Δημήτρης Δανίκας

Με τον καιρό απέκτησε τη σημασία της ανάληψης δικαστικής δράσης εκ μέρους της εξουσίας, ώστε να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Ως λέξη η «Νέμεσις» έχει αντικειμενική αξία και όχι υποκειμενική. Αναφέρεται στο φορέα της εξουσίας που την ασκεί. Μεταφορικά λέγοντας «Νέμεσι» εννοούμε τη θεία δίκη.

Και παρακάτω. Για τα Σύμβολα της θεάς. Ο πήχης και το χαλινάρι. Τα σύμβολα αυτά είναι ενδεικτικά της λειτουργίας της να προσμετρά τις ανθρώπινες σκέψεις, συναισθήματα, δράσεις και να θέτει ένα όριο στην αχαλίνωτη ασυδοσία του εγωισμού των ανθρώπων. Έτσι η έπαρση των θνητών έναντι των Κοσμικών Νόμων (ύβρις) και η κατάφωρη αδιαφορία για το Κοινό Καλό, σαρώνονται με τη δράση της Νέμεσης και εδώ μοιάζει με Συμπαντική Ζυγαριά που απονέμει αέναα Δικαιοσύνη.

Αυτά ως πρόλογος. Ως ελάχιστη αναφορά στη μνήμη των πενήντα επτά αθώων πλασμάτων που εξαερώθηκαν στα Τέμπη. Και που μέχρι στιγμής η Νέμεση δεν έχει εμφανιστεί. Που μέχρι στιγμής το πολιτικό προσωπικό μετακινεί και διαχέει τις ευθύνες και το ονοματολόγιο των πολιτικών ενόχων από τους μεν στους δε και τούμπαλιν.

Γιατί είναι γνωστό ότι στην ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων συμπυκνώνονται όλες οι παθογένειες της Σωρρακώσταινας. Ολες μα όλες. Ασυγκράτητη και αχαλίνωτη διαφθορά. Από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Ακατάσχετη επιπολαιότητα, αδιαφορία και υποβάθμιση. Ασυγκράτητη η πελατεία η κομματική. Ασυγκράτητη και ανερυθρίαστη μετάθεση ευθυνών.

Τέτοιο χάλι, τέτοιος ευτελισμός, τόση αναξιοκρατία και τέτοια ανευθυνότητα ούτε σε κρατίδιο της υποσαχάριας Αφρικής. Η φρικτή, η εφιαλτική, η τραγική και πρωτοφανής «εξαέρωση» αυτών των αθώων ψυχών, το αποτέλεσμα όλων αυτών των παθογενειών. Με απλά λόγια όλα αυτά τα πλάσματα, πάνω στο άνθος της ηλικίας τους, εξαερώθηκαν για έναν ακόμα λόγο. Η Ιταλική εταιρεία στην οποία εκποιήθηκαν με ελάχιστα «φραγκοδίφραγκα» οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι δεν εξασφάλισαν νέα βαγόνια επειδή το ελληνικό δημόσιο δεν κατάφερε να επενδύσει στην ανανέωση των σιδηροδρομικών υποδομών. Αφού έτσι εσύ, έτσι και εγώ. Τσάμπα πράμα.

Καμία απόφαση που θα βολεύει το πολιτικό προσωπικό δεν είναι ικανή να βάλει φρένο στην αγανάκτηση και την οργή όλων αυτών των οικογενειών. Και καμία τιμωρία προς τους «κάτω» δεν θα μπορέσει να σταθεί εμπόδιο στην Νέμεση να φανεί. Η τιμωρία όχι μόνο πρέπει να είναι αυστηρή αλλά και προς τους ενόχους, όσο ψηλά και να βρίσκονται, να είναι παραδειγματική.

Όπως έλεγε και ένας σοφός οι νεκροί καθορίζουν τον δρόμο και την μοίρα των ζωντανών. Οι νεκροί δεν θα ησυχάσουν. Η συλλογική μνήμη δεν θα συρρικνωθεί. Η ταραχή δεν θα ηρεμήσει. Η Νέμεση δεν θα εκτοπιστεί. Καμία σκοπιμότητα και καμία πολιτική τακτική δεν πρόκειται να εκτροχιάσουν το τραίνο της Ιστορίας από τον τελικό του προορισμό.

Και θα είναι ανήκουστο και εντελώς κυνικό, αν όλοι αυτοί οι ταγοί της πολιτικής, οι φερόμενοι ως σωτήρες και ως προστάτες των δημοκρατικών θεσμών, δεν καταφέρουν να εγκαταλείψουν, έστω για μια στιγμή, τις κομματικές τους σκοπιμότητες και τις εσωκομματικές τους ισορροπίες, ώστε να βρεθούν στη θέση όλων αυτών των χαροκαμένων οικογενειών.

Σκέψου δηλαδή, για παράδειγμα, αν το παιδί κάποιου λαλίστατου και προβεβλημένου πολιτικού, είχε κι αυτό εξαερωθεί στα Τέμπη, στους τάφους των νεκρών. Για όνομα του θεού. Επιτέλους είναι καιρός το πολιτικό προσωπικό όλων των παρατάξεων να απαλλαγεί από τον αναπαραγωγικό του πολιτικό «αυτισμό» ώστε για πρώτη φορά η κατάληξη να είναι υποδειγματική.

Η Νέμεση να θριαμβεύσει και η «μάχαιρα» της θείας δίκης σε κάθε υπεύθυνο και ένοχο να επιπέσει!