Χρ. Ι. Στεφανάδης

Μιλούν για αναξιοκρατία!

Μιλούν για συγγένειες, για κουμπάρους, για υπέργηρους!…

Ειλικρινά, δυσκολεύομαι να ερμηνεύσω την συγκεκριμένη αντίδραση από τον συγκεκριμένο πολιτικό σχηματισμό…

Καταγγέλλουν αναξιοκρατία, αυτοί που την καταπάτησαν με τον πιο βάναυσο και προκλητικό τρόπο.

Που τοποθέτησαν ανεπάγγελτους , ακόμα και οριακές προσωπικότητες, όχι μόνο σε έμμισθες θέσεις, αλλά και σε κορυφαίες θέσεις του κρατικού μηχανισμού.

Που προώθησαν και πριμοδότησαν, προκειμένου να εκλεγούν στις εθνικές και τις Ευρωεκλογές, άτομα που προσόντα είχαν μόνο την διάκρισή τους σε πεδία άσχετα με αυτά που καλούνταν να υπηρετήσουν. Άτομα που στην καλύτερη περίπτωση, ήταν προϊόντα ιδιόρρυθμης έως γραφικής συνεχούς παρουσίας τους στα τηλεοπτικά μέσα, και στην χειρότερη περίπτωση , ήταν φίλοι, συγγενείς, σύντροφοι και «σύντροφοι» .…
Η πρώτη, ανώδυνη ερμηνεία, είναι η απώλεια συλλογικής μνήμης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η ανθρώπινη μνήμη είναι μια πολύ σύνθετη διαδικασία και επομένως ορισμένες φορές μπορεί να είναι αναξιόπιστη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εξής : Μια απλή αλλαγή στον τρόπο που τίθεται μια ερώτηση σε ένα αυτόπτη μάρτυρα ενός σοβαρού γεγονότος, όπως ενός φόνου, μπορεί να επηρεάσει τη μνήμη του. Για το λόγο αυτό, τέτοιες μαρτυρίες από μόνες τους δε θεωρούνται τα μόνα αποδεικτικά στοιχεία στα δικαστήρια.

Την πολύπλοκη διαδικασία της ανθρώπινης μνήμης διερευνά η σύγχρονη επιστήμη με την προσπάθεια εμφύτευσης τεχνητής μνήμης σε εγκεφάλους πειραματόζωων ,ανοίγοντας το δρόμο για τη μελλοντική διερεύνηση της διαδικασίας της μνήμης και στον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Αλλά αυτή η ερμηνεία θα μπορούσε να γίνει δεκτή , εάν επρόκειτο για ένα απώλεια μνήμης ενός ατόμου. Εάν όμως πρόκειται για ολόκληρο πολιτικό σχηματισμό, θα πρέπει κάποιος να αναζητήσει άλλες ερμηνείες. Στην Ελληνική μυθολογία, αναφέρθηκε η Λωτοφαγία, σαν αίτιο απώλειας συλλογικής μνήμης… Απώλεια μνήμης των ιδίων αλλά και του Ελληνικού λαού…

Όπως αναφέρεται στην Οδύσσεια του Ομήρου, σε ένα νησί κοντά στις ακτές της Βόρειας Αφρικής και συγκεκριμένα της Τυνησίας , κατοικούσαν οι Λωτοφάγοι.

Οι Λωτοφάγοι ήταν ένας φιλόξενος και ειρηνικός λαός. Στο νησί τους ήταν διαδεδομένο ευρύτατα ένα φυτό, ο λωτός. Τα άνθη και οι καρποί του λωτού ήταν η κύρια τροφή των κατοίκων αυτού του νησιού και θεωρούντο σαν ναρκωτικά που προκαλούσαν απάθεια και λήθη. Σε αυτό το εξωτικό νησί έφτασε και ο πολυμήχανος Οδυσσέας με τους συντρόφους του, κατά την διάρκεια της περιπλάνησής του στην αναζήτηση της Ιθάκης.. Οι Λωτοφάγοι τους υποδέχτηκαν φιλικά και τους πρόσφεραν τον καρπό του Λωτού. Οι ναύτες του Οδυσσέα δεν επιθυμούσαν πλέον να επιστρέψουν στην Ιθάκη, λησμονώντας από που έρχονται και που πηγαίνουν . Ο Οδυσσέας τους οδήγησε στο πλοία τους με τη βία, όπου και συνήλθαν, επανήλθε η μνήμη τους και ξαναθυμήθηκαν το σπίτι τους και τον προορισμό τους. Έτσι συνέχισαν το εξαντλητικό τους ταξίδι στην Μεσόγειο θάλασσα…
Αυτά όμως αφορούν την μυθολογία.

Δυστυχώς, η εκτίμησή μου είναι ότι πρόκειται για πολιτική απάτη. Πολιτική απάτη, με την ευρεία έννοια του ορισμού του Θουκυδίδη… Του Θουκυδίδη που αναγνωρίζεται ως ο κορυφαίος ιστορικός της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα.

Είναι αυτός που εισήγαγε για πρώτη φορά την μέθοδο της ιστορικής αιτιότητας, δηλαδή της αναζήτησης των βαθύτερων αιτιών ενός γεγονότος και υπήρξε ο πρώτος που προσέγγισε με επιστημονικό τρόπο την ιστορία. Σε αντίθεση με τον Ηρόδοτο, ο οποίος στην περιγραφή των ιστορικών γεγονότων περιλάμβανε και μυθολογία, ο Θουκυδίδης παρέθετε μόνο αντικειμενικά στοιχεία, από τα οποία αντλούσε και συμπεράσματα.

Ο Θουκυδίδης αναφερόμενος στο θέμα της προδοσίας είπε: “Προδότης δεν είναι μόνον αυτός ο οποίος φανερώνει τα μυστικά της πατρίδας του στους εχθρούς αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώσει του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων επάνω στους οποίους άρχει”.
Η αναφορά αυτή του Θουκυδίδη στην έννοια της προδοσίας, σήμερα είναι επίκαιρη όσο ποτέ.

Ζούμε σε ένα κόσμο που συνεχώς ολισθαίνει προς τον υλισμό μέσα από την παγκοσμιοποίηση.

Σε αυτό το κοινωνικό περιβάλλον, καλείται το πολιτικό προσωπικό και ειδικότερα οι επίδοξοι πολιτικοί ηγέτες να λειτουργήσουν. Να παρουσιάσουν στον λαό και το εκλογικό σώμα , το πρόγραμμά τους . Να διατυπώσουν τις υποσχέσεις τους και να πείσουν , προκειμένου να αποσπάσουν την ψήφο που θα τους φέρει στην εξουσία.

Καλείται το πολιτικό προσωπικό να μιλήσει στον λαό με την υπεύθυνη γλώσσα της αλήθειας. Ειδικότερα, η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, να κάνει την αυτοκριτική της, να αναλογιστεί τα ακούσια ή εκούσια λάθη της και να κρίνει τις ενέργειες της κυβέρνησης όσο μπορεί πιο αντικειμενικά. Με συναίσθηση ευθύνης και σε κάθε περίπτωση, χωρίς προκλητική διαστρέβλωση της πραγματικότητας…

Σε αντίθετη περίπτωση, κινδυνεύουν σύμφωνα με τον μέγιστο Θουκυδίδη, να χαρακτηρισθούν “προδότες” , αφού η αξιωματική αντιπολίτευση είναι θεσμός του δημοκρατικού πολιτεύματος, και αφού “… κατέχουν δημόσιο αξίωμα και εν γνώσει τους δεν προβαίνουν στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων επάνω στους οποίους άρχουν”…


* Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης
Είναι καθηγητής καρδιολογίας