Το προφίλ του “καλού παιδιού ” και η σκληρή πραγματικότητα

Προκαλεί και κάτι πιο βαθύ: προβληματισμό για το πόσο εύκολα μπορεί να μας παραπλανήσει η εικόνα που κάποιοι φροντίζουν να «πουλήσουν» στο κοινό.

Ο συγκεκριμένος άνθρωπος, μέχρι και χθες, παρουσίαζε στα social media έναν εαυτό σχεδόν υποδειγματικό: νέος, ευπαρουσίαστος, “φιλότιμος”, κοινωνικός, με τάσεις προβολής αλλά και μία διαρκή ανάγκη να μας θυμίζει ότι είναι «με τους σωστούς».Κι όμως, αποδείχθηκε πως πίσω από το χαμόγελο και τις αναρτήσεις κρυβόταν ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Φυσικά και ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας. Ο πρώην αστυνομικός έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του, να ακουστεί και να κριθεί δίκαια από τη Δικαιοσύνη. Δεν καταδικάζουμε, ούτε προκαταλαμβάνουμε αποφάσεις. Αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και τη διαρκώς επαναλαμβανόμενη πραγματικότητα: κάποιοι άνθρωποι καταφέρνουν να χτίζουν ένα ολόκληρο αφήγημα πάνω σε μια ψευδαίσθηση.

Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε κάτι τέτοιο, και δεν θα είναι η τελευταία. Αλλά κάθε φορά οφείλουμε να σταθούμε. Γιατί η υπόθεση αυτή δεν αφορά μόνο έναν άνθρωπο που έκανε λάθος ή έναν αστυνομικό που ξέφυγε. Αφορά μια ολόκληρη κοινωνία που έχει μάθει να πιστεύει περισσότερο την εικόνα απ’ την ουσία. Πόσοι δεν εξαπατήθηκαν από το “καλό παιδί”; Πόσοι δεν πείστηκαν για τις αγνές προθέσεις του, επειδή μιλούσε όμορφα, πρόβαλλε αξίες, φλέρταρε με το προφίλ του «ήρωα της διπλανής πόρτας»; Και πιο σημαντικά: πόσοι εξακολουθούν ακόμα και τώρα να λένε “δεν μπορεί, αποκλείεται να το έκανε αυτό, κάποιος του την έστησε”;Εδώ βρίσκεται η μεγαλύτερη παγίδα. Να αποδεχόμαστε το αφήγημα χωρίς να ψάχνουμε πίσω από τις λέξεις. Να κλείνουμε τα μάτια στα σημάδια και να εθελοτυφλούμε μπροστά στην πραγματικότητα, επειδή δεν χωράει στο αφήγημα που μας βολεύει.Ό,τι βλέπουμε στα social media δεν είναι πάντα αλήθεια.

Ό,τι μας πουλάνε, δεν είναι πάντα αυτό που είναι.Και δυστυχώς, ανάμεσά μας υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά πώς να καμουφλάρουν τον πραγματικό τους εαυτό. Που φορούν τον μανδύα του τίμιου, του αγνού, του επαγγελματία, του ευαίσθητου και τελικά κρύβουν μέσα τους έναν ρόλο που δεν θα τον έδινε ούτε ο πιο φαντασιόπληκτος σκηνοθέτης.