Μπαράκ Ομπάμα: Μητσοτάκης, Τσίπρας και Παυλόπουλος μιλούν για τη «Γη της Επαγγελίας»
Για τον πρώτο τόμο των απομνημονευμάτων του 44ου Προέδρου των ΗΠΑ μίλησαν πολιτικοί – Μητσοτάκης: Επισημαίνω την προσήλωσή του στις αρχές της φιλελεύθερης Δημοκρατίας, του εκσυγχρονισμού και της κοινωνικής φροντίδας – Τσίπρας: Για τον Ομπάμα, «η Δημοκρατία είναι το πιο ισχυρό όπλο των ανθρώπων»
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ«είναι μια δουλειά και υπάρχει ένα γραφείο» περιγράφει ο 44ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, σε ένα οπτικοακουστικό μήνυμα, το οποίο συνοδεύει την κυκλοφορία του πρώτου τόμου της αυτοβιογραφίαςτου στα ελληνικά, με τίτλο «Γη της Επαγγελίας». Από τις πρώτες κιόλας γραμμές του βιβλίου διαφαίνεται η στόχευση του Ομπάμα να επιχειρήσει έναν «ειλικρινή απολογισμό» της οκταετούς θητείας του, αλλά και να καταστήσει το παγκόσμιο, αναγνωστικό του κοινό, κοινωνό στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. «Θέλω να δώσω στους νέους ανθρώπους κάποια έμπνευση» επισημαίνει, χωρίς να σταματά να επαναλαμβάνει πως «η δημοκρατία μας δεν είναι κάτι ξεχωριστό από εμάς, αλλά κάτι που μας ανήκει».
Γράφοντας μέχρι τις δύο τα ξημερώματα, πρώτα σε χειρόγραφα και κατόπιν στον ηλεκτρονικό του υπολογιστή, ο αριστερόχειρας Ομπάμα υπόσχεται σε περισσότερες από 700 σελίδες να βάλει τον αναγνώστη στην «ηλεκτρική καρέκλα» του Οβάλ Γραφείου, αφήνοντας πίσω του ένα μοντέρνο εγχειρίδιο ηγεσίας.
Για το λόγο αυτό, αλλά κυρίως για την καταλυτική συμβολή του Προέδρου Ομπάμα στην αδιατάρακτη παραμονή της Ελλάδας στο δυτικό πλαίσιο αναφοράς, την έκδοση του βιβλίου χαιρέτισαν ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας.
«Οι αρχές, οι επιλογές και οι πολιτικές συμπεριφορές Ομπάμα να φτάσουν στην Ευρώπη και στην Ελλάδα»
Το μήνυμα του πρωθυπουργούΚυριάκου Μητσοτάκη στην παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου του Barack Obama «Γη της Επαγγελίας»
«Η αυτοβιογραφία είναι ένα είδος ζωής. Μόνο που δεν περιλαμβάνει όλα τα γεγονότα της. Γράφεται πιο αργά από την αρχή της. Και ευτυχώς τελειώνει, νωρίτερα από το τέλος της».
Έτσι προλογίζει τη δική του αυτοβιογραφία ο Γκράχαμ Γκρην. Και τον ίδιο δρόμο ακολούθησε, ως θαυμαστής του μεγάλου συγγραφέα, και ο Πρόεδρος Ομπάμα. Γι’ αυτό και από την πλούσια πορεία του επέλεξε, στον πρώτο τόμο που μόλις κυκλοφόρησε, να περιγράψει τη δράση του από το 1989 έως το 2011. Χρόνια σημαντικά για τον ίδιο, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο.
Πρόκειται για ένα δύσκολο στοίχημα, καθώς οι προσδοκίες από έναν πολιτικό που κάνει ο ίδιος τον απολογισμό του είναι ξεχωριστές. Γιατί καλείται να φανεί ακριβοδίκαιος. Να εξιστορεί την εμπειρία του ψύχραιμα και, ταυτόχρονα, με αφηγηματικές αρετές. Και, τέλος, ίσως και το πιο σημαντικό, να μην εγκλωβίζεται στη γοητεία της απλής αναδρομής. Αλλά να συναιρεί τις πιο σημαντικές στιγμές της σε μία γόνιμη παρακαταθήκη για το μέλλον.
Φαίνεται πως η πρόκληση αυτή κερδήθηκε: Στις 750 μεστές σελίδες του τόμου που σήμερα παρουσιάζεται, ο 44ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών δικαιώνει και τις τρεις προσδοκίες. Διαρκώς περιγράφει και αξιολογεί, με βλέμμα οξύ και καθαρό. Ενώ, χωρίς πουθενά να το ομολογεί ανοιχτά, διαμορφώνει ένα πλήρες μοντέλο πολιτικής αντίληψης και λειτουργίας. Όσο για το ύφος του, θα τολμούσα να ισχυριστώ ότι γεφυρώνει την ισχύ του κλασικού δημόσιου λόγου με την ελκυστική ροή που μόνο η λογοτεχνία μπορεί να προσφέρει.
Πράγματι, η γραφή του Μπαράκ Ομπάμα είναι ζυγισμένη και δουλεμένη. Κάτι, που παραπέμπει και σε μία άλλη ιδιότητά του: Εκείνη του προικισμένου ρήτορα και του συγκροτημένου αφηγητή. Αλλά και του συνεπή μελετητή της γλώσσας. Γιατί ακόμη όπου μακρηγορεί, θυμίζει τον κορυφαίο βιογράφο Robert Caro. Ίσως γιατί, όπως και ο ίδιος είχε πει, πάνω στα κείμενα του Αμερικανού δημοσιογράφου λάξευσε τις απόψεις του για την πολιτική, όταν τα διάβαζε νεαρός, στα πρώτα του βήματα.
Προσωπικά, έχω καταφέρει να διαβάσω τα δύο τρίτα του βιβλίου. Κλέβοντας λίγη ώρα τα βράδια ή, μερικές φορές, όταν βρίσκομαι στο αεροπλάνο σε ταξίδια που μου δίνουν κάποιο ελεύθερο χρόνο. Ανήκω και εγώ σε αυτούς που θεωρούν γλαφυρό το λόγο του. Αλλά και ταιριαστό με την ισχύ των ιδεών του. Είναι αυτές, άλλωστε, που από outsider τον κατέστησαν ηγέτη πρώτου μεγέθους. Και έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που τις εκθέτει, τώρα, αφού έχουν ήδη δοκιμαστεί στον ρεαλισμό δύο προεδρικών θητειών.
Η «Γη της Επαγγελίας» αποτελεί αντικειμενικά ένα πολύτιμο απόκτημα για όλους. Ιδίως τώρα, που η χώρα του συγγραφέα μοιάζει να ανασυνδέεται με τις αξίες που ο ίδιος προώθησε. Αλλά κι εν μέσω μιας πρωτόγνωρης κρίσης που απειλεί την αντοχή των δημοκρατιών και τη συνοχή των κοινωνιών, παντού στον πλανήτη. Σε συνθήκες πανδημίας και διεθνών οικονομικών αναταράξεων, ο Ομπάμα καταθέτει τα δικά του «οδόσημα» στον παγκόσμιο προβληματισμό και για τη μετα-Covid εποχή.
Ως αναγνώστης-πολιτικός, θα επισήμαινα την προσήλωση του Προέδρου στις αρχές της φιλελεύθερης Δημοκρατίας, του εκσυγχρονισμού και της κοινωνικής φροντίδας. Αλλά και την πίστη του στην μετριοπάθεια: Ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ ομολογεί ότι ανέκαθεν υπήρξε μεταρρυθμιστής και όχι επαναστάτης. Ένας οπαδός της ανοιχτής οικονομίας, που, όμως, δεν δίστασε να κρατικοποιήσει πρόσκαιρα την αυτοκινητοβιομηχανία για να τη σώσει. Και, βέβαια, έθεσε τον ιδιωτικό τομέα προ των ευθυνών του στην οικολογική τραγωδία του 2010, στον Κόλπο του Μεξικού.
Επιτρέψτε μου, ωστόσο, να σταθώ σε δύο χαρακτηριστικά τα οποία διατρέχουν όλο το βιβλίο του: Πρώτον, στο διαρκές ερώτημα που θέτει ο Πρόεδρος στον εαυτό του, αν κάθε φορά, αποφάσιζε σωστά. Αυτή η αγωνία νομίζω ότι κρατά κάθε ηγέτη προσηλωμένο στο στόχο του, αλλά και σε επαφή με τους συμπολίτες του. Και δεύτερον θέλω να σταθώ στο σύνθημα: Yes, we can. Τρεις λέξεις, που χειραφετήθηκαν απ’ την προεκλογική του εκστρατεία για να πυροδοτήσουν την πολιτική του συνολικά. Πεποίθηση, που και εγώ πιστεύω ότι, όταν τη συμμερίζονται πολλοί, τότε γίνεται συλλογική κίνηση που οδηγεί σε πραγματικά - σε χειροπιαστά αποτελέσματα.
Κλείνω με την ευχή, το βιβλίο αυτό να διαβαστεί και, κυρίως, να δώσει αφορμές για σκέψη και περίσκεψη. Οι αρχές, οι επιλογές και οι πολιτικές συμπεριφορές Ομπάμα αξίζουν να περάσουν τον Ατλαντικό για να φτάσουν στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Για να βοηθήσουν, έτσι, και τη δική μας προσπάθεια να μετατρέψουμε την ήπειρό μας και την πατρίδα μας σε μία αληθινή «Γη της Επαγγελίας».
Κλείσιμο
Τσίπρας: Για τον Ομπάμα, «η Δημοκρατία είναι το πιο ισχυρό όπλο των ανθρώπων»
Βιώματα και στιγμές από τις κρίσιμες ώρες της ελληνικής κρίσης χρέους, με εμβληματικό το ρόλο του Μπάρακ Ομπάμα στην παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ ανακαλεί ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας στο μήνυμά του:
Το 1936, ο Πρόεδρος Ρούζβελτ έκλεινε το Συνέδριο των Δημοκρατικών, λέγοντας την εξής φράση: «Καλύτερα τα περιστασιακά λάθη μιας κυβέρνησης που ζει σε πνεύμα συμπόνοιας για τον άνθρωπο, παρά οι συνεχείς παραλείψεις μιας κυβέρνησης που ζει στον πάγο της αδιαφορίας της».
Αυτή είναι μια βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις προοδευτικές και τις συντηρητικές κυβερνήσεις, αλλά και ανάμεσα σε πολιτικούς ηγέτες. Ο Μπαράκ Ομπάμα ανήκει στη πρώτη κατηγορία.
Παρά τα λάθη και τις αδυναμίες του, τόλμησε και επιχείρησε να αντιμετωπίσει ένα σύστημα που δεν φημίζεται για την προσαρμοστικότητα του στο νέο. Το βιβλίο αυτό είναι η εξιστόρηση αυτής της πορείας, χωρίς να προσπαθεί ούτε να ωραιοποιήσει, ούτε να ηρωοποιήσει. Άλλωστε, στην εποχή της πληροφορίας κανείς δεν μπορεί να ξεφεύγει από την αλήθεια. Και ο Ομπάμα, ως ο πρώτος παγκόσμιος ηγέτης αυτής της εποχής, πορεύτηκε με αυτό το γνώμονα από την πρώτη στιγμή.
Η αλήθεια του Ομπάμα είναι και τα όρια τα οποία ο ίδιος έθεσε για τη διακυβέρνησή του: Από τη μία ο ρεαλισμός και από την άλλη το όραμα. Οι αναγκαίοι συμβιβασμοί, αλλά και η πολιτική σύγκρουση. Έχει ενδιαφέρον να δει κανείς πως ο Ομπάμα, από την αρχή της θητείας του, όρισε ξεκάθαρα το πεδίο στο οποίο είναι αποφασισμένος να πάει μέχρι τέλους. Και ήταν – τι σύμπτωση με όσα η ανθρωπότητα βιώνει το τελευταίο χρόνο – το πεδίο της Δημόσιας Υγείας. Η μεταρρύθμιση του στην υγεία, το Obamacare, φέρει μέχρι σήμερα το όνομα του, και αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Και δεν ήταν τυχαίο αυτό.
Διότι αυτό που τελικά καθορίζει την πορεία και την υστεροφημία ενός ηγέτη είναι η διορατικότητά του. Η ικανότητά να διακρίνει ποιες είναι οι ενέργειες που θα εξασφαλίσουν τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των πολιτών, ακόμα και αν το πολιτικό κόστος από τις ανελέητες και αήθεις επιθέσεις των αντιπάλων του, είναι βαρύτατο.
Είχα τη χαρά και την τιμή να είμαι Πρωθυπουργός την τελευταία διετία της θητείας του στο Λευκό Οίκο. Στο πρόσωπο του Ομπάμα, δεν συνάντησα απλά έναν Πρόεδρο των ΗΠΑ με διάθεση να συνεισφέρει στην επίλυση της ελληνικής κρίσης. Αλλά συνάντησα έναν άνθρωπο με απόλυτη συναίσθηση της κατάστασης στην οποία βρέθηκαν οι Έλληνες την πολύ σκληρή περίοδο της λιτότητας και των μνημονίων.
Η συνεπής του προσήλωση στο ζήτημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, την ώρα που στη διεθνή κοινότητα η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από αποκρουστικά στερεότυπα και από εκκλήσεις για την τιμωρία των απείθαρχων Ελλήνων, ήταν πολύ κρίσιμη για την προσπάθειά μας. Όταν, δε, επέλεξε την Ελλάδα για το τελευταίο ταξίδι του ως εν ενεργεία Πρόεδρος, ο συμβολισμός νομίζω ότι ήταν σαφής. Ένας άνθρωπος που βρέθηκε σε αυτή τη θέση, στον ισχυρότερο πολιτικό θώκο στο Δυτικό Κόσμο, γνώριζε βαθιά ότι αυτή η εξέλιξη οφείλεται στο πολίτευμα που εμπνεύστηκαν οι δικοί μας πρόγονοι. Γιατί η Δημοκρατία ήταν αυτή που άλλαξε την πορεία αυτού του κόσμου. Οι πολλοί είναι αυτοί που μπορούν όταν ενώνονται να διεκδικούν. Να εκλέγουν τον πρώτο αφροαμερικανό Πρόεδρο των ΗΠΑ. Να αλλάζουν κατεστημένα δεκαετιών στην Ευρώπη. Να ανατρέπουν αντιλήψεις και στερεότυπα που εμποδίζουν την πρόοδο. Να προστατεύουν την κοινωνική δικαιοσύνη και να διασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή. Γιατί στο τέλος της ημέρας, η Δημοκρατία είναι το πιο ισχυρό όπλο των ανθρώπων στη μάχη για μια καλύτερη ζωή. Αυτό ήταν και το πνεύμα της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Πνεύμα που νομίζω ότι διαπερνά το βιβλίο του.
Αυτό ήταν και το μήνυμα που έστειλε ο ίδιος, με την τη ιστορική ομιλία στην Αθήνα, πριν από τέσσερα χρόνια. Την τελευταία ομιλία του στο εξωτερικό, ως Πρόεδρος των ΗΠΑ. Και δεν είναι τυχαίο ότι διάλεξε να είναι αυτή, και εδώ στην Αθήνα, η τελευταία του ομιλία».
«Ο εκδημοκρατισμός δεν είναι δεδομένος»
Εκτός από τα ζητήματα αμιγώς ελληνικού ενδιαφέροντος, ο 44ος Πρόεδρος των ΗΠΑ επιθυμεί να εκπέμπει το οικουμενικό μήνυμα ότι «ο εκδημοκρατισμός δεν είναι δεδομένος». «Παρότι» σημειώνει, «υπάρχει η αίσθηση ότι έχουμε μπει σε μια τροχιά περισσότερης ελευθερίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων», εντούτοις ο «εκδημοκρατισμός δεν είναι δεδομένος», όπως και η άνοδος του βιοτικού επιπέδου, τα δικαιώματα των γυναικών και αυτά της εκπαίδευσης. Αντίθετα, για τον Ομπάμα, ο «εκδημοκρατισμός είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη» και ο ίδιος προσπαθεί να μιλήσει «για τις ευρύτερες προσδοκίες των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο», όπως επισήμαναν οι Προκόπης Παυλόπουλος και Παναγιώτης Πικραμμένος.
Προκόπης Παυλόπουλος: «Ο Ομπάμα υπερασπίστηκε τον άνθρωπο, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη σε παγκόσμια κλίμακα»
Στιγμές από την επίσκεψη του 44ου Προέδρου των ΗΠΑ τον Νοέμβριο του 2016 στην Ελλάδα ανακάλεσε στο μήνυμά του, με αφορμή τη σημερινή παρουσίαση του βιβλίου, και ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος.
Κάνοντας λόγο για «ιστορική επίσκεψη», ο κ. Παυλόπουλος εξηγεί πως ο Μπάρακ Ομπάμα είχε «επισκεφθεί την Αθήνα σαν προσκύνημα», ενθυμούμενος την πρόβλεψη που είχε κάνει για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ στο επίσημο δείπνο της Προεδρίας.
«Καθένας γνώριζε ότι η προσωπικότητά σας θα ακτινοβολεί στο μέλλον για πολύ καιρό» τόνισε τότε προς τον Μπάρακ Ομπάμα ο κ. Παυλόπουλος, επισημαίνοντας σήμερα πως «η πραγματικότητα απέδειξε ότι ο Μπάρακ Ομπάμα υπήρξε ένας μεγάλος ηγέτης, γιατί κατάλαβε ευθύς εξαρχής ότι ο ρόλος των ΗΠΑ είναι πλανητικός. Αφορά τον άνθρωπο, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνης και ο Μπάρακ Ομπάμα υπερασπίστηκε τον άνθρωπο, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη σε παγκόσμια κλίμακα», σημειώνει.
Παράλληλα, ο κ. Παυλόπουλοςεστιάζει στην αντίληψη του Ομπάμα για ισχυρές συμμαχίες, καθώς ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ «αγωνίστηκε για μια ισχυρή Ευρώπη και για μια συμμαχία για μια ισχυρή Ευρώπη». Επιπρόσθετα, «ο Μπάρακ Ομπάμα απέδειξε τον ανθρωπισμό του και τις ευαισθησίες του όταν προσχώρησε αμέσως στη Συμφωνία του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή» ανέφερε ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θυμίζοντας παράλληλα πως «στο εσωτερικό των ΗΠΑ ήταν ο πρώτος που αγωνίστηκε από το 2010 για τη δημιουργία ενός κοινωνικού κράτους». Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Παυλόπουλος προέβλεψε ότι ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, γνωρίζοντας αυτήν την παρακαταθήκη του Ομπάμα να «θα διαδραματίσει έναν ανάλογο δρόμο και κάτι τέτοιο πιθανόν να είναι ευεργετικό για όλη την ανθρωπότητα».
Παναγιώτης Πικραμμένος: Η μυστική μεσολάβηση Ομπάμα για τον ELA
Μιλώντας για την οκταετή Προεδρική θητεία του Μπαράκ Ομπάμα, ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Παναγιώτης Πικραμμένος υπογράμμισε πως «ο Πρόεδρος Ομπάμα είχε το χάρισμα των πραγματικών ηγετών να μπορεί να βλέπει από απόσταση τα προβλήματα και να πηγαίνει στην ουσία τους. Αντιμετώπισε την ελληνική κρίση με τρόπο πολύ διαφορετικό από ό,τι τον αντιμετώπισε η ΕΕ». «Είδε την ελληνική οικονομική κρίση, όχι μόνο ως τραπεζική ή ως χρήση χρέους», αλλά παράλληλα «τον ανησυχούσε η ύπαρξη ενός failed state στην Ανατολική Μεσόγειο» υποστήριξε ο ίδιος. Ειδικότερα, ο κ. Πικραμμένος επικεντρώθηκε στις «αποφασιστικές ενέργειες» του Ομπάμα για την παραμονή της Ελλάδας στους κόλπους των δυτικών θεσμών, εκμυστηρευόμενος και τη μυστική διαμεσολάβηση του Ομπάμα υπέρ της Ελλάδας, μετά την άρνηση της ΕΚΤ να αυξήσει τα όρια του δανεισμού των ελληνικών τραπεζών.
Σύμφωνα με τον κ. Πικραμμένο, υπηρεσιακό Πρωθυπουργό τότε, την Παρασκευή 10 Ιουνίου 2012, 2 ημέρες πριν τις εθνικές εκλογές, ο ίδιος ενημερώθηκε «εμπιστευτικά» ότι η ΕΚΤ αρνήθηκε περαιτέρω επέκταση του ορίου του ελληνικού δανεισμού. «Στην πραγματικότητα αντιμετωπίζαμε ένα bankrupt» εξήγησε σχετικά ο κ. Πικραμμένος, προσθέτοντας πως η «εκτίμηση που υπήρχε ήταν ότι η κυβέρνηση που θα προέκυπτε μετά τις εκλογές δεν θα είχε ταμειακά διαθέσιμα». Τότε, ο κ. Πικραμμένος συνέταξε επιστολή προς τον Πρόεδρο Ομπάμα, τονίζοντας την «ανάγκη της άμεσης διαμεσολάβησης του προς τη θεσμική ηγεσίας της ΕΕ και ιδίως προς την καγκελάριο». Ο Πρόεδρος Ομπάμα παρέλαβε προσωπικά την επιστολή, καθώς επιβιβαζόταν στο Air Force1 για τη Σύνοδο των G20, στο Μεξικό και παρενέβη, με αποτέλεσμα να γίνει δεκτό το ελληνικό αίτημα.
«Υπήρξε ένας υπεύθυνος ηγέτης» κατέληξε ο κ. Πικραμμένος, καθώς «λίγο πριν από την αποχώρησή του από την Προεδρία πραγματοποίησε στη Ευρώπη ταξίδι και παρέδωσε τη σκυτάλη της προασπίσεως των ευρωπαϊκών συμφερόντων στη Γερμανίδα καγκελάριο διαισθανόμενος την αλλαγή πολιτικής από το διάδοχό του», σημείωσε ο Αντιπρόεδρος.
Μαλλιάς: Η ισχύς του δικαίου υπεράνω όλων
Παράλληλα, μιλώντας για τη «σημασία της Προεδρίας Obama για την Ελλάδα», ο Αλέξανδρος Μαλλιάς, τ. Πρέσβης της Ελλάδος στις ΗΠΑ υπενθύμισε τη θετική στάση του Ομπάμα το 2008 στην απόφαση S300 υπέρ των ελληνικών θέσεων στο Μακεδονικό, όπως και την ομιλία του τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, όταν ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ μίλησε τότε για τη σημασία σεβασμού προς τους συμμάχους, δηλαδή λόγια εμπνευσμένα από το Θουκυδίδη και τον Ισοκράτη. Ανάμεσα στις πολλές αναμνήσεις από το τότε πόστο του στην Ουάσινγκτον, ο κ. Μαλλιάς γύρισε πίσω στο «πολύ τσουχτερό κρύο» της ορκωμοσίας Ομπάμα, στην οποία ήταν παρών ο βουλευτής τότε Κυριάκος Μητσοτάκης.
Για τον Ομπάμα η ισχύς του δικαίου προηγούνταν του δικαίου του ισχυρού, κατά τον κ. Μαλλιά, ο οποίος συσχέτισε ευθέως την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη από τη στήριξη της Ουάσινγκτον.
Ζαφειριάδης: Έσπασε το στερεότυπο του αντιαμερικανισμού
Για τον Δημήτρη Ζαφειριάδη, Γενικό Διευθυντή της Interbus Α.Ε., ο 44ος Πρόεδρος των ΗΠΑ «είναι ο πρώτος Πρόεδρος της γενιάς Χ και σηματοδότησε την αλλαγή γενεών στο power game. Είχε τη δυνατότητα να επικοινωνεί με πολλές κοινωνικές ομάδες από τα σαλόνια της Νέας Υόρκης μέχρι τους χώρους των αφροαμερικανών», αναδεικνύοντας ένα «νέο πρότυπο ηγεσίας». Για τα ελληνικά δεδομένα, κατά τον κ. Ζαφειριάδη, ο «Πρόεδρος Ομπάμα δημιούργησε μια σχέση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας που κατάφερε το κλασικό στερεότυπο του αντιαμερικανισμού να αντιστραφεί μετά τη δική του Προεδρία». Δημιούργησε το υπόστρωμα ο αντιαμερικανισμός από κλισέ να υποχωρήσει, υποστήριξε ο κ. Ζαφειριάδης.
Μπακατσέλος: «Χωρίς τον Ομπάμα, η Ελλάδα θα ήταν εκτός ευρωζώνης»
«Χωρίς την διαμεσολάβηση Ομπάμα, η Ελλάδα θα ήταν σήμερα εκτός ευρωζώνης» εκτίμησε ο Νίκος Μπακατσέλος,Πρόεδρος Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου και πρόσθεσε ότι «η συνδρομή της διακυβέρνησης Ομπάμα εκείνη την περίοδο ήταν καταλυτική». Ο ίδιος περιέγραψε ότι η αντίληψη μας της Αμερικής ως συμμάχου αλλάζει στη ΔΕΘ του2018 και «χτίζεται μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δύο χώρες». Έχει, δηλαδή, να κάνει με την ευρύτερη αλλαγή της αντίληψης του πολιτικού συστήματος και της αμερικανικής κοινής γνώμης απέναντι στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τον κ. Μπακατσέλο, υπογραμμίζοντας πως «η Ελλάδα δεν είναι πλέον μια εστία προβλημάτων, αλλά μια πηγή λύσεων στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο».
Αν και «περιμέναμε πιο πολλά ιδιαίτερα στα ελληνικά θέματα» από την Προεδρία Ομπάμα, σχολίασε ο Endy Zemenides, Executive director, Hellenic American Leadership Council (HALC), ο ίδιος συνέστησε να «μάθουμε καλύτερα» την Αμερική μέσα από τις σελίδες του πρώτου τόμου, αλλά και του δεύτερου στο προσεχές μέλλον , των απομνημονευμάτων του Ομπάμα.
Kounalakis: «Πάντα εξέταζε την κάθε πλευρά ενός θέματος»
Μια ιδιαίτερη φωνή ήταν και αυτή της Αντικυβερνήτη της Καλιφόρνια, Eleni Kounalakis, η οποία υπήρξε μέλος της διοίκησης Ομπάμα. Η ίδια εκφράζει την ικανοποίησή της για το γεγονός ότι το βιβλίο γράφει αρκετά για την Ελλάδα, την κρίση χρέους του 2010 και πως το χειρίστηκε ο Ομπάμα, με την κυρία Kounalakis να θεωρεί ότι ο πρώην Πρόεδρος «έχει γράψει ένα βιβλίο ηγεσίας». «Πολλές φορές πήρε δύσκολες αποφάσεις» θυμάται η Αντικυβερνήτης και σημειώνει ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα «πάντα εξέταζε την κάθε πλευρά ενός θέματος».
