ο κ. Βενιζέλος είπε ότι: 
-Το άρθρο 4 του νομοσχέδιου προσκρούει στο άρθρο 14 του Συντάγματος «γιατί μέσω δήθεν ονομαστικοποίησης των μετοχών εισάγονται  τότες εξαιρέσεις ώστε οποιαδήποτε εταιρία μπορεί να έχει τον έλεγχο των ΜΜΕ χωρίς να ξέρουμε ποια πρόσωπα είναι από πίσω.  Παραπέμπει μεν στον βασικό μέτοχο αλλάζοντας όμως τις προϋποθέσεις. Εχουμε ονομαστικές μετοχές αλλά χωρίς οντότητες. Αν δεν ξέρουμε τα πρόσωπα πως θα ξέρουμε τις προϋποθέσεις και τα ασυμβίβαστα; Στην εποχή μας μπορούμε να μιλάμε για τον κανόνα της ονομαστικοποίησης όταν διεθνώς δεν προσφέρει τίποτα; Να μπει ρήτρα ώστε το ΕΣΡ να χρησιμοποιεί διεθνείς πρακτικές για την σύνταξη έκθεσης που θα καταγράφει πρόσωπα και χρηματοδοτικά μέσα των υποψηφίων ή των κατόχων. Το ζήτημα είναι το ποιος ελέγχει αλλά ακούμε για εξωχώριες εταιρίες. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα»

-Το άρθρο 2 προβλέπει περιορισμένο αριθμό αδειών που τον καθορίζει ο υπουργός. Προσκρούει στους κανόνες περί νομοθετικής εξουσιοδότησης. Για ένα τόσο σημαντικό θέμα απαιτείται κανονιστικό Προεδρικό Διάταγμα. Αυτό είναι κραυγαλέο. Επι της ουσίας ο χάρτης συχνοτήτων και αριθμός αδειών πρέπει να συνδέεται με την ψηφιακή και όχι αναλογική πραγματικότητα. Η ρύθμιση πρέπει να προσφέρει τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό αδειών. Γιατί μας φοβίζουν οι πολλές άδειες; Η αγορά θα κρίνει πόσες θα επιβιώσουν. Όμως δεν μπορείς να περιορίζεις εξ αρχής. Μπορεί να θέλουν να εκφραστούν κοινωνικές οντότητες

-Περιορίζονται οι εξουσίες του ΕΣΡ. Το Σύνταγμα όμως παραπέμπει απ ευθείας στο ΕΣΡ και όχι στον υπουργό.

-Το νομοσχέδιο προβλέπει καθορισμός τιμήματος με δημοπρασία ανά άδεια. Αυτό όμως παραβιάζει τον κανόνα έλεγχου και την πολυφωνία. Γιατί δημοπρασία ανα άδεια και όχι συνολικά; Όταν το τίμημα υπερβαίνει την οικονομική λογική και το μέγεθος της διαφήμισης για πιο λόγο ενας επιχειρηματίας να δράσει ενάντια στο προσδοκώμενο όφελος; Για κάποιους αδιαφανείς λόγους

-Οι υφιστάμενες  επιχειρήσεις είναι γνωστές έχουν προσωπικό, φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις προς το Δημόσιο και το Δημόσιο έχει συμφέρον να εισπράξει. Υπάρχουν δάνεια που εκκρεμούν. Στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει πρόβλεψη τι γίνεται με τις υφιστάμενες επιχειρήσεις από πλευράς εργαζομένων ασφαλιστικών ταμείων και αξιώσεων Δημοσίου και τραπεζών που ανήκουν στο δημόσιο. Παραβιάζει και το κράτος δίκαιου και την αρχή της αναλογικότητας. Είναι μηχανισμός συνεχούς εκβιασμού και πίεσης ωσπου να έρθουν τα συμφέροντα που ετοιμάζονται και οργανώνονται που τα ξέρει η κυβέρνηση αλλά αγνοεί η Βουλή και η κοινωνία.