Κώστας Κετσετζόγλου

Όπως είναι πάντα τα απογεύματα και τα βράδια όταν παίζει η ΑΕΚ. Ακόμη κι όταν νικάει 1-0 ομάδα Β Εθνικής και έρχεται… ισόπαλη με την κάτοχο της Ευρωλίγκα. Στο μπάσκετ φτιάχνεται μια πολύ ωραία ομάδα που όπως πάντα θα ξεκινήσει με λίγους στις εξέδρες και θα τελειώσει με πολλούς. Δεν έχει μπασκετικό κόσμο η ΑΕΚ όμως η ίδια η ομάδα αναγκάζει πολλούς μη μπασκετικους να σπεύσουν όταν δουν να έρχονται… πανηγυρισμοί.

Ήταν φανταστικό ματς, έχασαν όσοι δεν το είδαν. Πιο πριν δεν υπήρχε και τόση ομορφιά. Στο Αιγάλεω τελικά η ομάδα του Νίκολιτς μπόρεσε να κάνει τα απολύτως απαραίτητα. Three points, clean sheet. Το αγαπημένο Μότο για την ΑΕΚ του Νίκολιτς. Στο τέλος αλλά και με τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών θυμηθήκαμε όλοι το παλιό ανέκδοτο. Ευτυχώς δεν χτύπησε κανένας…


Άραγε αν δεν είχε σταλεί ολόκληρο τιμ από την ΑΕΚ σε συνεννόηση με την ΠΑΕ Αιγάλεω για να συνεφέρει τον αγωνιστικό χώρο πως θα γινόταν ο αγώνας. Πως ήταν πριν συνέλθει; Τέλος πάντων. Ας μην μείνουμε για πάρα πολύ σε αυτό. Μου άρεσε που ο Νίκολιτς έκανε την αναφορά του αλλά δεν το έκανε λύσσα. Αυτές είναι οι συνθήκες, με αυτές πρέπει να παίξει η ομάδα. Κρίμα και για τα παιδιά του Αιγάλεω που παίζουν εκεί όλα τους τα ματς. Γιατί κατά τα άλλα είναι ένα πολύ όμορφο γήπεδο. Ποδοσφαιρικό και με προδιαγραφές Α Εθνικής σε δημοσιογραφικά, αίθουσα τύπου, αποδυτήρια κτλ.

Έμαθα χθες φεύγοντας πως επιτέλους ο Δήμος μετά από 6 χρόνια και με την ομάδα στη Β Εθνική ενημέρωσε πως θα ξεκινήσει εργασίες. Με τόσο ντόρο που έγινε πιστεύω πως αυτή την φορά θα γίνει οπότε θα μείνει κι ένα όφελος για το Σίτι.

Μια ομάδα με ιστορία και πολύ κόσμο. Πριν 41 χρόνια είχα πάει σε αυτό το γήπεδο πρώτη φορά. Από το ίδιο σημείο είδα και το χθεσινό ματς μόνο που τότε ήταν ένα χωμάτινο ή τσιμεντένιο… ύψωμα όπου ανάλογα που καθόσουν έβλεπες μπροστά σου και κάτι πλάτες. Μια ευκαιρία του Σάντμπεργκ θυμάμαι πως είχα καταφέρει να δω και πιο πολύ τις περιπέτειες προ και μετά του αγώνος. 0-0.

Δεν ήθελε πολύ και χθες να έρθει 0-0. Αποδείχτηκε πως ναι μεν η ΑΕΚ έπρεπε να κυνηγήσει όσο το δυνατόν περισσότερα γκολ, είναι ήδη πίσω από τον… Λεβαδειακό και όχι μόνο στην ισοβαθμία, αλλά μόνο εύκολο δεν είναι. Δεν μπορώ να πω ότι έκαναν αγγαρεία ή πως κοίταζαν το ρολόι οι παίκτες της ΑΕΚ μετά το 0-1 αλλά ο φόβος του αγωνιστικού χώρου αλλά και το ψυχωμένο και οργανωμένο αμυντικά παιχνίδι του Αιγάλεω που ζει για τέτοια παιχνίδια όπως και οι οπαδοί του δεν άφησαν το ματς να ξεφύγει.

Υπήρξε και η λαχτάρα με το δοκάρι όμως σε γενικές γραμμές η ΑΕΚ είχε αυτό που έπρεπε σε τέτοια ματς. Σοβαρότητα και σεβασμό στον αντίπαλο. Έχουμε πλέον ένα επαρκές δείγμα για να πούμε πως η ΑΕΚ του Νίκολιτς σέβεται όλα τα παιχνίδια. Και θεωρεί όλες τις νίκες θριάμβους. Αυτό είναι ένα μεγάλο μυστικό πρωταθλητισμού. Και οφείλεται 100% στον προπονητή της.

Αν δεν χάνεις βαθμούς από αφέλεια ή με το μυαλό σε άλλα παιχνίδια που ακολουθούν ή πέρασαν είναι δεδομένο πως θα φτάσεις ως το τέλος εκεί που μπορείς. Αν οι άλλοι είναι καλύτεροι μπορεί να σε περάσουν αλλά το πως θα είναι οι άλλοι είναι δική τους υπόθεση και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό…

Παρά το ακατάλληλο γήπεδο και την δυναμικότητα του αντιπάλου μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα σε συνέχεια του εικοσάλεπτου στη Λιβαδειά πως ο Γκρούγιτς είναι έτοιμος. Το πως θα είναι σε πιο ανταγωνιστικά παιχνίδια θα το δούμε μέσα στο γήπεδο όμως είναι κανονικός σε όλα και βέβαια ένας παίκτης που η ομάδα δεν είχε. Η αλλαγή σχηματισμού που έκανε μη απαραίτητη την απόκτηση παίκτη διαφοράς που να μπει και να παίξει από την πρώτη μέρα μπορεί να αποφέρει ένα μεγάλο κέρδος με την απόκτηση ενός παίκτη πολύ μεγάλης κλάσης χωρίς καμία πίεση χρόνου και χωρίς να είναι επιτακτικό να πάρει την φανέλα σπίτι. Όλες του οι ενέργειες αμυντικά και δημιουργικά δίνουν σιγουριά. Κι αυτό είναι κάτι που χαρακτηρίζει την ομάδα του Νίκολιτς οπότε μιλάμε για έναν παίκτη που ταιριάζει γάντι.

Σε ότι αφορά τον Ζοάο Μάριο σίγουρα δεν περίμενε ντεμπούτο με αυτές τις συνθήκες όμως για αυτόν δεν υπήρχε αμφιβολία πως είναι έτοιμος. Θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει με γκολ αλλά βλέποντας τις επαφές και τις κινήσεις του καταλαβαίνεις πως αυτός, το αριστούργημα του Ριμπάλτα, μπορεί να είναι ο παίκτης που θα κάνει την διαφορά μεσοεπιθετικά. Δεν θα είναι ο μόνος αλλά θα είναι. Πάμε παρακάτω. Επόμενη στάση Λάρισα.