Δημήτρης Δανίκας

Περιφερειάρχες, δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, παπάδες, το ανθρώπινο σύμπαν Λέσβου, Σάμου, Χίου και λοιπών νησιών στο πόδι. Η συντριπτική πλειο- νότητα ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας. Τώρα αντάρτες. Τώρα μουτζώνουν το Μαξίμου. Τώρα καταριούνται τη στιγμή και την ώρα που το έριξαν υπέρ Κυριάκου Μητσοτάκη. Και τώρα λένε «μας έχουν μετατρέψει σε χωματερή ψυχών επειδή τους βολεύει και επειδή θα χάσουν μόνο 2%, αλλά την ενδοχώρα την έχω προστατευμένη».

Υπάρχει αντίλογος; Υπάρχει. Οτι έχουν αποταμιεύσει κάμποσα ποσά από τις ευρωπαϊ- κές επιδοτήσεις υπέρ προσφύγων. Οτι επίσης αρκετοί επιτήδειοι χαράτσωσαν Σύρους με πορτοφόλια και, αφού εισέπραξαν μαύρα λεφτά, τώρα παριστάνουν τους καμπόσους. Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα...

Η συνέχεια ακόμα χειρότερη. Από παλιές αμαρτίες. Του ταχαριστερού Αλέξη Τσίπρα. Η ταυτοποίηση με το σταγονόμετρο. Και η Μόρια, έστω με λιγότερο πληθυσμό, δικό του έργο. Και τώρα;

Κανονικά και με τη στήριξη ενός αποτελεσματικού μηχανισμού, η ταυτοποίηση και ο έλεγχος πρέπει να γίνονται αμέσως. Ακριβώς τη στιγμή της προσάραξης όλων αυτών των φουσκωτών που καταφτάνουν στις ακτές υπερπλήρη ανθρώπινων ερειπίων. Από πού είσαι; Από εμπόλεμη ζώνη. Ωραία, δείξε μου τα χαρτιά σου. Δεν έχεις; Τότε ξαναμπαίνεις στη βάρκα και στην Τουρκία επιστρέφεις. Κάπως έτσι.

Ομως ο μηχανισμός ξεχαρβαλωμένος. Οπως όλες οι υπηρεσίες του Δημοσίου. Ομως με τέτοιους μηχανισμούς άσ’ τα να πάνε... Ομως με την Ευρώπη να σφυρίζει αδιάφορα, τα πράγματα τρισχειρότερα. Ομως με την άρνηση των τοπικών κοινωνιών να επιχειρήσουν την απορρόφηση και ενσωμάτωση μέρους αυτών των προσφυγο-μεταναστευτικών ροών, το δράμα μπορεί να εξελιχθεί σε αρχαία τραγωδία.

Τι έπρεπε να γίνει; Σχετικά με το εσωτερικό, πολιτικό μέτωπο; Φυσικά να ομονοήσουν όλες οι κομματικές δυνάμεις. Αφού το πρόβλημα, όπως όλοι ισχυρίζονται και έτσι είναι, αφορά το σύνολο των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τότε κανονικά πρέπει όλοι να το μοιραζόμαστε και όλοι με θετικές προτάσεις πρέπει να κάτσουμε γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι.

Τίποτε απ’ όλα αυτά. Ο ένας να βγάλει τα μάτια του άλλου. Ολα τα κόμματα της αντιπολίτευσης επιχειρούν να καρπωθούν ψήφους από τους Μοριάπληκτους. Και ο Κυριάκος στριμωγμένος στις μυλόπετρες μεταξύ εσωτερικού αδιεξόδου και ευρωπαϊκής αδιαφορίας.

Αν διασπείρει τα «ερείπια» στην ενδοχώρα, κινδυνεύει να προκαλέσει γενικό ξεσηκωμό όλων των τοπικών κοινωνιών. Αν επιχειρήσει να τα βρει με τον Ερντογάν ελπίζοντας πως έτσι, εκτός των άλλων, οι ροές θα περιοριστούν, θα πυροδοτήσει εθνικό ξεσηκωμό και θα κατηγορηθεί για ενδοτισμό, ακόμα και για εσχάτη προδοσία. Και το χειρότερο; Μα φυσικά το εσωτερικό πολιτικό, κομματικό μέτωπο.

Τουτέστιν, άπαντες οι αντίπαλοί του με το όπλο παρά πόδα. Να τον στριμώξουν, να τον κατηγορήσουν, να ενθαρρύνουν ποικίλες αντιδράσεις και κοντά σε όλα αυτά, να τι πετιέται... Ενα νέο μισοακροδεξιό κόμμα θα ξεμυτίσει χωρίς Μιχαλολιάκο, χωρίς Ηλία Κασιδιάρη, χωρίς υστερίες και χωρίς ναζιστικούς χαιρετισμούς και Χρυσαυγίτες. Ενα νέο ακροδεξιό κόμμα κοστουμαρισμένο με συνολάκι Armani, με σύγχρονη γλώσσα, με άφθονα επιχειρήματα, με μπόλικη πατριδοκαπηλία και με εμπρηστικά συνθήματα.

Να ρίξει λάδι στη φωτιά, να πλαγιοκοπήσει τον κεντρικό, φιλελεύθερο και συναινετικό χαρακτήρα του Κυριάκου και να αρμέξει ψήφους. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα. Οπως έλεγε Τούρκος πρωθυπουργός, «ένας γκιαούρης είναι επικίνδυνος. Δύο γκιαούρηδες εντελώς ακίνδυνοι». Οι χειρότεροι εχθροί του Κυριάκου προέρχονται από το κόμμα του και φυσικά από την αντιπολίτευση. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του!