Θάνος Παπαδόπουλος

Η Αριστερά και το σοσιαλιστικό κίνημα από τότε που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα - πριν ακόμη από την ίδρυση της ΓΣΕΕ και του ΣΕΚΕ -  απέκτησαν φωτοστέφανο επειδή υπερασπίζονταν μαχητικά τα δικαιώματα των εργατών, των αγροτών και του φτωχού λαού κι ευαγγελίζονταν ελευθερία, ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. 

Το σοσιαλιστικό κίνημα έμοιαζε σε πολλές εκδηλώσεις του με τον Χριστιανισμό στην αρχική εμφάνισή του. Στη συνέχεια μάλιστα στην Ευρώπη εμφανίστηκαν κάμποσα χριστιανοκοινωνικά και χριστιανοσοσιαλιστικά κόμματα. Στην Ελλάδα μάλιστα του καιρού της Μεταπολίτευσης εμφανίστηκε κι ένα χριστιανοκομμουνιστικό κίνημα…

Οι αγωνιστές του ΚΚΕ και της Αριστεράς στον Μεσοπόλεμο απέκτησαν ένα φωτοστέφανο επειδή πρωτοπορούσαν στις συγκρούσεις για οκτάωρη δουλειά, καλύτερα μεροκάματα και καλύτερες συνθήκες δουλειάς. Μέσα στην έξαρση του κινήματος αναπτύχθηκαν τα συναισθήματα αλληλεγγύης, ανιδιοτέλειας κι αυτοθυσίας των αγωνιστών που δημιούργησαν τον θαυμασμό στις λαϊκές τάξεις για την ηθική ανωτερότητα της Αριστεράς. Ο πάγος και το ρετσινόλαδο του Μανιαδάκη  τον καιρό της Δικτατορίας Ι. Μεταξά είχε σκοπό, εκτός από το να διαλύσει τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ, και να καταστρέψει το φωτοστέφανο της ηθικής ανωτερότητας της Αριστεράς. Ο "Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός" ήταν το υποκατάστατο της κοινωνικής δικαιοσύνης για τη δικτατορία. 

Το πολιτικό και ηθικό ανάστημα του ΚΚΕ και της Αριστεράς έφτασε στην ακμή του την περίοδο της ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα, χάρη στο κίνημα Αντίστασης που οργάνωσαν στην Ελλάδα με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ο θρύλος του Ναπολέοντα Σουκατζίδη που αρνήθηκε να γλιτώσει το εκτελεστικό απόσπασμα αν τη θέση του έπαιρνε άλλος κρατούμενος υπήρξε η κορωνίδα της ηθικής ανωτερότητας της Αριστεράς, που επιστέγαζε χιλιάδες γνωστές και άγνωστες πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας.

Ακόμη και μετά την ήττα στον Εμφύλιο Πόλεμο που οργάνωσε ο Ν. Ζαχαριάδης και το ΚΚΕ (1946-1949) το ηθικό ανάστημα των κομμουνιστών δεν μειώθηκε ριζικά. Οι θυσίες που έκαναν οι αγωνιστές στις εξορίες, στις φυλακές, στη Μακρόνησο και μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα κράτησαν το ηθικό φωτοστέφανο για κάποιον καιρό στη θέση του…

Η καταδίκη και η εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη, του αγωνιστή με το γαρίφαλο που πήγε χαμογελαστός στο εκτελεστικό απόσπασμα έδειξε την αντοχή του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς και μετά την ήττα στον Εμφύλιο. Επιπλέον συγκάλυψε για κάποιο διάστημα το ηθικό έγκλημα του ΚΚΕ κατά του Νίκου Πλουμπίδη. Ο καθοδηγητής του παράνομου μηχανισμού Πλουμπίδης ζήτησε να δικαστεί στη θέση του Μπελογιάννη (και να εκτελεστεί), κάτι που δεν δέχθηκε φυσικά το κράτος της Δεξιάς. Ο Ν. Πλουμπίδης τελικά πιάστηκε, δικάστηκε κι εκτελέστηκε μετά τον Νίκο Μπελογιάννη. Αλλά η ζαχαριαδική ηγεσία τον χαρακτήρισε προδότη και διέδωσε επίσημα ότι δεν εκτελέστηκε, ότι οι  φωτογραφίες της εκτέλεσης ήταν πλαστές και ότι βρισκόταν στην Αμερική, όπου ξεκοκάλιζε τα αργύρια της… προδοσίας του!

Ο θάνατος του Στάλιν και η αποκαθήλωση του Ν. Ζαχαριάδη έφεραν στο φως τα εγκλήματα του σταλινισμού διεθνώς και του ζαχαριαδισμού στην Ελλάδα. Τότε άρχισε να συνειδητοποιείται ότι όχι μόνο οι ήρωες και οι μάρτυρες της Αριστεράς έμοιαζαν με τους μάρτυρες και τους αγίους του Χριστιανισμού, αλλά έμοιαζαν και τα θύματά τους. Σιγά-σιγά καταλαβαίναμε ότι τα θύματα του σταλινισμού, του μαοϊσμού, του καστρισμού κλπ. δεν έπρεπε ν' αντιπαρατίθενται στα θύματα του ναζισμού, του φασισμού, του φρανκισμού, του Τσανγκ Κάι Σεκ κλπ. Αλλά ότι όλα αυτά τα θύματα έπρεπε να αθροίζονται μέσα στην Ιστορία, επειδή ήταν θύματα κρατικής και θρησκευτικής τρομοκρατίας για την πολιτική και ιδεολογική εξουσία στον Κόσμο. Ήταν ο λογαριασμός που πλήρωναν οι λαοί για την κατάκτηση της πολιτικής και πνευματικής ελευθερίας τους. 

Η τελευταία αναλαμπή του  ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς ήταν στις μέρες της χούντας (1967-1974). Οι αγωνιστές που άντεξαν τις φυλακές, τις εξορίες, τα βασανιστήρια προέρχονταν κατά πλειοψηφία (αλλά όχι αποκλειστικά) από την Αριστερά. Επίσης, η Αριστερά, λόγω της αντιστασιακής κουλτούρας και μυθολογίας της, συγκέντρωσε στις τάξεις της τους περισσότερους νέους, φοιτητές κι εργαζόμενους της Αντίστασης. 

Η αντίστροφη μέτρηση για το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς άρχισε με την πτώση της χούντας και τη Μεταπολίτευση. Χάρη και στη νομιμοποίηση του ΚΚΕ και της Αριστεράς, οι πρωταγωνιστές, οι δευτεραγωνιστές και οι "δήθεν" των εξεγέρσεων της Νομικής, του Πολυτεχνείου και γενικά της Αντίστασης έσπευσαν να εξαργυρώσουν τις αντιστασιακές δάφνες και περγαμηνές (συναλλαγματικές) τους.

Οι αντιστασιακοί και οι "δήθεν" με ευκολία κατάφεραν να καταλάβουν θέσεις στα κόμματα, στα συνδικάτα, στη Δημόσια Διοίκηση, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στις κρατικές τράπεζες κι επιχειρήσεις, στα Πανεπιστήμια, στη Βουλή, στην Κυβέρνηση, ακόμη και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, που είχαν ανάγκη από δημοκρατικά άλλοθι! Όταν μάλιστα η Αριστερά συμμετείχε στις κυβερνήσεις Τζ. Τζαννετάκη και Ε. Ζολώτα, τότε τα φαινόμενα ρουσφετιών και διαφθοράς άρχισαν ν' αποκτούν ήχο…

Το φωτοστέφανο της Αριστεράς θρυμματίστηκε για τελευταία φορά με την επέλαση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία. Το συνταγματικό πραξικόπημα στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και η συνεργασία με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ του ψεκασμένου, καθώς και η εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου ήταν εκφυλιστικά και παρακμιακά συμπτώματα για την Αριστερά. Ταυτόχρονα έφερναν στο φως τις εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα στη σταλινικής καταγωγής Αριστερά και στην Ακροδεξιά. 

Ακολούθησε η διαπραγμάτευση του εξωγήινου Βαρουφάκη και τα capital controls που στοίχισαν στον ελληνικό λαό 200 δισ. ευρώ. Η kolotoumpa το καλοκαίρι του 2015 απέδειξε όλα τα ψέματα και τις εξωπραγματικές υποσχέσεις (Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, αυξήσεις μισθών και συντάξεων κλπ.). Επίσης ακολούθησαν τα κόλπα του Νίκου Παππά στις άδειες της τηλεόρασης, τα κόλπα του Χρ. Σπίρτζη στα δημόσια έργα, τα ρουσφέτια του Π. Σκουρλέτη για τους διορισμούς, τα ανόητα ψέματα του Αλ. Φλαμπουράρη για το δημόσιο χρέος, η βλακώδης προπαγάνδα του Καρανίκα κι ένα βουνό ακόμη μικροπολιτικής και κρατικιστικής χυδαιότητας, που θυμίζουν τις χειρότερες μέρες του παλαιοκομματισμού… Η είσοδος του ένοπλου Ιβάν στο γήπεδο της Τούμπας ήταν το κερασάκι της διαπλοκής και της διαφθοράς, αλλά αυτή τη φορά με μεθόδους και πρακτικές της ρωσικής μαφίας…

Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς το επικαλείται ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή το πέταξαν μαζί με τα λύματα και τα σκουπίδια στους υπονόμους και τις χωματερές…

* Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας