Κώστας Κετσετζόγλου

Δεν είναι είναι εύκολα διαχειρίσιμο αυτό αλλά αν μη τι άλλο όσο περνάνε οι μέρες και μετρώντας πλέον 9 επίσημα παιχνίδια με τρεις προκρίσεις στην Ευρώπη και τρεις νίκες στο πρωτάθλημα με μηδέν παθητικό η ΑΕΚ του Νίκολιτς δείχνει πως πολύ γρήγορα έχει μάθει να παίρνει αυτό που θέλει με οποιονδήποτε τρόπο. Φτάνει στο γκολ με όλους τους τρόπους, δίνει στους αντιπάλους τόσο λίγες ευκαιρίες που χθες στη Λιβαδειά φάνηκαν πάρα πολλές οι τρεις του Λεβαδειακού, ελέγχει σε ποσοστό 80-85% του χρόνου τα παιχνίδια με εξαίρεση τις Βρυξέλες και με λίγο μεγαλύτερη ευστοχία και αποτελεσματικότητα θα είχε τελειώσει όλα τα ματς σε πολύ πιο χαλαρό μουντ. Ακόμη και το χθεσινό στη Λιβαδειά, απέναντι σε μια από τις δυσκολότερες ομάδες που μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος από την τέταρτη θέση και κάτω, θα μπορούσε να είχε τελειώσει με πολύ λιγότερο άγχος αν και όταν ακούγεται το τριπλό σφύριγμα με το σκορ 0-1 η… μουσική είναι υπέροχη.

Άλλωστε παίζει και ο αντίπαλος. Ιδίως χθες με άλλον τερματοφύλακα και όχι τον τρομερό Λοντίγκιν, η ιστορία του ματς θα είχε γραφτεί πολύ ευκολότερα για την ΑΕΚ. Κι ο Στρακοσια όμως δεν άφησε τίποτα που πέρασε από την άμυνα να πλησιάσει τα δίχτυα του. Με αποκορύφωμα την φάση του 88 που πάλι έπαιξε κύριο ρόλο η ποιότητα του αντιπάλου όμως η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε συνηθίσει την ΑΕΚ να τρώει ευκαιρία σε κατάσταση ενός εναντίον δύο μέσα στην περιοχή της. Αυτή η ευκαιρία που εξουδετέρωσε ο Στρακόσια μαζί με το τελευταίο δεκαπεντάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου είναι τα σημεία που πρέπει να θυμούνται από χθες ο προπονητής και οι παίκτες ώστε να τα βλέπουμε πολύ σπάνια έως καθόλου στο μέλλον. Σημασία όμως έχει πάνω από όλα το ότι η ΑΕΚ νίκησε ξανά και το κυριότερο νίκησε επειδή ήταν καλύτερη. Λίγο ή πολύ δεν έχει σημασία όπως δεν έχει και η διαφορά των γκολ σε αυτή την φάση…

Η έκπληξη χθες ήταν η χρησιμοποίηση του Γιόβιτς που φάνηκε πράγματι ανέτοιμος κι ότι χρειάζεται λίγο ακόμη χρόνο. Όλα τα άλλα ήταν αναμενόμενα σε ότι αφορά την ενδεκάδα και πλέον με μόνο δύο απόντες και τον Ζοάο Μάριο τρεις, ο Νίκολιτς έχει και στο άμεσο μέλλον θα έχει πολύ περισσότερο, την δυνατότητα να κάνει την διαφορά και με τις αλλαγές. Χθες ο Κοϊτά ήταν ο πιο σημαντικός από αυτούς που ήρθαν από τον πάγκο όμως και ο Ζϊνι παρότι δεν σκόραρε κατάφερε να βγει σε δύο καθαρές ευκαιρίες και με άλλον τερματοφύλακα απέναντι ακόμη και με αυτές τις εκτελέσεις θα μπορούσε να έχει ένα γκολ. Σημασία έχει όμως πως βγήκε στις φάσεις ενώ κέρδισε και το φάουλ που έφερε το γκολ. Άλλο ένα γκολ από στημένο για την ΑΕΚ που δουλεύει εμφανώς πάρα πολύ και δεν αρκείται απλά σε καλές εκτελέσεις και ψηλά παιδιά. Με πολλά σκριν που απελευθερώνουν παίκτες στα κόρνερ ή στα φάουλ σαν κόρνερ και χθες σε απευθείας φάουλ τρεις παίκτες δούλεψαν για να μπορέσει ο Κοιτά να σουτάρει με άνεση και με όση δύναμη ήθελε. Δύο παίκτες του Λεβαδειακού παραδέχτηκαν πως δεν περίμεναν αυτό τον τρόπο εκτέλεσης. Μεγάλο παράσημο για την ομάδα αυτό και πολύ σημαντικός τρόπος να σκοράρεις και να κερδίζεις κυρίως σε τέτοια ματς που είναι αυτά που στις 8 από τις 10 σεζόν φέρνουν και τα πρωταθλήματα. Μην ξεχάσω στις αλλαγές και την σημαντική παρουσία του Γκρούγιτς στο διάστημα που έπαιξε. Εμπειρία, ποιότητα και εμφανέστατο από την πρώτη μέρα πως ο τραυματισμός είναι πολύ μακριά πια και πως ήδη είναι πιο έτοιμος από τον Γιόβιτς π.χ. Να περάσουν οι δυο μέρες να δούμε και τα άλλα παιδιά στο Αιγάλεω και μετά φύγαμε για Λάρισα. Είναι όμορφη αυτή η ανυπομονησία όταν λίγο καιρό πριν το καλύτερο νέο ήταν πως… τελείωσε το πρωτάθλημα. Τώρα είναι πως σε 21 μέρες από σήμερα θα δούμε την ΑΕΚ άλλες έξι φορές σε τρεις διοργανώσεις. Χωρίς ανάσα…