Κώστας Κετσετζόγλου

Άλλη μια βραδιά που ακόμη κι αν δεν θες ερωτεύεσαι το ποδόσφαιρο. Το μοναδικό άθλημα όπου πραγματικά μπορούν να γίνουν τα πάντα. Ακόμη και το να νικάει μια ομάδα μια άλλη τρία χρόνια σερί με γκολ στις καθυστερήσεις και πρωταγωνιστή τον ίδιο παίκτη. Ο Μάνταλος κέρδισε το πέναλτι στο δεύτερο ματς στην ιστορία της Αγιά Σοφίας και το έβαλε ο Αμραμπατ στο 96, ο Μάνταλος κέρδισε το πέναλτι που εκτέλεσε αλά Πανένκα πέρυσι ο Γκατσίνοβιτς στο 93, ο Μάνταλος έβαλε το χρυσό γκολ της ΑΕΚ χθες στο 94! Τι να πεις. Απλά ζήτω το ποδόσφαιρο. Ακόμη κι αν είσαι ο χαμένος, όταν περάσει ο καιρός και συνέλθεις πάλι θα έχεις μια ανάμνηση για χρόνια. Μπράβο στον Ατρόμητο που με εξαίρεση το περυσινό ματς που ήταν μαγική εικόνα, είναι από τις καλύτερες ομάδες που έχουν παίξει στη Φιλαδέλφεια από την ημέρα που ξανάνοιξε ο ΝΑΟΣ. Που και με άδειες εξέδρες είναι έδρα και έχει έξω περισσότερο κόσμο από όσο έχουν άλλοι… μέσα!

Ένα βίντεο με όλες τις στιγμές του γκολ στο 94 με το οποίο η ΑΕΚ έλυσε τον γρίφο αρκεί για να τα πει όλα. Αν υπήρχε και μια σύνδεση με ντρόουν για να δείξει ταυτόχρονα τι γινόταν στην πλατεία του Αετού θα ήταν τέλειο. Ξεκινάμε με το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Στο 94, στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων αντί ο Ρότα να κάνει μια σέντρα “νομιμοποιημένος” πλέον από το ότι δύο λεπτά νωρίτερα ως τελευταίο χαρτί είχαν γίνει φορ ο Βίντα και ο Μουκουντί, έκανε προσποίηση και πάσα κλειδί στον Κοϊτά. Ο Μαυριτανός που δύο λεπτά νωρίτερα είχε έρθει δεξιά με εντολή Ματίας μήπως και δημιουργήσει κάτι με το καλό του πόδι αντί να γυρίσει στα τυφλά βλέπει τον Μάνταλο να έρχεται από έξω μέσα και να δημιουργεί ελεύθερο χώρο με την κίνηση του. Του δίνει την μπάλα με τον τέλειο τρόπο, στο τέλειο τάιμινγκ και ο Πετράν κάνει ένα πλασέ που μόνο αυτοί που αγγίζουν την μπάλα λίγο διαφορετικά από τους πολλούς μπορούν να το κάνουν. Αυτό το υπόδειγμα ομαδικής προσπάθειας και ευφυίας έγινε στο 94. Όταν έμενε ένα λεπτό για να χαθούν δυο χρυσοί βαθμοί και να περάσει μια εβδομάδα γεμάτη πίεση και σίγουρα και γκρίνια. Όταν η πίεση είχε χτυπήσει κόκκινο, είχαν εξαντληθεί όλοι οι ορθόδοξοι τρόποι και έναν οι…ανορθόδοξοι. Εκείνη ακριβώς την στιγμή έγινε ένας συνδυασμός τριών παικτών με χειρουργική ακρίβεια που κατέληξε σε ένα πανέμορφο γκολ. Κι αυτό λέει πολλά για τις ώρες δουλειάς αλλά και για την συλλογική μνήμη που έχει αναπτύξει αυτή η ομάδα ακόμη και σε μια σεζόν που από την αρχή της έβγαζε προβλήματα.

Αλλά δεν είναι μόνο το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Είναι κι αυτός ο άγριος πανηγυρισμός στο τέλος. Οι πρωταγωνιστές της φάσης, τα… ball boys, οι αναπληρωματικοί με πρώτους αυτούς που δεν είχαν μπει λεπτό, αυτοί που είχαν γίνει αλλαγή, οι άνθρωποι της ασφάλειας, οι φροντιστές… ΟΛΟΙ μια αγκαλιά. Στον πάγκο ο Ματίας με τον μαέστρο Περέιρα. Στις σουίτες εικόνες… Σκεπαστής. Στα δημοσιογραφικά… ψύχραιμες αντιδράσεις. Και μπροστά στον Αετό αυτά τα μαγικά δευτερόλεπτα που για χιλιάδες ανθρώπους δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από αγνή, ανόθευτη ΧΑΡΑ. Όλοι μαζί ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ. Με ένα μαγικό τρόπο τα κομμάτια ενώθηκαν μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό και όλα ήταν λες και έγιναν για να αποκτήσει η ΑΕΚ το βασικό συστατικό που αν λείπει δεν μπορεί να τα καταφέρει κι ας έχει όλα τα άλλα. ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ. Με αυτό το συστατικό ακόμη και η ΑΕΚ Β αν χρειαστεί, όπως είπε ο Αλμέιδα, ΜΠΟΡΕΙ. Και με ποδόσφαιρο σαν κι αυτό που περιγράψαμε στο γκολ της νίκης, σίγουρα δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορεί να νικήσει. Ακόμη και τους διαιτητές…