Δημήτρης Μπάρμπας: Ποιος φοβάται τον Mr. music.gr;
Οι υπερ-επιτυχημένοι λογαριασμοί του στα social media είναι ο τρόμος όλων όσοι ασχολούνται με τη μουσική, χωρίς ο ίδιος να κάνει κάτι γι’ αυτό, παρά μόνο να καταγράφει την αλήθεια, όπως την υπαγορεύουν οι σπουδές και το αλάνθαστο αυτί του.
Eνας θεολόγος δίνει την ευχή του σε τραγουδιστές που αγαπάμε ή ακόμη και σε τραγουδιστές που αγαπάμε να μισούμε, εντοπίζει λάθη και παραφωνίες όπου εμείς κάνουμε τα στραβά μάτια -ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, τα στραβά αυτιά- πολύ απλά διότι ο ίδιος είναι εξαιρετικά αντικειμενικός, έχει απίστευτες γνώσεις μουσικής και διαθέτει λογαριασμούς που ακολουθούνται από δεκάδες χιλιάδες πιστούς φιλόμουσους πάσης φύσεως, είτε πρόκειται για λάτρεις των μπουζουκιών είτε για λάτρεις της μέταλ - που είναι και η αδυναμία του. Ας δούμε, λοιπόν, ποιος είναι ο άνθρωπος που δημιούργησε τον @mr.music.gr.
GALA: Σας γνωρίζουμε ως έναν από τους πιο επιτυχημένους τικτόκερ. Φαντάζομαι ότι έχετε και «κανονική δουλειά». Μπορείτε να μας συστηθείτε επαγγελματικά; ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΡΜΠΑΣ: Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή τα social media ήταν μια επέκταση της κανονικής μου δουλειάς, αυτής δηλαδή του εκπαιδευτικού στον τομέα της Μουσικής, που βέβαια το συνδυάζω με την ιδιότητα του εκπαιδευτικού στον τομέα της Θεολογίας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Πλέον, τα social media είναι μέρος της επαγγελματικής μου δράσης, καθώς αποτελούν και μέρος του εισοδήματός μου, αλλά και της επιχειρηματικής ανάπτυξης των ιδιοτήτων που φέρω ως εκπαιδευτικός, καθηγητής φωνητικής, δημιουργός μουσικού περιεχομένου και μουσικός δημοσιογράφος.
G.: Ποιες είναι οι σπουδές σας; Δ.Μ.: Eχω τελειώσει τη Θεολογική Αθηνών και έχω σε εκκρεμότητα εδώ και χρόνια το μεταπτυχιακό μου στο Κανονικό Δίκαιο, έχω περάσει από τα Ελληνικά Ωδεία σε ό,τι αφορά θεωρία της μουσικής, σολφέζ, πιάνο και αρμονία, και έχω αποκτήσει επάρκεια ως καθηγητής Μουσικής από το London College of Music, καθώς έχω πάρει το DipLCm στα Popular Vocals και στη μοντέρνα θεωρία. Ταυτόχρονα αναπτύχτηκα εκτελεστικά σε πιάνο, πλήκτρα, ηλεκτρική κιθάρα και ηλεκτρικό μπάσο.
G.: Η ενασχόληση με τα social media πώς προέκυψε; Δ.Μ.: Oλα ξεκίνησαν από μία παρότρυνση που έλαβα από τον συνάδελφο εκπαιδευτικό και χημικό Δημήτρη Κουλουμάση, ο οποίος επίσης δραστηριοποιείται στα social media ως Mr Chem. Συνειδητοποιήσαμε ότι το υλικό που υπήρχε τότε στα social media είχε ελάχιστο εκπαιδευτικό χαρακτήρα και θεωρήσαμε ότι υπάρχει εκεί ένα κενό που θα πρέπει να το καλύψουν άνθρωποι της εκπαίδευσης. Καθένας στον τομέα του, λοιπόν, ξεκίνησε μία προσπάθεια βασισμένη σε αυτό που ονομάζεται «edutainment», δηλαδή μια ταυτόχρονη διάθεση ψυχαγωγίας και εκπαίδευσης.
«Ενα τρανταχτό παράδειγμα βελτίωσης είναι ο Σάκης Ρουβάς, ο οποίος δεν επαναπαύτηκε στη λάμψη του ποπ ειδώλου και δούλεψε πολύ τη φωνή του»
G.: Για ποιον λόγο πιστεύετε ότι έχετε τόσο μεγάλη ανταπόκριση; Δ.Μ.: Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να απαντήσω, δανείζομαι όμως την απάντηση που λαμβάνω από τους ανθρώπους που με ακολουθούν, αλλά και μέσω των εμπορικών συνεργασιών που έχω. Είναι μια απάντηση που με χαροποιεί ιδιαίτερα, καθώς σχετίζεται με την ξεκάθαρη έκφραση της αγάπης που έχω για το αντικείμενο και ασφαλώς της επί 25 χρόνια επαγγελματικής τριβής μου με αυτό σε επίπεδο δημοσιογραφικό, εκτελεστικό και εκπαιδευτικό.
G.: Οι μαθητές σας και το περιβάλλον σας πώς αντιδρούν με την αναγνωρισιμότητά σας; Δ.Μ.: Ο ρόλος μου στο σχολείο και γενικότερα στην εκπαίδευση είναι απόλυτα διακριτός από την ιδιότητα του music content creator. Αρα η παρουσία μου στο σχολείο και στην τάξη έχει τελείως διαφορετικούς στόχους, άλλη προσέγγιση και ασφαλώς άλλη διάκριση σχέσεων με τα παιδιά. Η οπτική όμως που έχουν οι έφηβοι σε σχέση με τις δραστηριότητές μου εκτός της τάξης μού δίνει ακόμα μεγαλύτερο θάρρος για τη δουλειά που κάνω εντός. Σε ό,τι αφορά την προσωπική μου ζωή και τους δικούς μου ανθρώπους, είναι πάντοτε αστείο το ύφος τους όταν συνειδητοποιούν ότι πρέπει να μοιράσουν τον χρόνο επαφής τους μαζί μου με ανθρώπους στον δρόμο και σε κάθε μέρος που βρισκόμαστε, που δεν έχουμε ξανασυναντήσει ποτέ στη ζωή μας.
G.: Σας έχουν προσεγγίσει μήπως ποτέ τραγουδιστές για να δημιουργήσετε θετικό περιεχόμενο για εκείνους; Δ.Μ.: Με προσεγγίζουν συνεχώς τραγουδιστές, όχι απαραίτητα για να κάνω θετικό περιεχόμενο, αλλά για να κάνω περιεχόμενο γενικότερα. Είναι κάτι, όμως, που δεν ανήκει στον τομέα των επαγγελματικών υπηρεσιών που παρέχονται μέσα από το brand που έχω δημιουργήσει, γιατί βασική αρχή δική μου αλλά και του οράματος που έχω είναι η πλήρης αντικειμενικότητα, σε σχέση πάντα με την υποκειμενική αισθητική και γνώμη που φέρω για τη μουσική.
«Ολες οι φωνές έχουν θετικά και αρνητικά. Το θέμα είναι η ισορροπία ανάμεσά τους»
G.:Επειδή είναι φανερή η αντικειμενικότητά σας και προφανώς στηρίζεται σε μουσικά δεδομένα, είναι λογικό να έχουν ενοχληθεί κάποιοι Ελληνες τραγουδιστές. Εχει τύχει να σας έχουν στείλει παράπονα ή ακόμα και να σας έχουν επιτεθεί λεκτικά; Δ.Μ.: Είμαι πάρα πολύ τυχερός που δεν έχω δημιουργήσει καμία τέτοια συνθήκη, ώστε κάποιοι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί ή τραγουδιστές να θεωρήσουν μια ανάλυση που κάνω κακόβουλη. Ολοι οι άνθρωποι -και κατ’ επέκταση όλες οι φωνές- έχουμε τα θετικά και τα αρνητικά χαρακτηριστικά μας και όλη μας η ζωή κρίνεται από την ισορροπία ανάμεσά τους. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο τραγούδι και έτσι ακριβώς προσεγγίζω κάθε μου ανάλυση.
G.: Ποιος από τους Ελληνες τραγουδιστές νομίζετε ότι έχει κάνει τη μεγαλύτερη πρόοδο και έχει εξελιχθεί σωστά σε φωνητικό επίπεδο; Δ.Μ.: Ενα φοβερό παράδειγμα φωνητικής εξέλιξης είναι ο Κωνσταντίνος Αργυρός, κάτι το οποίο είναι πασιφανές όταν συγκρίνεις τα βίντεο προ εικοσαετίας από το «Fame Story» με τις τωρινές του εμφανίσεις. Ενα ακόμα τρανταχτό παράδειγμα βελτίωσης μέσα στα χρόνια είναι ο Σάκης Ρουβάς, ο οποίος δεν επαναπαύτηκε σε όλη αυτή τη λάμψη ενός ποπ ειδώλου, αλλά δούλεψε πάρα πολύ και τον τομέα της φωνητικής, γνωρίζοντας ότι αυτό θα του δώσει διάρκεια και διαχρονικότητα.
G.: Η ερώτηση που σηκώνει ώρες ατελείωτου debate: Είναι η τραπ μουσική; Δ.Μ.: Η τραπ είναι σαφέστατα ένα υποείδος μέσα στον ωκεανό ειδών της μουσικής. Είναι ένα υποείδος της ραπ που έχει κι αυτό τη δική του αλήθεια, που πολλές φορές, σαφέστατα, κοντράρει την αισθητική, τα κοινωνικά πρότυπα, αλλά και τους στόχους ζωής που μπορεί να θέτει η δική μου αλήθεια.
G.: Εσείς αλήθεια, στην προσωπική σας ζωή τι μουσική ακούτε; Δ.Μ.: Αν έπρεπε να διαλέξω ένα συγκεκριμένο είδος και υποείδος μουσικής που λατρεύω αυτό είναι η progressive rock/metal. Πολύ λεπτές συνθέσεις βασισμένες σε εναλλαγές ρυθμών, μελωδικών γραμμών, αλλά και μια αναζήτηση των ορίων της αρμονίας της μουσικής, όπως τη γνωρίζαμε τουλάχιστον από τους κλασικούς σύνθετες. Συγκροτήματα που μπορεί να εκφράζουν ακριβώς αυτή την αγάπη μου είναι από τη μία οι Pink Floyd και από την άλλη οι Dream Theater.
G.: Για το τέλος, μπορείτε να μας πείτε δέκα Ελληνες και ξένους τραγουδιστές που είναι οι αγαπημένοι σας; Δ.Μ.: Από Ελληνες, Γιάννης Πάριος, Αννα Βίσση, Χάρις Αλεξίου, Γρηγόρης Μπιθικώτσης και Χάρης Βαρθακούρης. Από ξένους, Φρέντι Μέρκιουρι (Queen), Στιβ Πέρι (Journey), Μάικλ Μπόλτον, Μπρους Ντίκινσον (Iron Maiden) και Φιλ Κόλινς (Genesis).
G.: Και τα δέκα καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών; Δ.Μ.: Είναι εξαιρετικά δύσκολη ερώτηση, αλλά θα προσπαθήσω να πω τα πρώτα δέκα που μου έρχονται στο μυαλό. «Bohemian Rhapsody» (Queen), «High Hopes», «Echoes», «Comfortably Numb» (Pink Floyd), «Child in Time» (Deep Purple), «Rainbow Eyes» (Rainbow), «The Imperial March» (John Williams / StarWars), «Metropolis Pt1» (Dream Theater), «Something», «Strawberry Fields» (The Beatles) ◆
Grooming: Ελευθερία Σαββοπούλου. Βοηθός Styling: Τίνα Τσιριγώτη. Βοηθός Φωτογράφου: Aλεξ Αλεξανδρής. Ευχαριστούμε το «Le Roi» (Αγίας Παρασκευής 126, Χαλάνδρι, τηλ.: 210 6892104) για τη φιλοξενία της φωτογράφησης
