Μπάμπης Κούτρας

Η διαφαινόμενη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο κόμμα δεν διασφαλίζει την εκλογή μιας ισχυρής, αυτοδύναμης κυβέρνησης. Ολα θα κριθούν από τη συμμετοχή των ψηφοφόρων στην εκλογική διαδικασία και τον αριθμό των μικρών κομμάτων που θα μπουν στη Βουλή. Αν η αποχή είναι μεγάλη και η Βουλή οκτακομματική, τότε θα δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα. Η μόνη ασφαλιστική δικλίδα για να το αποφύγουμε είναι να ξαναπάνε σήμερα στις κάλπες οι 2.407.750 πολίτες που ψήφισαν Ν.Δ. στις εκλογές της 21ης Μαΐου.

Μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, ακόμη και το 2009 και τον Μάιο του 2012 και το 2015, συνηθίσαμε να μιλάμε για τη... σοφία της ψήφου του ελληνικού λαού. Εάν σήμερα επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις, νομίζω ότι θα μιλάμε για την πιο σοφή από τις... σοφές ετυμηγορίες την κοινής γνώμης. Για τον απλούστατο λόγο ότι καθένας από τους διεκδικητές της ψήφου θα έχει να διαχειριστεί μια πολύ συγκεκριμένη εντολή και θα ξανακριθεί στο τέλος. Δηλαδή ένα καθαρό εκλογικό αποτέλεσμα που βάζει τους πάντες προ των ευθυνών τους. Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, Κεντροαριστερά και μικρά κόμματα βρίσκονται για την επόμενη τετραετία αντιμέτωποι μόνο με τον εαυτό τους. Κανείς δεν θα μπορεί να ισχυριστεί ότι φταίει η ψήφος του ελληνικού λαού ή κάποιος άλλος πολιτικός λόγος.

Την πρώτη και μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και τη χώρα την έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Πρώτο δείγμα γραφής θα αποτελέσουν τα πρόσωπα και η δομή της νέας κυβέρνησης που θα ανακοινώσει τις επόμενες ώρες. Ο καθορισμός των στόχων και η επιμονή στην επίτευξή τους, οι τολμηρές αλλαγές σε κρίσιμους τομείς, η διαφάνεια παντού, η συνέπεια στις προεκλογικές υποσχέσεις, η μη επανάληψη των λαθών της προηγούμενης τετραετίας και φυσικά η αποφυγή... φαινομένων αλαζονείας αποτελούν προτεραιότητες από τις οποίες θα κριθεί σε βάθος χρόνου.

Η απουσία ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να οδηγήσει σε εφησυχασμό, γιατί ο αυστηρός κριτής των κυβερνητικών πεπραγμένων μπορεί να μην καταλαμβάνει πολλά έδρανα στη Βουλή, αλλά θα βρίσκεται πάντα στην κοινωνία. Και η Ιστορία έχει αποδείξει ότι το πρόβλημα για μια κυβέρνηση δεν είναι ο κομματικός αντίπαλος, αλλά ο λαός και οι ανάγκες του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μια υποδειγματική προεκλογική προσπάθεια, ειδικά κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τις εκλογές του Μαΐου. Κατάφερε να πείσει ένα μεγάλο μέρος ακόμη και των πιο απαιτητικών ψηφοφόρων για τις προθέσεις του και τις ικανότητές του. Αυτοί οι ψηφοφόροι θα είναι από αύριο οι πιο αυστηροί κριτές. Τα λάθη δεν επιτρέπονται, δικαιολογίες δεν υπάρχουν, και η Ν.Δ. έχει μόνο μία επιλογή. Να υλοποιήσει το πρόγραμμά της.

Από την άλλη πλευρά, το σημερινό αποτέλεσμα συνιστά για την κεντροαριστερή αντιπολίτευση αφετηρία επανεκκίνησης. Είμαστε μάλλον στη χρονική συγκυρία όπου ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν προσφέρονται για ξεχωριστά συμπεράσματα. Οχι μόνο γιατί η διαφορά τους αναμένεται πιο μικρή από ποτέ, αλλά και επειδή η λογική υπαγορεύει ότι μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές ο χάρτης της «δημοκρατικής παράταξης», όπως άρχισε να τη χαρακτηρίζει ο Αλέξης Τσίπρας, θα είναι εντελώς διαφορετικός.

Παράδειγμα: Θα μείνει ο κ.Τσίπρας αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και θα διεκδικήσει να καλύψει τη διαφορά των 20-25 μονάδων από τον Μητσοτάκη για να ξαναγίνει πρωθυπουργός το 2027; Ή μήπως θα πάμε σε αλλαγή ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτή την περίπτωση, ποιος θα είναι ο νέος αρχηγός; Θα καταφέρει να διατηρήσει την ενότητα στο κόμμα ή θα έχουμε διάσπαση; Θα δημιουργηθούν νέα κόμματα ή κάποιοι θα επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ; Θα μπορέσει ο Νίκος Ανδρουλάκης να αναδειχθεί από τρίτο κόμμα σε διεκδικητή της εξουσίας ή πρέπει να αναζητηθεί ένα τρίτο πρόσωπο που θα ενώσει την «κυβερνώσα Κεντροαριστερά» για να επιστρέψουμε κάποια στιγμή στο μέλλον στον δικομματισμό; Από σήμερα το βράδυ και για τα επόμενα τέσσερα χρόνια όλα θα είναι αλλιώς για την κυβέρνηση, για την αντιπολίτευση και για όλους μας.