Κώστας Κετσετζόγλου

Ενα παιχνίδι τρομερής έντασης από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, ένα παιχνίδι που τελείωσε με ένα αποτέλεσμα που σίγουρα το «αγοράζαμε» πριν την έναρξη και το «αγοράσαμε» και στο τέλος. Η ΑΕΚ έμεινε όρθια και στις Βρυξέλλες και κλείνει αυτό τον κύκλο των τριών προκριματικών μένοντας αήττητη στα πέντε από τα έξι παιχνίδια της. Το 1-0 που δεν έφτασε ούτε με την Βελεζ, ούτε πέρυσι με τη Νόα φτάνει και περισσεύει την ερχόμενη Πεμπτη για να καταφέρει η ΑΕΚ αυτό που δεν έχει πετύχει ποτέ μέχρι τώρα. Να κάνει το 3 στα 3 και να συνεχίσει τουλάχιστον μέχρι τον Δεκέμβριο στο Conference League. Ομως το να το πετύχει είναι ακόμη και τώρα βουνό μπροστά στις ανατροπές που είχε υποχρέωση και δεν μπόρεσε να κάνει τις προηγούμενες φορές.

Η Αντερλεχτ είναι πιο δυνατή ακόμη κι από όσο περιμέναμε και στη Φιλαδέλφεια θα πρέπει να εξαφανιστούν τα λάθη που μπορούν να γίνουν άμεσα γκολ και να μειωθούν σε μεγάλο βαθμό αυτά που δίνουν κατοχές σε μια ομάδα που μπορεί να τρέξει τόσο καλά στην αντεπίθεση. Και βέβαια η Φιλαδέλφεια πρέπει να βγάζει φωτιές την Πέμπτη το βράδυ. Ουτε μια θέση κενή, ούτε ένα καρεκλάκι άδειο. Και μόνο στήριξη. Έφτασε στον τελικό του Αυγούστου η ΑΕΚ. Εκεί πρέπει να είμαστε ΟΛΟΙ μαζί. Ας πάρουμε παράδειγμα από τα παιδιά μας στο πέταλο της Lotto Arena χθες το βράδυ. Την ώρα που η περιοχή του Στρακόσια είχε γίνει εμπόλεμη ζώνη μέσα από τις κραυγές των Βέλγων ξεχώριζε το τραγούδι των οπαδών της ΑΕΚ που δεν σταμάτησε ποτέ.

Ετσι πρέπει να είναι όλη η Φιλαδέλφεια την Πέμπτη. Ο αγώνας είναι δύσκολος, η Αντερλεχτ παραμένει φαβορί, όμως αυτή η ομάδα του Νίκολιτς κόντρα σε όσα την βρήκαν και σε όσα περίμενε και ακόμη δεν έγιναν ένα πράγμα έχει αποδείξει. Είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει και έχει και τον τρόπο να «σκοτώσει» όποιον βρει μπροστά της. Από το πρώτο παιχνίδι με την Χάποελ αν μου έβγαλε ένα πράγμα ήταν το να θέλω να την υποστηρίξω. Πάντα υποστηρίζω την ΑΕΚ αλλά εννοώ να συμπάσχω και να συμπαρασταθώ όχι απλά το αυτονόητο, να θέλω να νικήσει. Αυτό θα χρειαστεί την Πέμπτη. Δεν θέλει μόνο την πρόκριση. Πρέπει για να το πετύχει να αφήσει μια ομάδα και ένα όνομα όπως η Αντερλεχτ εκτός Ευρώπης από τον Αύγουστο. Μόνο απλό δεν είναι…

Μια και είπαμε για Στρακοσια και… εμπόλεμη ζώνη ας ξεκινήσουμε από εκεί. Το πρωτο 15λεπτο δεν θυμάμαι να το έχω ξαναζήσει σε παιχνίδι της ΑΕΚ στην Ευρώπη. Η λύσσα της Αντερλεχτ έφερε τα λάθη και την έλλειψη συγκέντρωσης κι αν δεν υπήρχε ο Στρακόσια θα μπορούσε η πρόκριση να είχε χαθεί από το πρώτο 15λεπτο γιατί με γκολ πριν το 10 η Αντερλεχτ και με τη ψυχολογία της ΑΕΚ ακόμη χειρότερη δύσκολα θα έμενε εκεί. Αντίθετα το να μην τρως γκολ όταν ο αντίπαλος έχει κυριαρχήσει όσο περνάει η ώρα σε χαλυβδώνει.

Κι έτσι με κανέναν να μην πιστεύει πως ο πίνακας δείχνει ακόμη 0-0 η ΑΕΚ έχασε την τεράστια ευκαιρία με τον Ζίνι να κάνει το 0-1. Αυτό μπορεί να άλλαζε τα πάντα και η ΑΕΚ να έχει τεράστιο προβάδισμα. Οταν είσαι τόσο πιεσμένος και δεν μπορείς να ελέγξεις το παιχνίδι πρέπει να είσαι killer όταν σου δίνεται τέτοια ευκαιρία. Λίγο μετά ο αντίπαλος Σέντερ φορ από πολύ πιο δύσκολη θέση βρήκε μισό ελεύθερο μέτρο και έσκισε τα δίκτυα. Κι έτσι το 0-1 έγινε 1-0 όταν φαινόταν να έχει περάσει η μπόρα. Η διαφορά της ποιότητας και της εμπειρίας έγινε φανερή. Ομως… δεν κλαίμε που λέει κι ο Νίκολιτς. Πρέπει να γίνουν και οι άλλες κινήσεις όλα αυτά όμως για μετά την άλλη Πέμπτη. Τωρα αυτούς έχουμε, αυτούς εμπιστευόμαστε. Και μας έδειξαν πως το αξίζουν…

Οι παίκτες της ΑΕΚ βρήκαν την δύναμη στο δεύτερο ημίχρονο να γυρίσουν την κατάσταση μαζί με τις εύστοχες αλλαγές του Νίκολιτς που έχασε στο ημίχρονο και τον Γκατσίνοβιτς που ήταν στους 2-3 κορυφαίους του πρώτου ημιχρόνου μετά τον διαστημικό Στρακόσια όμως δεν… έκλαψε. Ήρθε το γκολ του Ελίασον για τον οποίο ισχύει πάλι ότι είχα γράψει στο τελευταίο άρθρο που του είχα αφιερώσει. Σκάσε επιτέλους και παίξε. Αυτός είσαι που έδειξες χθες το βράδυ στα πρώτα σου επίσημα λεπτά. Εδώ είναι η οικογένεια σου, εδώ είναι το μέλλον σου. Αυτά. Πάμε παρακάτω Νικλας.

Θα ήταν όλα τέλεια στο φιναλε αν δε υπήρχε η αφασία κυρίως του Ρότα που έδωσε την μεγάλη διπλή ευκαιρία στην Αντερλεχτ που από ένα σημείο και μετά έδειχνε πως περισσότερο κινδύνευε να φάει παρά να βάλει γκολ και η απίστευτη αφέλεια του Μάνταλου που στέρησε την ομάδα από την παρουσία του στη ρεβάνς. Ελεος ρε Πέτρο. Παιχνίδι για σένα ήταν το επόμενο. Τέλος πάντων. Την ιστορία θα την γράψουν οι παρόντες. Ελπίζω να είναι κι ο Γιοβιτς σε αυτούς. Ραντεβού εκεί. Ούτε ένα απούλητο…