Γιώργος Αποστολόπουλος

Να ξεκινήσουμε από βασικές αρχές και αξίες όπως ο σεβασμός, η εντιμότητα, η σεμνότητα και η συναίσθηση που αντικαθίστανται προοδευτικά από το θράσος, τη διαφθορά, την αλαζονεία και τον εγωισμό.

Να συνεχίσουμε στην ελληνική οικογένεια. Καταπιεστική και υπερπροστατευτική, συχνά διαπαιδαγωγεί τα παιδιά με υπερφίαλο, νεόπλουτο, «δήθεν» ή κομπλεξικό προσανατολισμό. Για να μην αναφερθώ στις βίαιες «τιμωρίες» που υφίστανται, στη διακριτή αντιμετώπιση αγοριών και κοριτσιών ή στην υποτίμηση της μητέρας από τους άνδρες που αναπαράγει στρεβλά πρότυπα συμπεριφοράς.

Να αγγίξουμε το ελληνικό σχολείο. Σχολείο υποβαθμισμένο όπου κυριαρχεί το bullying. Σχολείο τριτοκοσμικό με ρημαγμένα κτίρια. Σχολείο πιεστικό που δεν επιτρέπει στα παιδιά να έχουν ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι και δημιουργικές δραστηριότητες. Σχολείο που παράγει απανθρωπιά, ανταγωνισμό και ψυχολογικά προβλήματα παρά τις προσπάθειες πολλών Λειτουργών της εκπαίδευσης που αγωνίζονται στις χειρότερες δυνατές συνθήκες.

Ακολουθεί η «κοινωνική ανθρωποφαγία». Αυτή της ανεργίας, των απαράδεκτων συνθηκών εργασίας, της εξαθλιωμένης Καθημερινότητας, της ψηφιακής γραφειοκρατίας, των μισθών και των συντάξεων πείνας, του υποβαθμισμένου περιβάλλοντος, της εκμετάλλευσης, των αυστηρών lockdown και της οικονομικής κρίσης.

Κάθε αίσθηση ανεμελιάς, χαλαρότητας, ξεκούρασης έχει πλέον συνθλιβεί. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Ακρίβεια, υπερφορολόγηση, άθλια νοσοκομεία, εργασιακός μεσαίωνας, άδικο δικαστικό σύστημα, υποχρέωση εμβολιασμού με πρόστιμα, δασικοί χάρτες, κτηματολόγια, ταυτότητες κτιρίων, φορολογικές δηλώσεις, πόθεν έσχες, ενοίκια, προθεσμίες, βεβαιώσεις ΤΑΠ, ΚΤΕΟ, ΕΝΦΙΑ, καθυστερήσεις στα επιδόματα, ανασφάλιστοι άνεργοι, ΟΑΕΔ, ουρές, τοκογλυφικά δάνεια, απευθείας αναθέσεις, διαφθορά, φακελάκια, αυθαιρεσίες, αναξιοκρατία, μεταναστευτικό, εθνικά επιζήμιες συμφωνίες, μαφίες… Όλα σαν να φτιάχτηκαν επίτηδες για να καταστρέψουν τη ζωή μας και την Ελλάδα που αγαπήσαμε. Όλα ένα άγχος.
Με απλά λόγια στο ήδη σαθρό κοινωνικό υπόβαθρο «ήρθε και έδεσε» το σάπιο πολιτικό. Αυτό που οδήγησε τη χώρα ακόμα βαθύτερα στο σκοτεινό χάος, εκεί όπου παράγονται οι αδυσώπητες δυνάμεις τόσο της εγκληματικότητας όσο και της εκδικητικότητας.

Σε όλα αυτά συμβάλλει και η λάθος τακτική ορισμένων ΜΜΕ. Αντί να βοηθήσουν στην αποκλιμάκωση, συμπιέζουν εντονότερα την αθέατη οργή πιστεύοντας ότι με την χειραγώγηση θα αφανιστούν οι δυναμικές που αναπτύσσονται στο συλλογικό υποσυνείδητο της Κοινωνίας.
Αποτέλεσμα: Όσο η δυναμική της αντίδρασης καταπνίγεται, τόσο πιο σφοδρά και σκληρά θα απελευθερωθεί. Τα αρρωστημένα φαινόμενα εγκληματικής βίας που παρακολουθούμε αποτελούν απλά τους πίδακες που βρίσκουν ευχερές πεδίο εκτόνωσης μέσα από διαταραγμένες προσωπικότητες.

Σε ένα άλλο επίπεδο έχουμε μεγάλη αύξηση ασθενειών που συνδέονται με το άγχος και την ένταση, ακριβώς επειδή οι απωθημένες δυναμικές αδυνατούν να απελευθερωθούν φυσιολογικά.

Τέλος, σε μία τρίτη πολιτική διάσταση παρακολουθούμε μία Κυβέρνηση σε αποδρομή ενώ η Αντιπολίτευση στην πλειοψηφία της δεν προσπορίζεται το αναμενόμενο εκλογικό όφελος.

Φοβούμαι ότι και τα τρία προαναφερθέντα μπορούν να ερμηνευθούν ως πρόδρομα σεισμικά «φαινόμενα». Κάτι σαν τα σήματα που λαμβάνουν οι σεισμολόγοι πριν από έναν τεκτονικό γεγονός μεγάλης κλίμακας.

Τώρα που οι στρεβλώσεις της ελληνικής κοινωνίας έχουν συναντηθεί με το καυτό μάγμα της οργής, δύο είναι τα πιθανά τελικά επακόλουθα αυτής της μίξης.

Το πρώτο, μία ακραία κοινωνική αντίδραση πολύ ισχυρότερη από την περίοδο του άδικου θανάτου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Το δεύτερο, η εμφάνιση ενός νεότευκτου πολιτικού σχηματισμού που θα ισοπεδώσει τα πάντα. Εδώ το «καλό» σενάριο είναι να πρόκειται για πολιτικό σχηματισμό και το κακό να πρόκειται για πολιτικό μόρφωμα…

Όλοι εμείς που συμμετέχουμε ενεργά στην πολιτική ζωή, απαιτείται να αφυπνιστούμε άμεσα, να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και δράσης, να αφουγκραστούμε τον πόνο και το θυμό που «κραυγάζουν» γύρω μας, να απλώσουμε το χέρι με αγάπη στον κόσμο, να αποδώσουμε στην κοινωνία όσα στερείται και δικαιούται δρομολογώντας μία Ελληνική ειρηνική επανάσταση που θα τα αλλάξει όλα προτού να είναι πολύ αργά. Συγχρόνως να εφαρμόσουμε δικαιοσύνη, αξιοκρατία και διαφάνεια. Να δημιουργήσουμε ευκαιρίες, ελπίδα και ευημερία για όλους. Να κάνουμε ανθρώπινο το σωφρονιστικό σύστημα αλλά και να μηδενίσουμε το κοντέρ ανοχής στη διαφθορά και στα απεχθή εγκληματικά φαινόμενα.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
*O Γιώργος Π. Αποστολόπουλος είναι Τομεάρχης Περιβάλλοντος-Μέλος Κ.Ε. ΚΙΝ.ΑΛ. και Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων