Δημήτρης Δανίκας

Με ασκήσεις μία ώρα τουλάχιστον στο Γυμναστήριο της περιοχής του. Προκειμένου να διατηρήσει τις γραμμώσεις του και να συντηρήσει την εικόνα του

Και την ρώτησα «τι κάνει ο παιδαράς;» «Χωρίσαμε» μου απαντάει. «Γιατί;» ρωτάω εγώ σκεπτόμενος πως εκείνος εγκατέλειψε προς άλλες «κατευθύνσεις». Προς μεγάλη μου έκπληξη μου είπε «Εγώ τον χώρισα». «Γιατί;» «Επειδή το τσουτσούνι του μικροσκοπικό και επειδή από ανύψωση μηδενικό» Εμεινα με το στόμα ανοικτό

Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται πως είναι. Και το εν λόγω περιστατικό ταιριάζει γάντι με την περίπτωση των Σαιτομάχων και των σαιτομαχιών στην Καλαμάτα. Που κόστισε τη ζωή ενός αθώου και σκληρά εργαζόμενου συμπολίτη μας

Και κόβω το σβέρκο μου πως αρκετοί σαιτομάχοι και χιλιάδες «μπαρουτοκαπνισμένοι» από δυναμίτες, βαρελότα και όλα αυτά τα θορυβώδη «πυρομαχικά» στην κανονική τους καθημερινότητα θα πάσχουν από σύμπλεγμα κατωτερότητας. Με απλά λόγια η παράδοση των σαιτομαχιών είναι μια εξαιρετική ευκαιρία προκειμένου να αποτινάξουν από πάνω τους κάθε ίχνος δειλίας, φόβου, τρόμου και πραγματικής πολεμικής ανυπαρξίας

Το ίδιο συμβαίνει και με τις μπαλοθιές. Πυροβολούμε στον αέρα για επίδειξη μαγκιάς, γενναιότητας και ηρωικών κατορθωμάτων. Πυροβολούμε εκ του ασφαλούς. Ετσι για το έθιμο ρε φίλε. Ετσι για τους προγόνους τους Κρητικούς. Που πολέμησαν, μέχρις εσχάτων, τους Γερμανούς

Εκείνοι πολέμησαν. Εκείνοι θυσιάστηκαν, Εκείνοι, οι πρόγονοί μας τα έπαιξαν όλα για όλα. Ενώ εσύ; Τι ακριβώς κάνεις εσύ; Πυροβολείς στο πουθενά. Ετσι για την βιτρίνα. Για την μαγκιά. Για να προσελκύσεις τα βλέμματα των άλλων. Για τις γκόμενες

Κάπως έτσι λειτουργεί το φαντασιακό. Κάπως έτσι διογκώνεται το φαντασιακό των μπαλοθιαμάχων και σαιτομάχων. Κάπως έτσι κορδώνονται, Κάπως έτσι πριμοδοτούν την εικόνα τους, Κάπως έτσι εκτονώνονται. Και κάπως έτσι κερδίζουν πόντους στο χωριό τους, τους φίλους και τους συγγενείς τους

Και άμα λάχει και η σφαίρα σφηνωθεί στο κεφάλι κάποιου μικρού παιδιού «σιγά ρε πως κάνεις έτσι σάμπως το ήθελα στον αέρα βάρεσα αλλά η άτιμη η σφαίρα έκανε γκέλα»

Το φαντιασιακό είναι το υποκατάστατο του πραγματικού. Το φαντασιακό είναι το δεκανίκι του δειλού. Το φαντασιακό είναι η βιτρίνα του ανεγκέφαλου και χαζού

Οι μπαλοθιές και οι σαιτομαχίες προέρχονται εκ της παραδόσεως. Και η παράδοση η νεοελληνική έχει να κάνει με τον ξεσηκωμό του γένους. Ομως τι σχέση έχει η μεγιστοτεράστια γενναιότητα του Γεώργιου Καραισκάκη με τις επιδειξιμανία του τάδε σαιτομάχου; Ουδεμία. Είναι σα να συγκρίνουμε μια κούφια πορδή με αληθινά πυρά. Για όνομα του θεού

Παράδοση στις αραβικές χώρες είναι και το χαρέμι Παράδοση είναι και η μπούρκα, η μαντίλα. Παράδοση είναι σε κάποια χώρα της Αφρικής να «ράβουν» το γυναικείο μόριο στα κορίτσια. Παράδοση των κανιβάλων είναι να γευματίζουν με ανθρώπινο κρέας. Παράδοση σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ είναι να πωλούνται πάσης φύσεως όπλα όπως οι τσίχλες στην Ευρώπη. Και ενίοτε οι κάτοχοι αυτών των όπλων μπουκάρουν στα σχιλεία και σκοτώνουν δεκάδες αδιακρίτως

Ολα αυτά τα περί παραδόσεως είναι σαχλαμάρες. Είναι προσχήματα. Και εκ των προσχημάτων στήνουν τρικούβερτο γλέντι οι τοπάρχες, οι υποψήφιοι βουλευτές, οι δήμαρχοι και οι δημοτικοί σύμβουλοι

Καταλάβατε; Για την πλάκα των σαιτομάχων, προκειμένου να ταίσουν το φαντασιακό τους, σκοτώνονται αθώοι συμπολίτες μας, τραυματίζονται μικρά παιδιά και ακρωτηριάζονται δεκάδες ανυποψίαστα θύματα

Και που σαι. Εσένα το λέω. Εσένα τον σαιτομάχο και μπαλοθιαμάχο. Το μόνο που σου ταιριάζει είναι η γνωστή λαική ρήση «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Τουτέστιν είσαι ήρας με παντόφλες!