Μπάμπης Κούτρας

Ο κ. Τσίπρας είχε στη Θεσσαλονίκη μια πρώτη άμεση και προσωπική εμπειρία για τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσει στη χώρα μας και τα καλώς εννοούμενα εθνικά συμφέροντα η συμφωνία με τον Ζάεφ, που με τόσο πάθος επεδίωξε και τελικά ψήφισε.

Οταν οι επιχειρηματίες της Βορείου Ελλάδος τού παρουσίασαν τα μπουκάλια με το κρασί «Αλέξανδρος» με αναγραφόμενη χώρα προέλευσης τη «Μακεδονία», ο πρωθυπουργός δεν βρήκε τίποτα να απαντήσει. Δεν μπορούσε φυσικά να τους κατηγορήσει ούτε ως εθνικιστές, ούτε ως ακροδεξιούς Χρυσαυγίτες, όπως έκανε ως τώρα με όσους είχαν αντίθετη άποψη, και αναγκάστηκε να «συμβιβαστεί» με τους συνομιλητές του ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία.

Ο κ. Τσίπρας αντιμετώπισε το εθνικό πρόβλημα με ασυγχώρητη επιπολαιότητα, αρνούμενος να δεχτεί ότι το 70% της κοινής γνώμης είναι αντίθετο με τη συμφωνία. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι το πρόβλημα έρχεται από αιώνες πριν και μάλλον θα πάει αιώνες μετά.

Δεν περιορίζεται στα τέσσερα χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ούτε στην περίοδο Ζάεφ. Απλώς η συμφωνία άνοιξε μια κερκόπορτα από την οποία θα μπαίνουν για πάντα οι αλυτρωτικές βλέψεις των Σκοπιανών. Ο πονηρός Ζάεφ το ομολόγησε αβίαστα: «Δέχτηκα το “Βόρεια” γιατί πήρα τη γλώσσα και την εθνότητα». Και έμεινε ο Τσίπρας να πιστεύει ότι θα τον γράψει η Ιστορία επειδή εκτέλεσε με απίστευτη για «αριστερό πρωθυπουργό» δουλοπρέπεια τις εντολές των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων.

Η συμφωνία για το Σκοπιανό ζημίωσε όχι μόνο τα εθνικά συμφέροντα, αλλά προκάλεσε και τεράστιο πολιτικό πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο,τι ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε είναι αλήθεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βόρειο Ελλάδα κινείται δημοσκοπικά κοντά σε μονοψήφια ποσοστά, με τη Νοτοπούλου στη Θεσσαλονίκη και τον Γιαννούλη στην Περιφέρεια να είναι αμφίβολο αν θα περάσουν στον δεύτερο γύρο. Κανένα στέλεχος της κυβερνητικής παράταξης δεν τολμά να επισκεφθεί τη Μακεδονία χωρίς να γίνει στόχος αποδοκιμασιών (ας ρωτήσουν τον κ. Παππά). Αλλά και ο ίδιος κ. Τσίπρας είχε προχθές μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να νιώσει το πόσο ανεπιθύμητος είναι εκεί και χρειάστηκαν για μία ακόμη φορά οι διμοιρίες των ΜΑΤ για να κρατηθούν μακριά του όσοι θα μπορούσαν με τις διαμαρτυρίες τους να του χαλάσουν την τηλεοπτική εικόνα.

Ο κ. Τσίπρας κατάλαβε πολύ καλά ότι η πολιτική ζημιά που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βόρειο Ελλάδα ξεπερνά τις δύο μονάδες που του έλεγαν οι σύμβουλοί του και κυρίως ότι δεν είναι ένα παροδικό φαινόμενο. Οι Μακεδόνες δεν ξέχασαν και δεν πρόκειται να ξεχάσουν μέχρι να φτάσουμε στη λαϊκή ετυμηγορία της κάλπης. Το επιχείρημα των Συριζαίων ότι «ναι, εμείς χάνουμε, αλλά δεν κερδίζει ο Κυριάκος» είναι ακόμη χειρότερο, γιατί αν τελικά συμβεί αυτό, τότε η πολιτική θέση της κυβέρνησης στο εν λόγω θέμα σπρώχνει, εκτός των άλλων, την κοινή γνώμη προς την Ακρα Δεξιά. Και αυτό το θεωρούν επιτυχία οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού;

Το άγχος στο Μαξίμου είναι φανερό και έτσι εξηγείται η εσπευσμένη προσπάθεια του κ. Τσίπρα να πάει στα Σκόπια με τη συνοδεία επιχειρηματιών που ενδιαφέρονται να κάνουν business εκεί. Ο πολιτικός στόχος αυτής της πρωτοβουλίας του είναι να πείσει για τα θετικά αποτελέσματα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ματαιοπονεί όμως και αυτό φάνηκε από τις συναντήσεις που είχε με τους επιχειρηματίες της Βορείου Ελλάδος. Η οικονομική διείσδυση της Ελλάδος στα Σκόπια επιτεύχθηκε και χωρίς τη συμφωνία, όταν ακόμη ονομάζονταν ΠΓΔΜ. Τράπεζες, σούπερ μάρκετ, έργα δημόσια και ιδιωτικά, το 70% της οικονομίας των Σκοπίων ήταν σε ελληνικά χέρια.

Το σύνολο σχεδόν των Σκοπιανών, με βάση τα επίσημα στοιχεία, επισκέπτεται τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο την Ελλάδα και ο Ζάεφ έχει πολυτελή βίλα στη Χαλκιδική. Ασφαλώς τα τελευταία χρόνια το κλίμα άλλαξε, οι Ελληνες έφυγαν, αλλά αυτό δεν έγινε εξαιτίας του ονόματος, αλλά λόγω της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης στη χώρα μας. Αρα τι θα προσπαθήσει μεθαύριο να κερδίσει ο κ. Τσίπρας; Ο,τι και να παρουσιάσει θα είναι μια τρύπα στο νερό, ενώ αντίθετα, το μόνο σίγουρο είναι ότι απεμπολήθηκαν τα εθνικά μας συμφέροντα.

Δεν είμαστε βέβαιοι για το τι ακριβώς εννοούσε ο πρωθυπουργός όταν έλεγε προχθές «θα δώσουμε μάχη να ξανακερδίσουμε τη Μακεδονία». Γιατί πότε την είχαμε χάσει και ποιος μας την πήρε; Κανείς, απ’ ό,τι γνωρίζουμε τουλάχιστον. Αρα, δύο πράγματα μπορεί να εννοεί: ή ότι ως πρωθυπουργός θα προσπαθήσει να ξανακερδίσει το όνομα που ο ίδιος εκχώρησε στους Σκοπιανούς ή ότι ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ θα ξαναπάρει ένα μέρος από τα εκλογικά ποσοστά του 2015. Φοβάμαι, κύριε «Χωροφύλακα», πως και για τα δύο είναι πλέον πολύ αργά.