Χρ. Ι. Στεφανάδης

Εμπρός σε αυτόν τον κίνδυνο, οι Αθηναίοι ζήτησαν χρησμό από το μαντείο των Δελφών για το τι να κάνουν. Η απάντηση του μαντείου ήταν ότι «τα ξύλινα τείχη θα σώσουν τας Αθήνας». 
Ο Αθηναίος ιδιοφυής στρατηγός Θεμιστοκλής ερμήνευσε τον χρησμό σύμφωνα με τα σχέδιά του, ότι δηλαδή τα ξύλινα τείχη είναι τα πλοία. Αλλοι δεν ερμήνευσαν σωστά τον χρησμό, θεωρώντας ότι με το να στήσουν ξύλινα τείχη γύρω από την Ακρόπολη θα σώσουν την Αθήνα… 

Ωστόσο ο Θεμιστοκλής εγκλώβισε με 350 τριήρεις τον περσικό στόλο, που αριθμούσε 1.200 πλοία, στα στενά της Σαλαμίνας και τον κατέστρεψε, σώζοντας την Αθήνα και την Ελλάδα…
Από τότε, στους αιώνες που πέρασαν, τα πλοία και η ναυτιλία, είτε σε καιρούς ειρήνης είτε σε πολεμικές περιόδους, συνέβαλαν καθοριστικά στην στήριξη του Ελληνισμού. 
Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του Lloyd’s, ο εμπορικός στόλος ελληνικών συμφερόντων αριθμεί 4.057 πλοία, συνολικής χωρητικότητας 314,4 εκατομμυρίων τόνων και αποτελεί την πρώτη παγκόσμια δύναμη στον χώρο. 

Ενα εύλογο ερώτημα είναι γιατί η κολοσσιαία αυτή δύναμη, που εκτείνεται όχι μόνο στο οικονομικό πεδίο αλλά ακόμα και στο γεωπολιτικό και το αμιγώς πολιτικό, δεν έχει αξιοποιηθεί από την πατρίδα μας.

Αυτό οφείλεται στο ότι εμείς εδώ, στην ταλαίπωρη χώρα μας, αντί να αγκαλιάσουμε τα σύγχρονα «ξύλινα τείχη», τα ελληνικά πλοία που θα μπορούσαν να σώσουν την Ελλάδα, έχουμε υψώσει γύρω μας τα τείχη της παρακμής, της απομόνωσης, της εσωστρέφειας, της καχυποψίας και της μεμψιμοιρίας. Και μέσα στα τείχη αυτά κλείσαμε όλες τις αδυναμίες της φυλής μας, οι οποίες μεγιστοποιούν τα μικρά και ελαχιστοποιούν τα μεγάλα πλεονεκτήματά μας. Δηλαδή την ευφυΐα, την επιχειρηματικότητα, τη δημιουργικότητα, το πάθος, την επιμονή και την αισιοδοξία...

Πλεονεκτήματα που έχουν δημιουργήσει τη μεγάλη Ελλάδα σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, με τα εκατομμύρια των ομογενών μας να διακρίνονται και να πρωτοστατούν στις εκεί κοινωνίες. Πλεονεκτήματα που ακόμα και σήμερα έχουν φέρει χιλιάδες Ελληνες επιστήμονες στα μεγαλύτερα κέντρα του εξωτερικού: από την καρδιά της τεχνολογίας των ΗΠΑ έως τα καλύτερα νοσοκομεία της Γερμανίας. Και σε ένα διαχρονικό περιβάλλον ασυγκράτητου λαϊκισμού, αντί να δοθούν ισχυρά και ουσιαστικά κίνητρα ύψωσης της ελληνικής σημαίας και παλιννόστησης της έδρας των Ελλήνων εφοπλιστών, παρουσιάζονται οι επιχειρηματίες της θάλασσας ως φοροφυγάδες, απάτριδες, ακόμα και απατεώνες!
Και παραβλέπεται το γεγονός ότι οι ναυτιλιακές επιχειρήσεις διαχειρίζονται και παράγουν διεθνές χρήμα. 

Οτι οι επιχειρήσεις αυτές εισάγουν πολύτιμο συνάλλαγμα και δημιουργούν χιλιάδες θέσεις εργασίας για τους Ελληνες ναυτικούς.

Το αποτέλεσμα είναι τα περισσότερα σύγχρονα «ξύλινα τείχη» της Ελλάδας να οργώνουν τις θάλασσες με σημαία ξένη, πολλές φορές κάποιας άγνωστης χώρας ή κρατιδίου που μπορεί να μην έχει θάλασσα, αλλά έχει τη στοιχειώδη πρόνοια να δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για τη ναυτιλιακή επιχειρηματικότητα.

Βρέθηκα πριν από χρόνια στη Νέα Ορλεάνη. Μέσα στο θολό ποτάμι, τον Μισισιπή, ήταν εκατοντάδες αγκυροβολημένα πλοία περιμένοντας τη σειρά τους να φορτώσουν. Ακουσα από την πλώρη ενός από αυτά ναύτες να μιλούν ελληνικά:

«Γιώργο, φέρε τη μάνικα». Κοίταξα την πρύμη. Κυμάτιζε η γαλανόλευκη. «Καπετάν Νικόλας», Πειραιάς.
Προσδοκώ τη μέρα όπου σύσσωμος ο κολοσσιαίος στόλος ελληνικών συμφερόντων θα υψώσει τη σημαία μας…
Και τότε όλες οι θάλασσες και οι ωκεανοί θα γεμίσουν Ελλάδα. Με ανυπολόγιστα οικονομικά, γεωπολιτικά και πολιτικά οφέλη. Ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή, όπου η χώρα μας δοκιμάζεται σκληρά.
Τα ξύλινα τείχη μπορεί να ξανασώσουν την Ελλάδα. Αρκεί να τα χρησιμοποιήσουμε!

*Ο κ. Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι καθηγητής Καρδιολογίας