Κώστας Κετσετζόγλου

Κι ας εξιτάρουν σίγουρα οι προπονητές των δύο ομάδων που θα διεκδικήσουν την κούπα την Κυριακή. Ιδίως ο Βασίλης Σπανούλης που αφού απέκλεισε την… οικογένεια του, διεκδικεί την κορυφή της Ευρώπης στην τρίτη του χρονιά ως προπονητής. Σίγουρα ο Μαρτζώκας αν συναντηθούν ξανά θα τον φοβάται περισσότερο ως προπονητή παρά ως παίκτη αφού όταν έπαιζε μπάσκετ ακόμη ο Βασίλης, συνήθως ήταν μαζί. Κι όταν ήταν αντίπαλοι με τις ομάδες που είχε πριν ο Μπαρτζώκας δεν είχε τύχη απέναντι στις ομάδες που έπαιζε ο Σπανούλης.

Παρεμπιπτόντως οι προπονητές ήταν αυτοί που έκριναν τους ημιτελικούς της Παρασκευής και ιδίως τον δεύτερο όπου ο Σπανούλης ανάγκασε τον Ολυμπιακό να γίνει για 40 λεπτά αυτό που μισεί ο… Μπαρτζώκας. Ομάδα του ενός που παλεύει μόνος με μηδενική ομαδική λειτουργία και καμία σχέση με αυτό που είναι εδώ και χρόνια το στυλ της ομάδας. Αφού υπήρξαν φίλαθλοι που θεώρησαν ακόμη και την απουσία… Λαρεντζάκη από την δωδεκάδα ως λάθος του Μπαρτζώκα δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι άλλο για το πόσο καταστροφικό ήταν για τον πρώτο της κανονικής περιόδου το βράδυ της Παρασκευής. Από τις πιο εύκολες νίκες αουτσάιντερ σε ημιτελικό. Κι ένα μεγάλο παράσημο για τον προπονητη της Εθνικής Ελλάδος μέχρι το επόμενο. Σίγουρα θα ακολουθήσουν πολλά. Όπως έγινε ο βασιλιάς της Ευρωλίγκα, θα γίνει κι ο Βασιλιάς προπονητής. Γιατί είναι αυτός.

Και στο Παναθηναϊκός - Φενέρ η καλύτερη ομάδα νίκησε. Ο Παναθηναϊκός παρά τα προβλήματα που είχε αλλά και προέκυψαν στην πορεία του αγώνα, πάλεψε περισσότερο όμως η ομάδα του Σάρας ήταν ξεκάθαρα καλύτερη από το 1 έως το 40. Η ευκολία που έφτανε στο καλάθι σε σχέση με την τεράστια δυσκολία που είχε ο Παναθηναϊκός να εκτελέσει με καλές προϋποθέσεις αρκούσε για να καταλάβει κι ένας μη γνώστης, όπως εγώ, το που θα πήγαινε το πράγμα. Πάλεψε ο Ναν, αν και χωρίς τρίποντο, είδαμε ηρωικές προσπάθειες από αρκετούς παίκτες όμως το αποτέλεσμα ήταν δίκαιο. Η καλύτερα προετοιμασμένη ομάδα νίκησε. Με την σφραγίδα του προπονητή της…

Την ώρα λοιπόν που η ΑΕΚ ψάχνει για προπονητή, στο ποδόσφαιρο αφού στο μπάσκετ συνεχίζει με τον πιο πετυχημένο της ιστορίας της, η Παρασκευή ήρθε ως μια πολύ ωραία υπενθύμιση για το πόσο κρίσιμη είναι αυτή η επιλογή. Εκτός από το F4 που νίκησαν κατά κράτος οι πιο νέοι, άπειροι που δεν είχαν κατακτήσει τον τίτλο και μάλιστα καθοδηγώντας τα αουτσάιντερ και έχασαν οι μπαρουτοκαπνισμένοι που, ιδίως ο Αταμάν, έχουν σηκώσει ουκ ολίγες κούπες, είχαμε και την στέψη της Νάπολι. Μια ομάδα που πέρυσι τερμάτισε 10η, που έχασε του δυο καλύτερους παίκτες της και βασικούς πρωταγωνιστές του πρωταθλήματος που είχε κατακτήσει πριν δύο χρόνια και που μπήκε στην μάχη και όλοι θα την έβλεπαν πετυχημένη αν έβγαινε… τέταρτη, σήκωσε χθες το βράδυ την κούπα και η Νάπολι οριακά θα έχει ξανακοιμηθεί όταν μπει το καλοκαίρι…

Μία ήταν η μεγάλη αλλαγή. Η κομβική επιλογή. Η πρόσληψη του λατρεμένου Αντόνιο Κόντε. Όπως το 2022 ήταν η πρόσληψη του Ματίας Αλμέιδα για την ΑΕΚ, παλαιότερα του Λουτσέσκου στον ΠΑΟΚ, του Μάρτινς στον Ολυμπιακό, του Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό κι ας μην πήρε πρωτάθλημα και βέβαια του Μεντιλίμπαρ στον Ολυμπιακό. Η ζωή έχει δείξει πως στην Ελλάδα από τότε που έπεσε η χούντα της εικοσαετίας την διαφορά την κάνουν οι προπονητές. Για αυτό όταν βρεθεί ο συμβατός πρέπει η ομάδα να εξαντλεί τα περιθώρια ανοχής στις στραβές ώστε να τον κρατάει όσο περισσότερο γίνεται.

Η ΑΕΚ δυστυχώς όπως εξελίχθηκε το τελευταίο τρίμηνο δεν μπορούσε να κρατήσει τον Ματίας. Και τώρα έχει το πολύ δύσκολο έργο να βρει με την πρώτη προσπάθεια τον κατάλληλο αντικαταστάτη πράγμα που δεν έχει πετύχει κανείς! Σε μια τόσο κομβική επιλογή λοιπόν το να λέμε ότι καθυστερούν αυτοί που θα πάρουν την απόφαση είναι κατά την γνώμη μου ανέκδοτο. Και είμαι σίγουρος πως κι αυτοί, ο Ηλιόπουλος δηλαδή και ο Ριμπάλτα, γελάνε. Όλοι, κι αυτοί που θεωρούν πως πέρασε ο… χρόνος, θα κρίνουν τον προπονητή όχι από το πότε ήρθε αλλά από το τι θα κάνει στην ΑΕΚ αντικαθιστώντας τον πιο πετυχημένο στο πρώτο τέταρτο του αιώνα που διανύουμε. Νothing else matters…