Παναγιώτης Ν. Κρητικός

Η καταστροφή της πόλης είναι ο χειρότερος τρόπος να τιμηθεί ο Αλέξανδρος.

Οι ήρωες πρέπει να τιμώνται με σεβασμό στη μνήμη τους, με ειρηνικούς τρόπους όπως π.χ είναι οι εκδηλώσεις στα αμφιθέατρα, όπου θα καταδικάζεται η μισαλλοδοξία και ο διχαστικός λόγος.

Χρειάζεται ακόμα και ένα ανάθεμα στο φονικό χέρι του ανεγκέφαλου Κορκονέα, που αφαίρεσε μια ζωή, και έγινε η αιτία να πυρπολείται και να καταστρέφεται η Αθήνα είκοσι χρόνια τώρα.
Για την ιστορία παραθέτω το ποίημα που ανάρτησα στο σημείο της δολοφονίας:

«Αγωνιστείτε»

Άγγελε της Οδύνης.
Αλέξανδρε,
Κομμένο τριαντάφυλλο
Στην άκρη της Άνοιξης
Σε βάρβαρο καιρό
Υποκλινόμαστε απολογούμενοι.
*

Αποχαιρέτισες νωρίς
Τον κόσμο του μίσους.
Τα εφηβικά όνειρά σου
Γίνανε συντρίμμια στο κράσπεδο
Ενός άθλιου κόσμου
Που η μοίρα σε έφερε άκαιρα.
Και σε πήρε νωρίς.
Εμείς
Απολειφάδια
Του ματαιόδοξου καιρού μας
Ντρεπόμαστε να ατενίσουμε
Τα σφαλισμένα μάτια σου.
*
Πελώρια τα ωραία σου μάτια
Αλέξανδρε
Σφραγισμένα από του μίσους το χέρι
Μας ρωτάνε:
Γιατί;
Τί να αποκριθούμε
Στα σφαλισμένα μάτια σου;
Τί να πούμε στη γενιά σου
Που οι άδικοι καιροί
Δένουν με χειροπέδες
Την ελπίδα της.
Απολογούμεθα.
*
Με κυρτωμένο το κορμί μας
Από το άχθος της ντροπής
Δεν μπορούμε να αντικρίσουμε
Το Ανάστημά σου.
*
Ήθελες
Ακέραιο το δικαίωμα στο όνειρο.
Και στο σκοτώσανε άγουρο
Διεκδικούσες
Ολάκερο το δικαίωμα στη ζωή
Και των δειλών το χέρι
Στο δολοφόνησε
Έφυγες
Με το μεγάλο Γιατί
Αναπάντητο.
Κι’ εμείς
Πελιδνοί και επιλήσμονες
Στου θολού ποταμού το ρείθρο
Οδοιπορούμε.
Ή γδαρμένη από τύψεις
Ψυχή μας
Στης ενοχής τον άνεμο
Παραδέρνει αλύτρωτη
Ανήμπορη να ζητήσει .
Τη συγγνώμη σου.
Και οι Ερινύες
Τιμωροί του άδικου
Σέρνουν των ενόχων τα βήματα
Στο περιθώριο της ιστορίας.
*
Αλέξανδρε
Το στερνό σου μήνυμα
Στη γενιά σου
Που άφησες πρόωρα
Ας είναι:
«Αγωνιστείτε»!
Για ένα όμορφο κόσμο
Που οι σφαίρες
Δεν θα σκοτώνουν τα όνειρα,
Που το μίσος
Δεν θα δολοφονεί την ελπίδα,
Και το χαμόγελο
Πριν ανθίσει.
*
Αγωνιστείτε
Για ένα κόσμο
Που τα παιδιά θα μοιράζουν τριαντάφυλλα
Μαζί με τους αστυνόμους
Στις γειτονιές των απόκληρων.
Αγωνιστείτε
Για να μπορέσουν αγκαλιασμένα
Τα χαμόγελα όλων των παιδιών,
Όλων των μανάδων,
Όλων των ανθρώπων
Να περπατάνε στον δρόμο.
*
Αγωνιστείτε
Μέχρι η ελπίδα να γίνει βεβαιότη­τα.
Για να μπορείτε τότε
Σε στέρεο έδαφος
Να χτίζετε τα όνειρά σας.
*
Το χώμα που το ποτίζει
Των άγουρων παιδιών το αίμα
Γίνεται στέρεο.
Αρχάγγελε της Δίκαιης Οργής
Αν είναι μπορετό,
Συγχώρεσέ μας
Εμάς τους επιλήσμονες του χρέ­ους.
*
Τώρα
Που η γυμνή ψυχή μας
Αιωρείται στο κενό.
Τιμωρός της
Η γενιά σου,
Ερινύα της
Τα σφαλισμένα σου μάτια
Αρχάγγελε της Δίκαιης Οργής
Ας είναι αείρροη η μνήμη σου
Ας γίνει
Αριάδνειος μίτος
Για να βγει η γενιά σου
Από τους δαιδάλους
Της απόγνωσης
Στο φως της ελπίδας.
Για να βγει ο κόσμος στο φως.
Το φευγαλέο πέρασμά σου
Από τον κόσμο του Άδικου
Ας είναι ένα μήνυμα Χελιδονιού
Μιας Αυριανής Άνοιξης
Αλέξανδρε.

(7/12/2008, Γράφτηκε την επομένη, της δολοφονίας
του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου)

*Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ και πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής.