Ένα τρισέλιδο αφιέρωμα στο Monocle δεν είναι μια μικρή δουλειά – το αντίθετο. Για αυτό τον λόγο δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο πληθωρικό αφιέρωμα της βίβλου του ευ ζην για την Θεσσαλονίκη. “The Athens alternative” όπως λέγει και ο διακριτικός υπότιτλος του αφιερώματος.
Κώστας Τσαούσης
Φωτογραφίες, πρόσωπα, σκηνές της πόλης και ένας πλούτος πληροφοριών – ή αν προτιμάτε, λεπτομερειών- για να ξεκλειδώσει ένας επισκέπτης την ζωή της.
Το καλό με το Monocle και τους συνεργάτες του – που οργανώνουν και επιμελούνται τα κείμενα των αφιερωμάτων σε πόλεις- είναι ότι απενεχοποιημένοι ως προς τις προσεγγίσεις τους. Με άλλα λόγια, γράφουν με τον δικό τους τρόπο για πρόσωπα και πράγματα της πόλης αφήνοντας εκτός τους διαλυτικούς συσχετισμούς τοπικής δύναμης και επιρροής.
Σε αυτό το αφιέρωμα την τιμητική τους έχουν ο Ηλίας Αγορόπουλος, ένας από τους ιδιοκτήτες του μοντέρνου ελληνικού restaurant Το Σέμπρικο ( επί της Οδού Φράγκων), ο Κώστας Καρατζάς, ιδρυτής του νέου boutique design hotel The Modernist (επί της Ερμού 32 στο κέντρο της πόλης), η freelanance φωτογράφος Kim Powell (μισή Ολλανδή μισή Βρετανίδα που ακολούθησε το αγόρι της -που έγινε σύζυγος της- στη Θεσσαλονίκη), ο Τάσος Γεωργαντζής, συνιδρυτής του αρχιτεκτονικού γραφείου Urban Soul Project, δράστης σημαντικών αστικών παρεμβάσεων στο κέντρο της πόλης και όχι μόνο… Αναφορές γίνονται και στην δουλειά της Ρωξάνης Φαλτζή και του Κωνσταντίνου Δρακότη που βρίσκονται πίσω από την «γοργόνα» και το hellofrom, το souvenir shop της Οδού Προξένου Κορομηλά αλλά και στο πανταχού παρών Ergon (το λογότυπο στις ποδιές των γκαρσονιών που ξεχωρίζει από μακριά).
Κλείσιμο
Πολλές φορές αναρωτιέμαι για το ποια είναι η σύνθεση του ακροατηρίου του Monocle. Αυτή τη φορά η απάντηση έρχεται από το site του The Modernist: «Όπως πολλοί από τους επισκέπτες μας, ανήκουμε σε ένα σύνολο επαγγελματιών που απολαμβάνουν δημιουργικά την κάθε στιγμή μιας γρήγορης και απαιτητικής ζωής, με σεμνότητα και πνεύμα συνεργασίας. Έχοντας καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, αλλά έχοντας γυρίσει όλο τον κόσμο, θελήσαμε να αναπαράγουμε στον τόπο μας την εμπειρία που βιώσαμε στη Νέα Υόρκη, το Άμστερνταμ ή το Λονδίνο. Μια εμπειρία που χαρακτηρίζεται από μια διαχρονική αίσθηση οικειότητας και ιδιωτικότητας ταυτόχρονα, επιτρέποντας την εύκολη προσαρμογή και διαμονή των καλεσμένων μας. Σε αυτό το πλαίσιο, το κτίριο στην οδό Ερμού, ψηλό και παραδοσιακό, αποτελούσε την ιδανική επιλογή. Η συνέχεια είναι μια μακρά και συνεχιζόμενη ιστορία, όπως άλλωστε και η φιλοξενία – μια αδιάκοπη αναζήτηση της τελειότητας».
Οι άνθρωποι του ξενοδοχείου μιλούν για εκείνους αλλά στην ουσία ορίζουν το κοινό – ακροατήριο στο οποίο απευθύνονται. Το ίδιο ακριβώς που συμβαίνουν και με τους ανθρώπους του Monocle. Ψάχνουν τα ίδια πράγματα στην ίδια επικράτεια της σύγχρονης αστικής αισθητικής.
