Δημήτρης Παγαδάκης

Ο συνδυασμός και των δύο, στην αχανή έρημο της Λιβύης ενδέχεται να λέγεται "βαθύς λάκκος". Πόσο μάλλον ταιριαστός για εκείνον που τον σκάβει μόνος του επιχειρώντας να επιβάλει τετελεσμένα.

Τα υπενθυμίζει όλα αυτά η συμφωνία Λιβύης - Τουρκίας για τους υδρογονάνθρακες. Μέσω αυτής αποπειράται θρασύτατα η ενεργοποίηση του Τουρκολυβικού Μνημονίου. Εκείνης της παράνομης, άκυρης, νεκρής και ανενεργής συν υπογραφής που δεν αξίζει ούτε το μελάνι με το οποίο εκτυπώθηκε.

Με παρόμοια αδίστακτη αυθάδεια η Τουρκία ζητάει σήμερα να γίνει σεβαστή η κυριαρχία και η ισότητα των κρατών σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις αρχές του ΟΗΕ. Με δυο λόγια έχει τη ξεδιαντροπιά να απαιτεί ότι "δεν μας ενδιαφέρει η γνώμη των τρίτων για τις δικές μας δουλειές και δεν δικαιούνται αυτές να μιλάνε".

Ποια; Η εμπρηστικά φλύαρη Τουρκία. Μια χώρα ταραξίας που έχει την αναίδεια να απευθύνεται στη διεθνή κοινότητα για έγκριση των παρανομιών της. Τη στιγμή που έχει παραβιάσει κατάφωρα και κουρελιάσει έμπρακτα κάθε ψήφισμα του ΟΗΕ.

Την ώρα που έχει εγκαταστήσει de facto δεκάδες στρατιωτικές βάσεις στο βόρειο Ιράκ. Όταν έχει εισβάλει και ελέγχει δια των όπλων μεγάλο τμήμα της συριακής επικράτειας. Όταν εξοπλίζει το κατοχικό καθεστώς του παράνομου ψευδοκράτους στη Κύπρου. Διατηρεί, ακόμη, μισθοφορικά τζιχαντιστικά ασκέρια στη Δυτική Λιβύη. Εμπλέκεται στρατιωτικά στο νότιο Καύκασο υποστηρίζοντας το Αζερμπαϊτζάν κατά της Αρμενίας.

Η ίδια χώρα με το νέο- σουλτανικό νταηλίκι του περιφερόμενου ως μπεχλιβάνη Ερντογάν εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό, απειλεί την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, παραβιάζει διαρκώς και ασύστολα το εναέριο χώρο της. Διαστρεβλώνει επί πλέον συνοµολογηθείσες Συνθήκες, προειδοποιεί για νυχτερινές επιδρομές και αλλαγή συνόρων με τη βία.

Εμπνεόμενος από όλα εκείνα τα απολυταρχικά, δεσποτικά και άκαμπτα αυταρχικά κοινά στοιχεία που μοιράζεται με τον Πούτιν, επιχειρεί τώρα να σφετερισθεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Επικαλούμενος το ανυπόστατο μνημόνιο με το «οθωμανογενές προτεκτοράτο" στη Τρίπολη της Λιβύης -που το στηρίζει οικονομικά και με το πουγκί του Κατάρ- απλώνει περισσότερο αναθεωρητικό τραχανά. Επιδίωξή του να ιχνογραφήσει νέο χάρτη στην ανατολική Μεσόγειο.

Σχεδιάζει τη μετακίνηση τουρκικού ερευνητικού σκάφους ή εγκατάσταση γεωτρύπανου στο τόξο Ρόδου- Καρπάθου- Κρήτης. Με απώτερο στόχο να διασπάσει μεταξύ Αιγαίου και νότιου Κρητικού πελάγους την αποτρεπτική ικανότητα του ελληνικού πολεμικού στόλου.

Μέσα στην αλαζονεία του παραμερίζει το αποφασιστικό μήνυμα της Ελλάδας ότι θα υπερασπιστεί τις "κόκκινες γραμμές" της με όλα τα νόμιμα μέσα. Παραγνωρίζει το Αμερικανικό «φρένο» στην αγορά νέων μαχητικών και πακέτων αναβάθμισης παλιότερων F-16. Υποτιμά την απόφαση των ΗΠΑ για την άρση του εμπάργκο όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία. Απλώς εκνευρίζεται, όπως όλοι οι κακομαθημένοι, γιατί δεν έχει εισπράξει ακόμη ισχυρότερες διεθνείς φάπες.

Μακροχρόνια εθισμένος ως θυμωμένος αγάς σε ανατολίτικα παζάρια και εξαρτημένος από το κατεργάρικο πάτημα του σε δυο βάρκες, πιστεύει ότι με εκβιασμούς όλος ο κόσμος θα του κάνει πάντα τα χατίρια. Διακηρύσσει φαφλατάδικα ότι «είμαστε ο μπελάς όσων είναι εχθροί μας στον κόσμο», και αρνείται ξεροκέφαλα να αντιληφθεί τι σημαίνουν πραγματικά βάσανα, σκοτούρες και αδιέξοδα για το ίδιο.

Υπερεκτιμώντας τις δυνατότητες του επιμένει να μην συνειδητοποιεί τι σημαίνει η πιθανή κυκλοφοριακή συμφόρηση πραγματικά μεγάλων παικτών στο ενεργειακό και γεωπολιτικό παιχνίδι που τσαμπουκαλίδικα ανοίγει. Δεν θέλει να πάρει χαμπάρι ότι , όπως πάντα, σε τέτοια μποτιλιαρίσματα, τα οχήματα με το μικρότερο ρεζερβουάρ μένουν από καύσιμα.

Μικρή προειδοποίηση, άλλωστε, ότι δεν δρα ανενόχλητος ούτε απολαμβάνει την ανοχή όλων των εμπλεκομένων έλαβε από «αδιευκρίνιστης προέλευσης» αεροπορικά πλήγματα που δεχτήκαν τουρκικές στρατιωτικές θέσεις στη Λιβύη. Και έκανε τσαλακωμένος μόκο.

Όσο, όμως, τεντώνει το σχοινί η Άγκυρα με παράνομες και απαράδεκτες συμφωνίες, η Αθήνα Ελλάδα δικαιούται να απαιτήσει διεθνείς κυρώσεις κατά τη Τρίπολης , της οποίας η θητεία της κυβέρνησης της έχει λήξει.

Πρωτίστως, όμως, οφείλει να είναι ψύχραιμη, συσπειρωμένη, σε επαγρύπνηση και αποφασιστική στις απαντήσεις της επί του πεδίου. Διόλου φοβική απέναντι σε μια τυχοδιωκτική φιγούρα η οποία αυτοδιαφημίζεται περίπου ως "Ηγεμών εκ δυτικής Λιβύης".

Ενός τυχαίου, αστείου ανθρώπου, όπως το περιγράφει στο ομώνυμο ποίημα του ο Καβάφης. Κι ακόμη χειρότερα, με αυτοκρατορικές ψευδαισθήσεις, μεγαλεπήβολα οράματα, μνησίκακη επιθετικότητα, μικρομεγαλισμό που φανερώνει εκκωφαντική κενότητα. Μεγαλύτερη από το μπόι που πλασάρει στη εύθραυστη και παγωμένη επιφάνεια της διεθνούς σκηνής.