Σπύρος Κονιδάρης

Σχετικά με τις ανάγκες σήμερα του Ελληνικού Στόλου, πρέπει κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσω πώς αν η Ηγεσία της Χώρας μας, με τις σε βάρος μας εξελίξεις των τελευταίων 25 ετών, συνεχίζει την στρατηγική του «δεν διεκδικούμε τίποτε πέραν των εδαφών και των νησιών που έχουμε», αν θεωρεί ότι η Κύπρος είναι μακριά και η Ανατολική Μεσόγειος ...μεγάλη για τα μέτρα μας, αν πραγματικά μας αφήνουν αδιάφορους οι θαλάσσιες ζώνες και η υφαλοκρηπίδα νοτιοανατολικά, νότια και δυτικά της Χώρας, όπου σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας έχουμε αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα και ο πλούτος που μπορεί να έλθει από εκεί (ως ο μόνος “από μηχανής Θεός” που μπορεί να ενισχύσει δραστικά την οικονομία και να βελτιώσει το μέλλον μας), αν θυσιάζουμε το αύριο του Έθνους για την δική “μας” σήμερα διακυβέρνηση, ξεγνοιασιά ή καλοπέραση, τότε μια χαρά Στόλο έχουμε, δεν χρειαζόμαστε τίποτε και ας μην ανησυχούμε τον κόσμο και ξοδεύουμε χρήματα (βεβαίως όχι μόνο για πλοία αλλά και για αεροπλάνα!!!) που είναι απαραίτητα για την παιδεία, την υγεία και σε πολλές άλλες δράσεις.

Αν όμως τα δύσκολα είναι μόνιμα και η απειλή πραγματική, ορατή και αχαλίνωτη, αν σε κάθε πρόκληση ζητάμε βοήθεια από εταίρους και συμμάχους απρόθυμους, αν ψάχνουμε για προστάτες και θεωρούμε ως ικανή να μας σώσει μια υπογραφή σε συμφωνία αμοιβαίας (?) συνδρομής, αν μονίμως ζητάμε τη βοήθεια της Αθηνάς ή του Άη Νικόλα, τότε, μεταφέροντας αυτολεξεί την προτροπή των νησιωτών μας θα πρέπει : «Να κουνήσουμε και μείς, τα ...ξερά μας».

Και επειδή υπογραφές έχουμε πολλές όπως και διεθνείς συμβάσεις και συνθήκες που κατοχυρώνουν τα εδάφη, τα νησιά και τα δικαιώματά μας, αυτό που απαιτείται είναι βούληση για αντίσταση της Πολιτικής μας Ηγεσίας και στρατιωτική ισχύς ικανή για σοβαρή και αξιόπιστη αποτροπή.

Σε ότι αφορά τον Στόλο μας, απαιτούνται πλοία και όπλα τα οποία θα μας επιτρέπουν να επιχειρούμε σε όλες τις περιοχές εθνικού ενδιαφέροντος και να προασπιζόμαστε όλα μας τα ζωτικά συμφέροντα, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς να βασιζόμαστε σε άλλες δυνάμεις, αμφίβολες ότι θα μας συνδράμουν με πλοία, στρατιώτες και όπλα σε περίοδο κρίσης, που δεν θα πολεμήσουν αντί για μας. «Δεν είν’ εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί» έγραψε προ 200 ετών ο Δ. Σολωμός.

Αυτό σημαίνει ότι συζητήσεις περί Στόλου μικρού και ευέλικτου, με μόνο πυραυλακάτους (ΤΠΚ) και υποβρύχια (Υ/Β), με συστοιχίες πυραύλων σε φορτηγά και λαγούμια σκαμμένα στα νησιά και με μικρά καταδρομικά σκάφη ειδικών δυνάμεων, επειδή είναι φτηνά, είναι επικίνδυνο να γίνονται. Φυσικά και όλα αυτά μπορούν να συμβάλλουν στην άμυνα των νησιών μας και να ενισχύσουν την αποτροπή, αλλά μόνο ως συμπλήρωμα ενός σύγχρονου Στόλου όπως περιγράφεται στην συνέχεια.

Το επιχειρησιακό μας περιβάλλον είναι σύνθετο, νησιωτικό/ αρχιπελαγικό στο Αιγαίο, αλλά και με μεγάλες θάλασσες, έξω από αυτό. Έτσι μετά τις εξελίξεις με τις συμφωνίες για ΑΟΖ στην περιοχή, τις προκλήσεις και τις αναβαθμιζόμενες δυνατότητες της Τουρκίας, με μέσα και όπλα και με την επέκτασης της συνεργασίας της με την Αλβανία και τη Λιβύη, απαιτείται σύνθετος Ελληνικός Στόλος που να μπορεί να επιχειρεί στις ανοιχτές θάλασσες και να φαίνεται και όχι να παραμονεύει και να κρύβεται. Διαφορετικά κινδυνεύουμε να κλειστούμε σύντομα, αρχικά στο Αιγαίο και τον Κορινθιακό και στην συνέχεια να ακρωτηριαστούμε.

Το τι ακριβώς χρειάζεται το Ναυτικό το ξέρει και η Στρατιωτική Ηγεσία και η Βουλή και η Κυβέρνηση μας. Εκφράζεται εδώ και 10ετίες, μέσω μιας θεσμικής διαδικασίας για τον Αμυντικό Σχεδιασμό που καταλήγει στην ενημέρωση της Βουλής και την έγκριση από το ΚΥΣΕΑ και την Κυβέρνηση της Δομής των Ναυτικών Δυνάμεων για τα επόμενα 5-10 χρόνια.

Σε αυτή την Δομή, δηλαδή τον κατάλογο με τους τύπους και το αριθμό των πλοίων και λοιπών μέσων που απαιτούνται, προκειμένου το Ναυτικό να φέρει σε πέρας την αποστολή του, υπάρχουν και μεγάλα για το δικό μας Ναυτικό πλοία, όπως οι φρεγάτες (Φ/Γ) με ιδιαίτερες αντιαεροπορικές δυνατότητες, προκειμένου να μπορούν και οι ίδιες να επιχειρούν αλλά και να υποστηρίζουν επιχειρήσεις και θαλάσσιες έρευνες και δραστηριότητες, ιδιαίτερα εκτός Αιγαίου. Δηλαδή μακράν των ακτών και της κάλυψης της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, σε περιοχές που η γεωγραφία βοηθάει πολύ τον αντίπαλο, όπως είναι στην περιοχή νοτιοανατολικά Ρόδου-Καστελόριζου, στην Κύπρο και γενικά στην Ανατολική Μεσόγειο.

Οι κατεχόμενες σήμερα Φ/Γ του Ναυτικού, με τις 9 εξ αυτών (τύπου «S» - ΕΛΛΗ) να είναι άνω των 42 ετών και τις 4 (τύπου «ΜΕΚΟ»-ΥΔΡΑ) 25 ετών, φέρουν ηλεκτρονικά συστήματα και όπλα για την αντιμετώπιση των απειλών του 1980 και του 2000 αντίστοιχα -ήτοι ξεπερασμένα- και αδυνατούν στην πραγματικότητα να αντιμετωπίσουν τις σημερινές πολλαπλές απειλές.

Έτσι σήμερα, και ακόμη χειρότερα στα χρόνια που έρχονται, ο Στόλος καλείται να αντιμετωπίσει ένα αντίπαλο με σοβαρό και συνεχώς επεκτεινόμενο σχέδιο ναυπηγήσεων όχι μόνο μικρών αλλά και μεγάλων πλοίων δικής του σχεδίασης (κορβέτες που έχουν ήδη παραδοθεί, δοκιμαστεί και εξάγονται (+) νέες φρεγάτες που σε 3 χρόνια θα αρχίσουν να παραδίδονται (+) νέο ελικοπτεροφόρο) και με δικά της όπλα, που προβάλει μεγάλη απειλή και από αέρος (με αεροσκάφη και κατευθυνόμενα βλήματα -Κ/Β διαφόρων τύπων βαλλόμενα από ξηρά, πλοία, αεροσκάφη και drones) αλλά και υποβρυχίως (με τα νέα του υποβρύχια με σύγχρονα συστήματα, τορπίλες και Κ/Β).

Σε επίπεδο λοιπόν μεγάλων μονάδων, χρειαζόμαστε πλοία με αυξημένες δυνατότητες σε κάθε μορφή πολέμου, με μεγάλο αριθμό Κ/Β έτοιμων για εκτόξευση, με ηλεκτρονικά συστήματα, αισθητήρες και trackers που να μπορούν να εντοπίσουν έγκαιρα και να αντιμετωπίσουν πολλούς στόχους/ απειλές ταυτόχρονα και τέλος, με αρκετά συστήματα αυτοπροστασίας.

Φυσικά και χρειαζόμαστε νέα πλοία με τις δυνατότητες κατά πλοίων (κρούσης επιφανείας) και συστήματα αυτοάμυνας αντίστοιχες των ΤΠΚ τ. ΡΟΥΣΣΕΝ (65 μέτρων και 600+ τόνων), για το Αιγαίο και το πλησίον των ακτών θαλάσσιο περιβάλλον (littorals), πλοία που θα πρέπει σύντομα να παραγγελθούν και να αρχίσουν να κατασκευάζονται για να αντικαταστήσουν σταδιακά τα πάνω από 42 ετών σήμερα, 12 ΤΠΚ μας.

Ένα μειονέκτημα του Στόλου μας, είναι η απουσία ενός πλοίου ενδιαμέσου των Φ/Γ και των ΤΠΚ. Ενός πλοίου ικανού να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις και τις προκλήσεις των ανοιχτών θαλασσών, το οποίο με κάθε καιρό και στα ανοιχτά, μέχρι τα όρια της Ελληνικής ΑΟΖ (Νοτιοανατολικά, στο Λιβυκό, το Ιόνιο και την Αδριατική), θα έχει δυνατότητα συνεχούς παρουσίας και δυναμικής “επίδειξης Σημαίας” (ως απόδειξη της αταλάντευτης αποφασιστικότητάς μας να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας) ή ταχείας επέμβασης στα πλαίσια των Εθνικών μας υποχρεώσεων απέναντι στην διεθνή κοινότητα, την Ναυτιλία και την αεροπλοΐα (με συνεπή έρευνα, διάσωση -SAR) αλλά και θα συμπληρώνει με την ισχύ και τις δυνατότητές του τον υπόλοιπο Στόλο.

Μας λείπει αυτό το πλοίο, χαμηλότερου κόστους και με σημαντικά λιγότερο των Φ/Γ πλήρωμα, αλλά με ικανά συστήματα και σύγχρονα όπλα για να συνδράμει τις λοιπές μονάδες κρούσης σε πραγματικές επιχειρήσεις και συμπλοκές. Το πλοίο αυτό, το Ναυτικό το ονομάζει Κορβέτα, το ζητά πάνω από 15 χρόνια (με την Δομή Δυνάμεων) και παρά την μόνιμη έγκριση της Πολιτικής Ηγεσίας και την ένταξη του στα εκάστοτε …επόμενα εξοπλιστικά, δεν έχει καθόλου προχωρήσει.

Μήπως όμως δεν χρειαζόμαστε πολλά μικρότερα πλοία, σε αντικατάσταση του μεγάλου αριθμού και διαφόρων τύπων Κανονιοφόρων και περιπολικών, ηλικίας σήμερα άνω των 45 ετών, που είναι μόνιμα ανεπτυγμένα στα νησιά ή εκτελούν ασταμάτητα περιπολίες σε όλο το Αιγαίο προσφέροντας την ασφάλεια στους ακρίτες κατοίκους του Αρχιπελάγους; Που με μικρά αλλά εξαιρετικά πληρώματα παρακολουθούν κάθε Τουρκική κίνηση στο Αιγαίο και περιορίζουν την καταπόνηση των μεγαλύτερων και με μεγάλο πλήρωμα και κόστος μονάδων; Που είναι, παράλληλα, επιφορτισμένα με την συνδρομή του Λιμενικού Σώματος (και αυτό με αδυναμίες και ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα) στην αντιμετώπιση τόσο της λαθρομετανάστευσης όσο και της συνεχώς αναβαθμιζόμενης με νέα, μεγάλα και οπλισμένα πλοία, Τουρκικής Ακτοφυλακής;

Σε ότι αφορά τα Υποβρύχιά μας (Υ/Β), η ολοκλήρωση του προγράμματος των νέων τύπου Παπανικολής (τ. «214») μας δίνει μια ανακούφιση και εδώ θα πρέπει να αναγνωρίσουμε όλους αυτούς που συνέδραμαν αλλά κυρίως αυτούς που κατέθεσαν την ψυχή του και την προσωπική τους χειρωνακτική και πνευματική εργασία, στρατιωτικούς και πολίτες σε Ναύσταθμο και Ναυπηγείο για την ολοκλήρωση αυτού του άθλου. Λείπουν βέβαια από τα Υ/Β μας τα σοβαρότερα όπλα τους, οι σύγχρονες τορπίλες (Τ/Λ), θύμα για 20+ χρόνια κακών χειρισμών και έλλειψης αποφασιστικότητας από τις προηγούμενες πολιτικές Ηγεσίες ενώ αναμένουμε και ελπίζουμε για τις αποφάσεις της σημερινής.

Στα Ιπτάμενα μέσα του Ναυτικού, η ανάκτηση της πτητικής ικανότητας και η απόδοση των ναυτικών αεροσκαφών (ΑΦΝΣ) πλήρως επιχειρησιακών (που δυστυχώς καθυστερεί υπέρμετρα) καθώς και η πρόσκτηση νέων ελικοπτέρων τ. SICORSKY που έχει δρομολογηθεί, αναμένεται να καλύψουν πάγιες ανάγκες και θα βοηθήσουν σημαντικά.

Πέρα όμως από τα σκάφη, για την υποστήριξη των επιχειρήσεων σε ειρήνη και σε κρίση/ εμπλοκή, απαιτείται επίσης ένα ολοκληρωμένο σύστημα παρακολούθησης των θαλασσών εθνικού μας ενδιαφέροντος. Ένα αυτοματοποιημένο δίκτυο σταθμών εδάφους με σύγχρονα μέσα εντοπισμού και επικοινωνίες, το οποίο με την συνδρομή των περιπολικών, των σταθμών radars, των ιπταμένων μέσων και των δορυφόρων, θα συμπληρώνει με ασφάλεια την τακτική αεροναυτική εικόνα, περιορίζοντας τους άσκοπους πλόες/ πτήσεις και την καταπόνηση των πλοίων και αεροσκαφών-Ε/Π. Στον τομέα τουλάχιστον της τακτικής εικόνας επιφανείας, θα βοηθούσε πολύ για αρχή, το Εθνικό Σύστημα Θαλάσσιας Επιτήρησης (ΕΣΟΘΕ) του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, το οποίο έχει εξαγγελθεί εδώ και πολλά χρόνια αλλά δυστυχώς δεν έχει προχωρήσει, θύμα και αυτό μνημονίων και παλινωδιών.

Σοβαρή επίσης βοήθεια θα προσδώσουν και οι Ελληνικοί μικροδορυφόροι, η κατασκευή και ανάπτυξη των οποίων έχει ανακοινωθεί προ 2ετίας, όταν το πρόγραμμα αυτό ολοκληρωθεί (αφού βέβαια πρώτα …ξεκινήσει).

Εξίσου απαραίτητα επίσης είναι και όλα τα συστήματα (C5ISR) και οι διαδικασίες που προάγουν την Διακλαδικότητα καθώς, για την υπεράσπιση της Χώρας και των εθνικών μας συμφερόντων, επιβάλλεται ο πολλαπλασιασμός των όπλων, των μέσων και των δυνατοτήτων και των τριών Κλάδων των Ε.Δ., Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας και όχι η απλή πρόσθεσή τους.

Στο σημείο αυτό μπορεί να τεθεί το ερώτημα : το Ναυτικό είναι εντάξει από ναρκοθηρευτικά; μας αρκούν τα πετρελαιοφόρα και τα βοηθητικά; έχουμε εκπαιδευτικά; τι γίνεται με τα αρματαγωγά που συνδράμουν και σε φυσικές καταστροφές; τι γίνεται με τους ναυστάθμους και τις προκεχωρημένες βάσεις στα νησιά, στην νότια και δυτική Ελλάδα; Μπορούμε να φτιάξουμε πολεμικά πλοία στην Ελλάδα ?

Σχετικά με το τελευταίο ερώτημα, φυσικά και μπορούμε να σχεδιάσουμε και να φτιάξουμε πολεμικά πλοία στην Ελλάδα (με την όποια βοήθεια από το εξωτερικό χρειαστούμε, σε αυτή την επανεκκίνηση), αν βεβαίως ποτέ αποφασίσει Ελληνική Κυβέρνηση να εμπιστευτεί την Ελληνική βιομηχανία, επιστημονική κοινότητα, ευφυία, πρωτοβουλία και υγιή επιχειρηματικότητα. Δυστυχώς, επειδή δεν προνοούμε, αναγκαζόμαστε την έσχατη ώρα και υπό μεγάλη πίεση, να παραγγέλνουμε πλοία από ξένα ναυπηγεία με μηδενική Ελληνική προστιθέμενη αξία ή χωρίς την εισαγωγή τεχνολογίας/ τεχνογνωσίας απαραίτητης ώστε, σε επόμενο έστω χρόνο, να αποκτήσουμε την δυνατότητα να κατασκευάσουμε στην Ελλάδα τα πλοία που ανταποκρίνεται στα δικές μας απαιτήσεις, με πολύ χαμηλότερο κόστος. Αλλά αυτό εκφεύγει των ορίων του παρόντος άρθρου.

Προς απάντηση των υπολοίπων παραπάνω ερωτημάτων, θα παραθέσω δύο διαχρονικά αποφθέγματα, ηλικίας 25 αιώνων:

α. Την ρήση του Δημοσθένη «δει δη χρημάτων ω άνδρες Αθηναίοι και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων» δηλαδή «Χρειάζονται χρήματα και χωρίς αυτά τίποτε δεν μπορεί να γίνει από τα απαραίτητα»,
β. Την ρήση του Θουκυδίδη «Το δε ναυτικόν τέχνης ἐστίν, καὶ οὐκ ἐνδέχεται, ὅταν τύχῃ, ἐκ παρέργου μελετᾶσθαι» δηλαδή «Η ναυτική τέχνη είναι δύσκολη και δεν επιδέχεται ερασιτεχνισμούς». Επομένως είναι γνωστό εδώ και 2.500 χρόνια, ότι η ναυτική παράδοση και η ναυτοσύνη αν χαθούν δύσκολα επανακτώνται.

Με οδηγό τα 2 αυτά ρητά, επιβάλλεται από την μία να μπουν προτεραιότητες και από την άλλη να μην χαθεί άλλος χρόνος τώρα, καθώς τα πολεμικά πλοία θέλουν 5-7 χρόνια από την υπογραφή της σύμβασης κατασκευής τους μέχρι να παραδοθούν, διάστημα στο οποίο η απειλή θα μεγαλώσει και οι όποιες αδυναμίες μας ενδέχεται να μας οδηγήσουν σε οδυνηρές διαπιστώσεις ή ήττες.

Συμπληρωματική αλλά απαραίτητη και παράλληλα πολλαπλασιαστής της Ναυτικής Ισχύος και του Στόλου, είναι η Θαλάσσια Ισχύς της Χώρας μας υπό τη μορφή ανταγωνιστικών ναυπηγείων, πολυτεχνείων, σχολών και ιδρυμάτων ναυτικής και τεχνικής εκπαίδευσης, Ελληνικών εταιρειών υψηλής τεχνολογίας, ναυταθλητισμού και φυσικά υγιούς και ακμάζοντος Εμπορικού Ναυτικού και ευημερούσας και συνδράμουσας Εφοπλιστικής Κοινότητας. Κάθε πρόοδος στον τομέα αυτό είναι και μια έμμεση ενίσχυση της Ναυτικής μας Ισχύος.

Για το τέλος άφησα τον σημαντικότερο παράγοντα, τον άνθρωπο, καθώς ότι πλοία και όπλα και να αποκτήσουμε, αν αυτά είναι υποστελεχωμένα και χωρίς νέα, με ενθουσιασμό, εκπαίδευση και ηθικό στελέχη, τα πλοία θα είναι και χαμηλότερης ετοιμότητας και μειωμένης μαχητικής ικανότητας.

Είναι αλήθεια ότι η πολιτική ανανέωσης των στελεχών των Ε.Δ. τα τελευταία 8-10 έτη ήταν κάκιστη και εκφράστηκε μέσα από τις απίστευτες περικοπές των εισαγομένων στις Στρατιωτικές Σχολές νέων Αξιωματικών και Υπαξιωματικών, την μη πρόσληψη πολιτικού προσωπικού, ήτοι ειδικών επιστημόνων, υγειονομικών και τεχνιτών για την υποστήριξη του Στόλου από την ξηρά και τους ναυστάθμους, την μη αύξηση της θητείας, την μη πρόσληψη ΕΠΟΠ ή ΕΜΘ για την στελέχωση των πλοίων και των ειδικών δυνάμεων με νέο αίμα.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις παραιτήσεις, τις αποστρατείες και τις συνταξιοδοτήσεις, έχουν αφ’ ενός μεν αυξήσει πολύ τον μέσο όρο ηλικίας του προσωπικού αφ’ ετέρου έχουν περιορίσει τον αριθμό των στελεχών που είναι διαθέσιμα για τον Στόλο. Πρόσφατα ο κ. ΥΕΘΑ ανακοίνωσε πως κατανόησε το πρόβλημα, αρκεί βεβαίως να το αποδείξει τόσο με τις προκηρύξεις εισακτέων στις παραγωγικές σχολές των Ε.Δ. από το 2021 όσο και με τις λοιπές προσλήψεις στον χώρο της Άμυνας (μάχιμες μονάδες αλλά και ναυστάθμους και στρατιωτικά νοσοκομεία).

Πέρα όμως από τα μέτρα και τις αποφάσεις της Πολιτικής Ηγεσίας επιβάλλεται να διατηρηθεί η εκτίμηση του Ελληνικού Λαού στο έργο και την αφοσίωση των Ε.Δ. στο Σύνταγμα και την αποστολή τους και η κατανόηση από μέρους του της ανάγκης θυσιών, που είναι απαραίτητες για την διακοπή της περαιτέρω υποβάθμισης της μαχητικής τους ικανότητας και της αποτροπής που οι Ε.Δ. εξασφαλίζουν παρέχοντας παράλληλα τα κατάλληλα εφόδια στην Ελληνική διπλωματία να ελιχθεί. Διαφορετικά όλη αυτή η προσπάθεια ανάτασης, συνολικά των Ε.Δ., δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα, όσα χρήματα και αν διατεθούν.

Απαιτείται λοιπόν η σωστή ενημέρωση του Λαού, η κατανόηση της πραγματικής (και όχι της εικονικής) κατάστασης, η αποδοχή και η στήριξη της νόμιμης Κυβέρνησης στις έντιμες και διαφανείς αποφάσεις για εξοπλισμούς. Δυστυχώς ο Ελληνικός Λαός έχει πικρή εμπειρία από Κυβερνήσεις του, που στο πρόσφατο παρελθόν έδωσαν μεγαλύτερη σημασία στο πολιτικό κόστος και πρόταξαν του Εθνικού συμφέροντος το κομματικό και το προσωπικό. Και είτε προχώρησαν σε σκανδαλώδεις και αδιαφανείς συμβάσεις είτε προτίμησαν να «μοιράσουν λίγο βούτυρο αντί να αγοράσουν κανόνια» που χρειάζονταν, όχι γιατί τα ζήταγαν οι στρατιωτικοί αλλά επειδή τα απαιτούσαν οι περιστάσεις. Με τις περισσότερες βεβαίως των εκτάκτων και σοβαρών περιστάσεων, τότε και τώρα, να είναι αποτέλεσμα της κακής προετοιμασίας, της ανεπάρκειας, των λαθών και των παλινωδιών στο πολιτικό, οικονομικό και διπλωματικό πεδίο και της διαφθοράς και της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος που εξαπλώθηκε (και δεν τιμωρήθηκε σε βάθος, λόγω ανεπαρκούς νομοθεσίας, καθυστερήσεων και παραγραφών) όχι μόνο στον χώρο των εξοπλισμών των Ε.Δ. αλλά στην πλειοψηφία των μεγάλων δημοσίων προμηθειών, συμβάσεων και έργων, όπως αποκαλύφθηκαν χρόνια αργότερα από τον Τύπο και την Δικαιοσύνη.

Στα περί αληθούς ενημέρωσης, μεγάλος είναι ο προβληματισμός μου για τα ανακριβή αλλά επαναλαμβανόμενα τα τελευταία 10-12 χρόνια, δημοσιεύματα, της μορφής «έρχονται οι νέες Τορπίλες για τα Υ/Β μας», «έρχονται οι Φρεγάτες FRΕMM», «έρχονται οι BELHARA», «εκσυγχρονίζονται οι Φ/Γ ΜΕΚΟ», «έρχονται τα Αμερικανικά Α/Τ -Kid κάποτε, Ticonderoga και Arleigh Burke πρόσφατα- που αλλάζουν την ισορροπία στην Αν. Μεσόγειο υπέρ μας», στον Ελληνικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και τα ΜΜΕ. Δημοσιεύματα τα οποία διαψεύστηκαν πανηγυρικά από τις εξελίξεις λίγους μήνες αργότερα αλλά αντικαταστάθηκαν σύντομα με άλλα ψέματα (όπως οι μεταγραφές ποδοσφαιριστών/ «άσσων» το καλοκαίρι στις αθλητικές εφημερίδες). Που δημιούργησαν και συντηρούν στον Λαό μια ψευδή αίσθηση ασφαλείας, με αποτέλεσμα οι συμπολίτες μας να μην κατανοούν την σοβαρή και αυξανόμενη απειλή και την ανάγκη θυσιών υπέρ του Έθνους, για την πρόσκτηση των απολύτως απαραίτητων πλοίων και όπλων, για διατήρηση μιας αξιόπιστης αποτροπής και όχι βεβαίως εξοπλισμούς για το καλό των ξένων πωλητών και των μεσαζόντων τους.

Με την ευκαιρία αυτού του άρθρου, με μεγάλη ταπεινότητα καλούνται οι Καλοί Έλληνες να αγνοούν αυτούς που λένε και γράφουν για όπλα και πλοία που “έρχονται” και να πιστεύουν μόνο αυτά που οι ίδιοι βλέπουν ότι πράγματι ήλθαν και ταξιδεύουν, στελεχωμένα πλήρως με εκπαιδευμένα Ελληνικά πληρώματα. Επίσης παρακαλούνται να πασχίζουν για την αλήθεια και όσοι από αυτούς μπορούν, να βοηθήσουν τις Ε.Δ. και το Πολεμικό Ναυτικό με τον δικό τους τρόπο και τα δικά τους μέσα, υλικά και ηθικά, όπως το έχουν κάνει μέχρι στιγμής χιλιάδες ανώνυμοι συμπατριώτες μας που έχουν προσφέρουν τον “οβολό” από το υστέρημα τους.

Είναι ευρέως γνωστές οι κατά καιρούς προσπάθειες Ελλήνων εφοπλιστών να βοηθήσουν, ενώ όλα τα στελέχη του Ναυτικού, εν ενεργεία και απόστρατοι, είμαστε ευγνώμονες στον ευπατρίδη Ναύαρχο επί Τιμή Πάνο Λασκαρίδη για την διαχρονική στήριξη του Στόλου, με κορωνίδα την προ ολίγων μηνών δωρεά εκ μέρους του, δύο πλοίων πολύτιμων για το Π.Ν.

Επίσης διαβάζουμε τις ανησυχίες και τις προτάσεις σοβαρών επιχειρηματιών όπως ο κ. Εμφιετζόγλου και πολιτικών, όπως ο κ. Μάνος, για την ανάταξη του Στόλου ενώ μας συγκίνησε η πρόσφατη μεγάλη δωρεά στις Ε.Δ. του παλαίμαχου του Β΄ Π.Π., εφοπλιστή και Στρατηγού επί Τιμή Ιάκωβου Τσούνη.

Πάνω απ’ όλα όμως, επαναλαμβάνω, απαιτείται η κατανόηση και η ηθική συμπαράσταση των πολλών και των απλών Ελλήνων. Η κινητήρια δύναμη του Ναυτικού της Αρχαίας Αθήνας που κατανίκησε την Περσική αυτοκρατορία, εξασφάλισε την πρωτοκαθεδρία της Αθήνας και “κυβέρνησε” τις θάλασσες της Ανατολικής Μεσογείου, ήταν οι ελεύθεροι πολίτες της, οι κωπηλάτες του Στόλου της που θεμελίωσαν την πρώτη δημοκρατία και έθεσαν τις βάσεις για τον Χρυσό Αιώνα της Αθήνας και τον Ελληνικό Πολιτισμό και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.

Πράγματι, με τον Έλληνα Πολίτη ενημερωμένο και συμπαραστάτη μας πιστεύουμε πως η Κυβέρνηση θα θέσει τις σωστές προτεραιότητες και θα επιταχύνει τις αποφάσεις της ώστε και καράβια που χρειαζόμαστε άμεσα να φτιάξουμε και Στόλο ανίκητο και προστάτη της Πατρίδας και του Έθνους να διατηρήσουμε.



Αντιναύαρχος (ε.α.) Σπύρος Κονιδάρης Π.Ν.
Επίτιμος Υπαρχηγός Στόλου
Εθνικός Αντιπρόσωπος στο ΝΑΤΟ/SHAPE 2014-17
Master of Science in Electrical Engineering