Παναγιώτης Ν. Κρητικός

Έμφορτοι αυτής της ευθύνης, στην μεταπελευθερωτική πορεία του Έθνους υπήρξαν κυρίως, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Ανδρέας Παπανδρέου.

*

Ο λόγος αφορά και όλους, όσους συναποτελούν το πολιτικό σύστημα, αλλά και όσους αθροίζονται στην πνευματική, οικονομική και επιστημονική ζωή του τόπου, οι οποίοι πρέπει να εγκαταλείψουν την ελιτίστικη ραστώνη και να επαναπροσδιορίσουν τη συμπεριφορά τους και τη στάση τους, απέναντι στους κινδύνους που ολοφάνερα απειλούν την πατρίδα, αφού προηγουμένως τους συνειδητοποιήσουν.

Η ευθύνη αυτής της συνειδητοποίησης ανήκει στην πολιτική ηγεσία. Φαίνεται όμως ότι αυτή η ηγεσία, αγνοεί την ιστορία μας, μια ιστορία η οποία συνδέεται και με τη διαχρονική τουρκική απειλή.

Η Τουρκία, είτε ως Οθωμανική, είτε ως Κεμαλική, είτε ως Ερντογανική (νεοισλαμική) είχε επεκτατικό, διεκδικητικό και σοβινιστικό χαρακτήρα. Πάντοτε.
Αυτή ήταν η πολιτική της. Και αυτή θα είναι πάντα. Και τώρα και στο μέλλον. Σε εποχές μάλιστα σοβινιστικού παροξυσμού, αιχμή του δόρατος της πολιτικής της, ήταν και είναι οι γενοκτονίες (οδυνηρά παραδείγματα η γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων, του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, των Κούρδων κ.λ.π.)
Σήμερα, η αναθεωρητική και φασιστική Τουρκία του Ερντογάν, εκδηλώνεται με τις επεκτατικές διεκδικήσεις που πραγματοποιεί βήμα, βήμα (Συρία, Λιβύη, Αιγαίο, Κύπρος, θαλάσσιες ζώνες κ.λ.π.).

Αύριο, το Ερντογανικό νεοοθωμανικό Ισλάμ θα απειλήσει το σύνολο του δυτικού πολιτισμού. Δεν το αντιλαμβάνονται αυτό οι «ταγοί», τύπου Τσάμπερλεν, της Ευρώπης και εν γένει οι πολιτικοί των δημοκρατικών λαών; Δεν το αντιλαμβάνονται; Πρέπει ο Ερντογάν να φτάσει προ των πυλών της Βιέννης, για να αισθανθούν την ανυπόφορη ανάσα του; την ανάσα που αποπνέει μια βαθιά ανελεύθερη Ανατολή;

Ας το συνειδητοποιήσουν όσο είναι καιρός. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει οι ηγεσίες της Ευρώπης και όχι μόνο, να αρθούν πάνω από τις business, πέρα από κάθε είδους εμπορικές συναλλαγές και να σταθούν στο ύψος της κρισιμότητας των περιστάσεων, για να αποκρουστεί έγκαιρα ο σύγχρονος Αττίλας που απειλεί τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Αποκορύφωμα αυτής της απειλής, που εξελίσσεται σε βέβαιο κίνδυνο, είναι η βέβηλη απόφαση του Σουλτάνου Ερντογάν, να μετατρέψει το Μνημείο του Παγκόσμιου πολιτισμού, την Αγία Σοφία, σε τζαμί.

Η Τουρκία εργάζεται μεθοδικά, συστηματικά, με ιεραρχημένους στόχους και όταν της προσφέρονται οι ευκαιρίες, δημιουργεί τετελεσμένα.
Τους στόχους της ενίοτε, τους αναστέλλει ή τους «υπνώττει», αλλά δεν τους εγκαταλείπει ποτέ! Μα ποτέ!

Θα κάνω εδώ μια αναδρομή στο παρελθόν. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο Κυριάκος Ντηνιακός, αργότερα Δήμαρχος Χαϊδαρίου, και εγώ, ήμασταν συχνοί θαμώνες ενός πολιτικού Γραφείου, στην οδό Πειραιώς 1. Ήταν το Γραφείο του τότε βουλευτή της Ενώσεως Κέντρου στη Β΄ Αθήνας, Χρήστου Τούντα. Εκεί καταφεύγαμε, μετά από τα συλλαλητήρια για το Κυπριακό, το οποίο ήταν σε έξαρση και το οποίο τότε ήταν το μόνο θέμα διένεξης, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ήταν το μόνο θέμα. Και αυτό ήταν το θέμα αναφοράς μας.

Όμως, ο μακαρίτης Χρήστος Τούντας μας αιφνιδιάζει, χωρίς βέβαια να υπερβαίνει τη σημασία του Κυπριακού: «Αγαπητοί μου», μας λέει, «να έχετε» (χρησιμοποιώ εδώ η φρασεολογία του), «προ οφθαλμών σας, τα εξής: ότι από την επομένη της υπογραφής της Συνθήκης της Λοζάνης, η Τουρκία δεν έπαψε να εποφθαλμιά τα νησιά του Αιγαίου. Φέρει βαρέως αυτή τη συνθήκη και κάποια στιγμή θα τα «διεκδικήσει».

Εμείς οι νεαροί φοιτητές αιφνιδιαστήκαμε. Γιατί; Γιατί ούτε στην συγκυρία της εποχής εκείνης, ούτε στον ορίζοντα, ούτε στη σκέψη κανενός, υπήρχε ή διαφαινόταν, παρόμοιο ζήτημα.

Σήμερα, θυμόμαστε την πρόβλεψη του Χρήστου Τούντα. Πόσο μακριά έβλεπαν τότε οι πολιτικοί μας!

Τέλος, θέλω να επαναλάβω, με στεντόρεια φωνή, την προειδοποίηση, απευθυνόμενος και προς την ελληνική ηγεσία και προς τις ηγεσίες της Ε.Ε και των κρατών μελών της:

Από τον νεοοθωμανισμό-ισλαμισμό του Ερντογάν, απειλείται ο δυτικός πολιτισμός. Απειλείται ο δυτικός τρόπος ζωής. Απειλούνται οι Δημοκρατίες και οι κατακτήσεις τους. Απειλείται η Ελευθερία των Λαών. Πρέπει, έπρεπε ήδη, να υπάρξει τείχος απροσπέλαστο, για να ανακοπεί η αχαλίνωτη βουλιμία του Σουλτάνου Ερντογάν. Τείχος άμυνας, μετά την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, σύμβολο αιχμής και ξίφος της νεοισλαμοοθωμανικής βουλιμίας. Περιθώριο αναμονής δεν υπάρχει!

Η επεκτατική βαρβαρότητα του νεοοθωμανισμού, να αποκρουστεί εν τη γενέσει της.

Υ.Γ1: Όποιος Τούρκος ηγέτης έχει κυβερνήσει τη γείτονα χώρα, δεν παύει να είναι συνεχιστής της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας. Ο «σοσιαλιστής» Ετσεβίτ είναι ο εισβολέας στην Κύπρο. Στην εποχή των Ιμίων, πρωθυπουργός ήταν η Τσιλέρ. Οι πρωθυπουργοί άλλαξαν, η πολιτική τους, όχι.

Υ.Γ2: Είμαι βέβαιος ότι η Τουρκία διαθέτει σκεπτόμενους ανθρώπους, οι οποίοι ανησυχούν ότι η αχαλίνωτη πολιτική του Ερντογάν, οδηγεί τη χώρα τους στην καταστροφή. Θα βρουν όμως, την ευκαιρία να του κόψουν τον δρόμο; Διατηρώ αμυδρή ελπίδα.

*Ο Παναγιώτης N. Κρητικός υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ και πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής.