Στον φόβο του θανάτου, τις ασθένειες και την αξιοπρέπεια στο τέλος της ζωής, αναφέρθηκε η Ξένια Καλογεροπούλου. Η ηθοποιός μίλησε για τις δύσκολες στιγμές που έζησε δίπλα στον σύζυγό της, Κωστή Σκαλιόρα πριν φύγει από τη ζωή, ενώ περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο θα ήθελε η ίδια πεθάνει, τονίζοντας πως ονειρεύεται ένα τέλος σαν αυτό της κουμπάρας της, Άλκης Ζέη.
Όπως είπε η ηθοποιός το βράδυ της Τρίτης 20 Μαΐου στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά»: «Με φοβίζει πάρα πολύ η ιδέα να “τελειώσω” άρρωστη σε νοσοκομείο. Κι ο Κωστής πέρασε πολύ καιρό σε νοσοκομείο μέχρι να πεθάνει, ταλαιπωρήθηκε. Αυτό με φοβίζει τρομερά. Θα ήθελα να πεθάνω σαν την κουμπάρα μου, την Άλκη Ζέη, που ήταν σχεδόν 100. Μια μέρα εκεί που την τάιζε η κόρη της, της είπε ότι δεν θέλει άλλο και πέθανε. Αν μπορούσα να πεθάνω έτσι, θα ήταν πολύ ωραίο».
Δείτε το βίντεο
Η Άλκη Ζέη πέθανε σε ηλικία 97 ετών, αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό στον ελληνικό λογοτεχνικό κόσμο. Η συγγραφέας γεννήθηκε στην Αθήνα, με πατέρα από την Κρήτη και μητέρα από τη Σάμο – νησί όπου πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Υπήρξε σύζυγος του θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιώργου Σεβαστίκογλου, ο οποίος απεβίωσε το 1991, και μαζί απέκτησαν δύο παιδιά. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, ενώ αργότερα σπούδασε σενάριο στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας.
Από το 1954 έως το 1964, η Άλκη Ζέη έζησε στη Σοβιετική Ένωση ως πολιτική πρόσφυγας. Το 1964 επέστρεψε με την οικογένειά της στην Ελλάδα, όμως η εγκατάσταση ήταν προσωρινή, καθώς το 1967, με την επιβολή της Χούντας, αναγκάστηκαν να φύγουν ξανά. Αυτή τη φορά εγκαταστάθηκαν στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι, όπου έμειναν μέχρι την πτώση της δικτατορίας. Η σχέση της με τη γραφή ξεκίνησε από πολύ νεαρή ηλικία. Ήδη από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου έγραφε κείμενα για κουκλοθέατρο. Ανάμεσα στους χαρακτήρες που δημιούργησε ήταν και ο Κλούβιος, ο οποίος μετέπειτα έγινε γνωστός ήρωας του κουκλοθεάτρου «Μπαρμπα-Μυτούσης», που εμπνεύστηκε η Ελένη Θεοχάρη-Περάκη.
Το πρώτο της μυθιστόρημα, Το καπλάνι της βιτρίνας (1963), είναι εμπνευσμένο από τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο και φέρει έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία. Στη συνέχεια ακολούθησε μια πλούσια συγγραφική πορεία με μυθιστορήματα για παιδιά, ενώ το 1987 παρουσίασε το πρώτο της έργο για ενήλικες, Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα. Το 2013 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό της έργο Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο, και το 2017 το Πόσο θα ζήσεις ακόμα, γιαγιά. Για το σύνολο της προσφοράς της στα γράμματα, τιμήθηκε το 2010 με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.
Η υπηρεσία της Δυναμικής Μετατροπής Νομίσματος δίνει στις επιχειρήσεις τη δυνατότητα να προσφέρουν πληρωμές στο νόμισμα της κάρτας του πελάτη, χωρίς τεχνικές απαιτήσεις ή επιπλέον κόστος – διευκολύνοντας τη συναλλαγή και αναβαθμίζοντας την εμπειρία πληρωμής.
Στον κόσμο της υψηλής γαστρονομίας η σωστή εκπαίδευση σε οδηγεί στην κορυφή. Η επιλογή της σχολής είναι το καθοριστικό βήμα για μια καριέρα με προοπτικές, κύρος και αναγνώριση.
